Μερικές φορές είναι καλύτερα απλώς να το γεύεστε, παρά να το αναλύετε!

Το να μελετά και να αναλύει κάποιος το κρασί είναι σίγουρα λιγότερο διασκεδαστικό από το να το γεύεται. Κι επειδή ξέρουμε ότι πολλοί εκεί έξω αισθάνεστε ότι πρέπει να ξέρετε όλες τις λεπτομέρειες του κρασιού που καταναλώνετε ή προσφέρετε σε κάποιον, σας απαλλάσσουμε από μερικές. Αφήστε, λοιπόν, τα παρακάτω για τους πιο… προσηλωμένους κι εσείς απλώς πιείτε στην υγειά σας!

Τι ποικιλίες σταφυλιού περιέχει

Αυτό είναι κάτι που δεν είναι πάντα σαφές. Στις Η.Π.Α., για παράδειγμα, πολλά κρασιά με ετικέτα μιας ποικιλίας (όπως Cabernet Sauvignon), μπορούν βάσει νόμου να περιέχουν μέχρι 25% οποιασδήποτε άλλης ποικιλίας (όπως Merlot ή Μοσχάτο ή κάτι πιο σκοτεινό, όπως Malvasia Nera). Σε μερικά από τα πιο παλιά και ξακουστά οινοποιεία του κόσμου, τα οποία υπάρχουν πριν οι επιστήμονες καταφέρουν να καθορίσουν ποια σταφύλια είναι ποια, οι οινοποιοί μπορεί να μην ήταν 100% σίγουροι για τις ποικιλίες. Συν τοις άλλοις, τα κρασιά μπορούν να δώσουν μια ευρεία γκάμα γεύσεων: ένα πλούσιο, βουτυρώδες Chardonnay από την Καλιφόρνια, για παράδειγμα, δεν μοιάζει καθόλου με το ελαφρύ και καθόλου δρύινο Chardonnay από το Chablis της Γαλλίας. Καθίστε απλώς αναπαυτικά και απολαύστε το.

Την επόμενη φορά που δεν θα ξέρετε αν πρέπει να πιείτε Riesling ή Gewürztraminer με το ταϊλανδέζικό σας, θυμηθείτε ότι οι άσχημοι συνδυασμοί (Cabernet και σπαράγγια) και οι υπερβατικοί (Sauternes και foie gras) είναι πιθανότατα μακριά από τα δικά σας όρια. Ο μοναδικός κανόνας που χρειάζεται να θυμάστε είναι ότι οι περισσότεροι συνδυασμοί φαγητού-κρασιού είναι απολαυστικοί.

Τη χρονιά παραγωγής του

Ο καιρός στις οινοπαραγωγικές περιοχές επηρεάζει κατά πολύ τη γεύση του κρασιού, αλλά όχι τόσο όσο αυτός που το φτιάχνει. Ένα μπουκάλι καλής χρονιάς από κακό οινοποιό σίγουρα θα ωχριά σε σύγκριση με ένα μπουκάλι μιας μέτριας χρονιάς, από έναν οινοποιό που αγαπά αυτό που κάνει. Γι’ αυτό, καλύτερα να ψάξετε οινοποιεία και οινοπαραγωγούς που σας αρέσουν και να ασχοληθείτε λιγότερο με τη χρονιά παραγωγής του κάθε κρασιού.

Τις τελευταίες 2 δεκαετίες, ο κορυφαίος Αμερικανός κριτικός κρασιού Robert M. Parker, Jr. με παγκόσμια επιρροή, έχει παρουσιάσει μια κλίμακα αξιολόγησης του κρασιού που χρησιμοποιείται πολύ από εκδόσεις όπως το Wine Enthusiast, το Wine Spectator και το Wine Advocate. Με αυτή την κλίμακα αξιολογείται η ποιότητα και η αξία του κρασιού, μεταξύ άλλων, και είναι ευρέως αποδεκτή, με τα κρασιά που σημειώνουν υψηλή βαθμολογία να αντικατοπτρίζουν τις σημαντικές τάσεις, να προβάλλουν εξαιρετικούς παραγωγούς και σοδειές κ.ο.κ. σε όλο τον κόσμο. Όταν, όμως, έχετε μπροστά σας ένα αρωματικό κρασί, που «δένει» αρμονικά με το φαγητό και την παρέα σας, χρειάζεται αλήθεια να ξέρετε τι σκορ σημειώνει σε αυτή την κλίμακα;

Υπάρχουν πολλά κακά κακά κρασιά των 90 και των 100 ευρώ εκεί έξω. Όπως υπάρχουν και πολλά καλά, τα οποία, όμως, αν δεν καταναλωθούν σωστά, μπορεί να μοιάζουν χειρότερα από κάποια των 10 ευρώ. Το παν είναι να ξέρετε τι θέλετε να καταναλώσετε ανάλογα με τη θερμοκρασία και την περίσταση και όχι να χαλάτε μια περιουσία σε ακριβά κρασιά που μπορεί να μην έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε όπως πρέπει. Όταν, για παράδειγμα, οι sommelier τελειώνουν τη «βάρδιά» τους σε ακριβά εστιατόρια, έχοντας περάσει τουλάχιστον 8 ώρες δοκιμάζοντας υπέροχα και πολύπλοκα κρασιά, το τελευταίο που «λιγουρεύονται» είναι ένα Bordeaux των 3 χιλιάδων δολαρίων. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι πάνε για μπίρα.