Κάποιοι συγκινούνται με το μυστήριο της γαμήλιας τελετής, άλλοι με την παντοτινή ένωση δύο ανθρώπων κι άλλοι με τα λόγια του παπά. Κανείς τους όμως, δεν μένει ασυγκίνητος μπροστά στο γαμήλιο φαγοπότι και σε όλα αυτά που περιλαμβάνει – για πολλούς μάλιστα αποτελεί το πιο «συγκλονιστικό» σημείο ενός γάμου. Ποια, όμως, είναι η ιστορία του και τι διαφέρει από χώρα σε χώρα;

Παρ’ όλο που ο γάμος στην ουσία του είναι κάτι πολύ προσωπικό, λίγοι είναι αυτοί που σήμερα θα επιλέξουν να μην του δώσουν δημόσιο χαρακτήρα και να τον σφραγίσουν μάλιστα με ένα τεράστιο φαγοπότι, έτσι ώστε όλοι να τιμήσουν το νέο ξεκίνημα του ζευγαριού, καθώς θα μασούν το χοιρινό τους και θα ξαναγεμίζουν το ποτήρι τους με κρασί.

Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο καλός γάμος θα χαρακτηριστεί από τους περισσότερους, από το γλέντι που τον ακολουθεί, το περιβάλλον και το φαγητό, το οποίο αποτελεί το κύριο συστατικό ενός καλού γαμήλιου γλεντιού.

Οι γαμήλιες συνήθειες του τραπεζιού μέσα από τη βιβλιογραφία

Ίσως ένα από τα πιο… χρήσιμα θαύματα της Βίβλου (για την περίπτωση ενός γάμου) είναι η μετατροπή του νερού σε κρασί που συνέβη κατά τη διάρκεια του γάμου της Κανά- κάτι που σίγουρα θα φαινόταν πολύ χρήσιμο στα σημερινά ζευγάρια που πρόκειται να παντρευτούν.

Το γαμήλιο γλέντι του πλούσιου Καμάτσο στον Δον Κιχώτη φανερώνει την τεράστια μεσαιωνική επιθυμία των χωρικών να φάνε μέχρι… σκασμού και το γεύμα με χοιρινό και μοσχάρι σε σούβλα από λεύκα, σερβιρισμένο με κοτόπουλο, χήνα, αβγά και 60 ασκούς κρασιού, φαίνεται να ήταν ικανό να «κάνει τη δουλειά».

Στην «Μαντάμ Μποβαρύ» του Γκιστάβ Φλομπέρ, το στοιχείο της υπερβολής στο γάμο της Έμμα δεν λείπει, ενώ στο «Τραγούδι του Χιαγουάθα» του Λονγκφέλοου όταν ο ήρωας παντρεύεται την Μινεχάχα, οι καλεσμένοι τρώνε βουβάλι ως το… μεδούλι, οξύρρυγχο, λούτσο, ξηρό κονιοποιημένο κρέας, λίγο ελάφι και λίγο βίσονα…

Σήμερα γάμος γίνεται…

Αν οι βίσονες και τα βουβάλια σας πέφτουν λίγο βαριά, πιθανόν να σας φανεί ενδιαφέρον τ’ ότι οι υπεύθυνοι catering σήμερα αναφέρουν ότι ακόμα και τα σημερινά γαμήλια γλέντια δεν διαφέρουν και πολύ, αφού οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας – και όχι μόνο – ζητούν γεύματα ανάλογα με αυτά των Χριστουγέννων, με ψητά χοιρινά, γαλοπούλες, αρνιά και κάθε είδους κρεατικό, με όποια πιθανή γαρνιτούρα μπορεί να το συνοδέψει – και φυσικά άφθονο κρασί- για να μην αναφερθούμε στην… φραγκόκοτα που επέλεξε το ζεύγος Μπέκαμ για τον γάμο του το 1999.

Κι εδώ στην Ελλάδα βέβαια δεν πάμε πίσω, αφού σε μια χώρα όπου ένας στους τρεις είναι παχύσαρκος και τρεις στους τρεις… καλοφαγάδες, το γλέντι του γάμου δεν μπορεί παρά να περιέχει λόφους κρέατος, από αρνί και κατσίκι μέχρι χοιρινό, μοσχάρι και κοτόπουλο, ζυμαρικά, όλων των ειδών τις σαλάτες, πατάτες, σος και φυσικά ξεχωριστό μπουφέ με πρωταγωνιστή τον υδατάνθρακα, όπου πάσης φύσεως γλυκά παρελαύνουν από μπροστά μας.

Κάθε χώρα, βέβαια, έχει τις δικές της παραδόσεις, γι’ αυτό και στη Γερμανία προτιμούν το ζωμό κρέατος, γνωστό και ως Hochzeitssuppe (σούπα γάμου), στην Ιαπωνία τα hamaguri (μύδια), στο Ιράκ τα αμυγδαλωτά και στην Κίνα τα φιστίκια gingko. Οι Γάλλοι φτιάχνουν τη γαμήλια τούρτα από προφιτερόλ, γνωστή και ως croquembouche, οι Βρετανοί φυσικά, προτιμούν κάποιο είδος μεγαλόπρεπης τούρτας, έθιμο το οποίο θεωρείται ότι προέρχεται από τα ρωμαϊκά χρόνια και κατά κάποιο τρόπο σφραγίζει το γάμο, ενώ στον Καναδά κρύβουν στην τούρτα ένα μοσχοκάρυδο και σε όποιον «πέσει», είναι ο επόμενος που θα παντρευτεί.

Τίποτα βέβαια, από όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαίο, αφού τα περισσότερα από τα φαγητά που συνοδεύουν τους γάμους και τα τραπέζια συνδέονται με την ευημερία, τη γονιμότητα και την καλή τύχη, γι’ αυτό και δεν λείπουν από κανένα παραδοσιακό γάμο.

Κι ενώ οι περισσότερες χώρες τιμούν το γάμο με ένα μεγαλειώδες φαγοπότι, στη Νότια Ασία το έθιμο αυτό φαίνεται να απειλείται, αφού στην Ινδία σκέφτονται να περάσουν νόμους που θα θέτουν όρια στη σπατάλη του γαμήλιου φαγητού, ενώ το Πακιστάν απαγόρευσε ήδη από το 2004 τις μη-ισλαμικές επιδείξεις χρήματος και εξουσίας στα γαμήλια πάρτι.

Όπως και να ‘χει πάντως, ειδικά στην Ελλάδα, δεν έχει σημασία αν το γαμήλιο τραπέζι γίνει σε κάποιο πολυτελές κτήμα ή αίθουσα με μπουφέ και υψηλό κόστος ανά άτομο ή στην οικογενειακή δοκιμασμένη ταβέρνα, με το ψητό κρέας να πρωταγωνιστεί περισσότερο και από τους νεόνυμφους. Αυτό που έχει σημασία είναι στο τέλος να φύγουν όλοι χορτάτοι, ζαλισμένοι από το κρασί, έχοντας σύρει από τουλάχιστον 3 χορούς ο καθένας…

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ