Αυτή την εβδομάδα ανεβήκαμε βόρεια, φτάσαμε ως τη Νέα Ερυθραία και ανακαλύψαμε ότι Ελλάδα-Ιταλία έχουν φτιάξει μια πολύ «ζεστή» και γευστική συμμαχία υπό τη στέγη του RubiRoso.

Τη Δευτέρα δεν συμπάθησε ποτέ κανείς κι εμείς δεν θα διαφωνήσουμε. Με εξαίρεση αυτή που μας πέρασε, η οποία μας πρόσφερε ένα γευστικό ταξίδι στη Ρώμη, τη Φλωρεντία, την Τοσκάνη, τη Μόντενα, χωρίς αεροπορικά, στέλνοντάς μας μόλις μέχρι τη Νέα Ερυθραία για να γνωρίσουμε το RubiRoso, ένα ιταλικό στέκι για τους λάτρεις της μπρουσκέτας και των ζυμαρικών.

Πάνω στην πολύβουη και πολυσύχναστη Ελευθερίου Βενιζέλου, το RubiRoso ίσως να μην σας τραβήξει τη ματιά με την πρώτη, λόγω του μικρού μεγέθους του. Κάτι, όμως, θα σας κάνει «κλικ» στην ατμόσφαιρά του, στο φωτισμό του, στους ανοιχτόχρωμους τόνους του, που μάλλον δεν θα σας αφήσει να το προσπεράσετε. Αποτελεί, μάλιστα, το μικρό, «αστικό» αδερφάκι του παραθαλάσσιου και τεραστίων διαστάσεων RubiRoso στο Χαλκούτσι του Ωρωπού, μετρώντας περίπου 1 χρόνο ζωής στα βόρεια προάστια. Κι αν η ονομασία του σας θυμίζει κάτι, δεν έχετε άδικο. Έμπνευση αποτέλεσε ο διάσημος διπλωμάτης, οδηγός αγώνων και πάνω απ’ όλα playboy, Porfirio Rubirosa, του οποίου μικρές ασπρόμαυρες φωτογραφίες κοσμούν τη μικρή αυτή trattoria.

Στους τόνους του λευκού, με τζαμαρία να το περιβάλλει, γουστόζικα φωτιστικά, περσίδες που δίνουν μια έξτρα πινελιά στην απλή διακόσμηση και όχι περισσότερα από 6-7 τραπέζια, το RubiRoso σε βάζει αμέσως στο παρεΐστικο κλίμα του. Στο βάθος, κοντά στα ράφια με τα ιταλικά κρασιά, ξεπροβάλλουν σε βιτρίνα όλα τα ιταλικά προϊόντα που μπαίνουν στα πιάτα του, από προσούτο και σαλάμι, μέχρι νιόκι και πάσης φύσεως ιταλικό τυρί. Μια ματιά προς τα εκεί ήταν αρκετή για να μας ανοίξει την όρεξη και να ανοίξουμε κι εμείς με τη σειρά μας το μενού.

Ποικιλίες τυριών, αλλαντικών, προσούτο, μπρουσκέτες, μανιτάρια, μύδια, γαρίδες σαγανάκι, καρπάτσιο ξιφία ήταν μερικά μόνο από τα antipasti. Αλείφοντας τις μικρές φέτες λευκού και μαύρου ψωμιού με μια πολύ γευστική, σπιτική σάλτσα λαχανικών, κάναμε τις πρώτες μας επιλογές, μετά από πολλή περισυλλογή: η bruschetta al salmone (8,5 ευρώ) με τυρί κρέμα, καπνιστό σολομό, άνηθο, λάδι και λεμόνι φάνηκε σαν να μας… κλείνει το μάτι, ενώ από τις αρκετές σαλάτες, μας κέρδισε η insalata fantasia, ανάμεικτη με λιαστή ντομάτα, μπέικον, καρύδια, ντοματίνια ανθότυρο και βινεγκρέτ (9,5 ευρώ). Από κρασί, εμείς προτιμήσαμε χύμα λευκό, η αλήθεια είναι, όμως, πως η ποικιλία ιταλικών κρασιών είναι μεγάλη, για όσους λαχταρούν ποιοτικό, γειτονικό vino, τόσο λευκό και κόκκινο, όσο και αφρώδες, σε τιμές από 14,50 μέχρι 55 ευρώ το μπουκάλι.

Η kingsize μπρουσκέτα κατέφτασε θυμίζοντας σε μέγεθος μια μικρή πίτσα (η οποία, παρεμπιπτόντως, λείπει από τον κατάλογο), δίνοντας κυριολεκτικό νόημα στο “piatto ricco, mi ci ficco” («πλούσιο πιάτο, βουτάω!», κάτι ανάλογο του “carpe diem” μεταφορικά). Ο σολομός με την κάππαρη και το τυρί-κρέμα έδεναν απόλυτα με το φρυγανισμένο ψωμί, το οποίο αν ήταν κι ακόμη πιο τραγανό, θα απογειωνόταν. Στη σαλάτα, το κάθε υλικό είχε το ρόλο του: τα λαχανικά της χάριζαν δροσιά, τα καρύδια τραγανή υφή, τα ντοματίνια γλύκα, το ανθότυρο απαλότητα και όλα μαζί πλούσια γεύση με τη βινεγκρέτ να κάνει πάλι το θαύμα της. Deliziosa!

Οι γενναιόδωρες ποσότητες δεν έμειναν μόνο στην μπρουσκέτα, αλλά συνεχίστηκαν και στο ριζότο με μανιτάρια porcini και τρούφα (13 ευρώ), το απόλυτο ιταλικό πιάτο, που μας έκανε να το προτιμήσουμε έναντι των πολύ λιγουρευτών ζυμαρικών (σπαγγέτι, πένες, ταλιατέλες, νιόκι). Χωρίς εκπλήξεις, το ριζότο ήταν αυτή η γεμάτη, κλασική γεύση που γνωρίζουμε όλοι καλά, με τα μανιτάρια να προσφέρουν τα αρώματα και την υφή τους, τον μαϊντανό να παίζει κι αυτός τον αρωματικό του ρόλο και το ρύζι βρασμένο σωστά.

Το ριζότο διαδέχτηκαν τα σκαλοπίνια με κρέμα γάλακτος, μουστάρδα και μανιτάρια (12,5 ευρώ). Ψαρονέφρι βουτηγμένο σε πλούσια σάλτσα, η οποία –δεν το κρύβουμε- κέρδισε τις εντυπώσεις από το κρέας και μας έδωσε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε και ό,τι ψωμί είχε απομείνει.

Από μια τόσο ιταλική βραδιά, ένα κομμάτι σπιτικού τιραμισού (5 ευρώ) δεν γίνονταν να λείψει. Ελαφρύ, χωρίς έντονη τη γεύση του καφέ, το τιραμισού μας πήγαινε για «κλείσιμο», μέχρι που έδωσε τη θέση του και σε λίγο semifreddo, το οποίο ήταν αρκετά πιο γλυκό και… παγωμένο.

Μερικές γουλιές χωνευτικού Limoncello (μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε) και το γεύμα στο RubiRoso έφτασε στο τέλος του, με την ιταλική κουζίνα να μας θυμίζει για άλλη μια φορά γιατί βρίσκεται ψηλά στις γαστρονομικές λίστες και γιατί όταν τη γεύεσαι, la vita è bella!

Πληροφορίες: RubiRoso, Ελευθερίου Βενιζέλου 159, Νέα Ερυθραία, 211 2157043, ανοιχτό καθημερινά εκτός Τρίτης 13:30 με 24:00, https://www.facebook.com/trattoriaRubiRoso/?fref=ts

Τζούλια Τασώνη