Sambal, martabak, rendang… Αν μπορέσετε να διαβάσετε τα παρακάτω χωρίς να σας πιάσουν λιγούρες, τότε μάλλον τα καταφέρνετε καλύτερα από εμάς.

Με το rendang να έχει ψηφιστεί στο παρελθόν ως το καλύτερο πιάτο του κόσμου από τους αναγνώστες του CNNgo, με την ποικιλία συνδυασμών και γεύσεων και με τα αφιερώματα που γίνονται κατά καιρούς και στη χώρα μας σε διάφορα εστιατόρια, τα πιάτα της ινδονησιακής κουζίνας αξίζουν ιδιαίτερη μνεία. Στα επόμενα πέντε λεπτά θα έχετε γνωρίσει μερικά από τα πιο λαχταριστά και δημοφιλή πιάτα της.

Μοσχάρι rendang
Το πιάτο αυτό έρχεται από το Παντάνγκ στη Σουμάτρα και πρέπει να ξέρετε ότι το φαγητό της περιοχής είναι διάσημο για το πόσο πλούσια και πικάντικη γεύση έχει. Το rendang συγκεκριμένα, είναι το πιο διάσημο curry του Παντάνγκ, αλλά χωρίς το ζωμό, και σίγουρα δεν είναι ένα από τα καθημερινά φαγητά, καθώς απαιτεί χρόνο και κόπο. Το μυστικό του βρίσκεται στη σάλτσα, η οποία με το μαγείρεμα κάνει το μοσχάρι ιδιαιτέρως τρυφερό. Υπάρχει και η... αποξηραμένη έκδοσή του, η οποία φυλάσσεται μέχρι την επόμενη σημαντική γιορτή.

Ινδονησιακό satay
Το satay είναι κρέας-σουβλάκι (είτε κοτόπουλο, είτε αρνί, είτε λαγός) που ψήνεται στα κάρβουνα, σερβίρεται ζουμερό και συνδυάζεται με κέικ ρυζιού (ketupat), κομμένο αγγούρι, κρεμμύδι και σάλτσα φιστικού. Αποτελεί εθνικό πιάτο και μπορεί κανείς να το βρει παντού στην Ινδονησία, όπως ακριβώς στην Ελλάδα το σουβλάκι.

Τηγανητό ρύζι
Ένα πιάτο που δεν χρειάζεται συστάσεις και είναι ευρέως διαδεδομένο σε διάφορες κουζίνες του κόσμου, το τηγανητό ρύζι είναι από τα πιο συνηθισμένα και αγαπημένα όλων. Μπορεί να αναμειχθεί με λαχανικά, κοτόπουλο, μοσχάρι, θαλασσινά κ.ο.κ., αλλά αυτό που κάνει το ινδονησιακό ρύζι ιδιαίτερο είναι η χρήση της γλυκιάς, παχύρρευστης σάλτσας σόγιας που ονομάζεται kecap manis και η γαρνιτούρα με αγγούρι τουσί, καρότα και acar (είδος τουρσί λαχανικού). Το Nasi Goreng (τηγανητό ρύζι) θεωρείται, μάλιστα, και το εθνικό πιάτο της Ινδονησίας.

Soto
Παραδοσιακή κρεατόσουπα που περιέχει ζωμό και διάφορα υλικά που ποικίλλουν από μέρος σε μέρος. Η πιο συνηθισμένη μορφή της που πωλείται και στο δρόμο ως street food είναι η απλή καθαρή σούπα με γεύση κοτόπουλου, γίδας ή μοσχαριού. Στη Τζακάρτα, η σούπα soto έχει γλυκιά, κρεμώδη βάση με γάλα καρύδας. Σαν τόπινγκ χρησιμοποιούν συνήθως τραγανό, φρέσκο κρεμμυδάκι, τηγανητό σκόρδο και όσο sambal (καυτερή σάλτσα κυρίως από πιπεριές τσίλι) μπορούν να αντέξουν.

Nasi Rawon
Φτιαγμένο από μοσχαρίσιο ζωμό, με καταγωγή από την ανατολική Java, το Rawon έχει σκούρο, μαύρο χρώμα από τον καρπό keluak που χρησιμοποιείται, ενώ και η γεύση του θυμίζει καρύδι. Το πιάτο αυτό απολαμβάνεται καλύτερα με –τι άλλο- ένα μπολ ρύζι, ενώ είναι ταυτόχρονα νόστιμο και υγιεινό.

Nasi Uduk
Άλλο ένα από τα εθνικά πιάτα της Ινδονησίας, το nasi uduk είναι πλήρως αρωματικό και όλο το πιάτο περιστρέφεται γύρω από το ρύζι μαγειρεμένο με γάλα καρύδας, ενώ περιέχει και διάφορα είδη κρέατος, όπως και λαχανικά. Σερβίρεται συνήθως με τηγανητό κοτόπουλο, tempe (κέικ σόγιας), ομελέτα, τηγανητό κρεμμύδι, αντσούγιες και sambal, ενώ είναι πολύ δημοφιλές ως μεσημεριανό πιάτο.

Pempek
Γνωστό και ως empek-empek, το pempek φτιάχνεται με ψάρι και tapioca (άμυλο που εξάγεται από το φυτό Cassava). Αποτελεί σπεσιαλιτέ στη Νότια Σουμάτρα, σερβίρεται σε πλήθος σχημάτων και μεγεθών, ενώ το πιο δημοφιλές είναι το kapal selam που περιέχει αβγό στη μέση. Το pempek πασπαλίζεται με σκόνη γαρίδας και σερβίρεται με cuka, μια σκουρόχρωμη σάλτσα από ξίδι, ζάχαρη και τσίλι.

Γλυκό Martabak
Ένα από τα αγαπημένα ινδονησιακά γλυκό είναι το γλυκό martabak, το οποίο υπάρχει και σε αλμυρή έκδοση, όπως οι γνωστές μας κρέπες. Η γλυκιά του έκδοση μοιάζει με τηγανίτα με γέμιση σοκολάτα, φιστίκια ή τυρί, ενώ όσοι το προτιμούν σαν γεύμα, μπορούν να το γεμίσουν με αβγό, κιμά κ.λπ.