Την αμερικανική ταυτότητα της ζεστής σοκολάτας έρχονται να ενισχύσουν νέα… ιστορικά στοιχεία από την εποχή της αμερικανικής ανεξαρτησίας με πρωταγωνιστή τον George Washington.

Ποιος είναι αυτός που θα αμφισβητήσει την αμερικανική παράδοση στη ζεστή σοκολάτα, όταν ο «πατέρας» του αμερικανικού έθνους την είχε τόσο ψηλά στις προτιμήσεις του;

Σύμφωνα με το νέο βιβλίο μαγειρικής, που εκδόθηκε από το ίδρυμα διαχείρισης της κληρονομιάς του πρώτου Αμερικανού προέδρου, με τίτλο Dining with the Washingtons (Γευματίζοντας με τους Γουάσινγκτον), ο George Washington συνήθιζε να συνοδεύει τις αγαπημένες του τηγανίτες από καλαμπόκι με ζεστή σοκολάτα. Πρόκειται για βιβλίο συνταγών της εποχής εκείνης, αλλά και μιας πιο εξειδικευμένης ματιάς στα αγαπημένα φαγητά του πρώτου προέδρου των ΗΠΑ.

Ο Rodney Snyder, ιστορικός της σοκολάτας στην εταιρεία παραγωγής γλυκών και ζαχαρωτών Mars Inc., που μίλησε σε παρουσίαση της διαδικασίας παρασκευής σοκολάτας στο κτήριο των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ, έχει συλλέξει αρκετά στοιχεία για τη σημαίνουσα θέση της σοκολάτας από την αυγή κιόλας, της αμερικάνικης ιστορίας.

Αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν ότι άνθρωποι που ζούσαν στο γεωγραφικό χώρο του σημερινού Μεξικού καλλιεργούσαν και έπιναν σοκολάτα πριν -ούτε λίγο ούτε πολύ- από 4.000 χρόνια!

Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, η σοκολάτα ήταν και παρέμενε ρόφημα. Σοκολατογλυκά και συμπαγείς σοκολάτες αποτελούν «πατέντες» του τέλους του 19ου αιώνα.

Η μορφή της ζεστής σοκολάτας, την εποχή της αμερικανικής ανεξαρτησίας ήταν ουσιαστικά σβώλοι σοκολάτας και ζάχαρης, αναμεμειγμένοι σε ζεστό νερό με γάλα ή ακόμα και με μπράντι, για τους πιο τολμηρούς. Πολλές φορές, βραζόταν μαζί με νέες, για τους αποίκους, ανακαλύψεις όπως ήταν το τσίλι σε σκόνη, η βανίλια και το αρωματικό πιπέρι, δημιουργώντας έτσι, ένα ανώτερης ποιότητας αφέψημα, πλουσιότερο αλλά λιγότερο γλυκό σε σχέση με τη σημερινή ζεστή σοκολάτα.

Μάλιστα, όπως τονίζει στο ΝPR.gr η Mary Thompson, ιστορικός στο ίδρυμα για την κληρονομιά του G.Washington, οι Ευρωπαίοι άποικοι δεν ήταν καθόλου ανοιχτοί στις τοπικές αμερικανικές γεύσεις, αντίθετα προτιμούσαν οτιδήποτε τους θύμιζε την Ευρώπη. Η σοκολάτα ωστόσο, αποτέλεσε χτυπητή εξαίρεση, καθώς εντάχθηκε αμέσως στην κουλτούρα και στις συνήθειές τους.

Στην Ευρώπη του 18ου αιώνα, η σπανιότητα της σοκολάτας την έκανε σύμβολο εξουσίας και πλούτου, ένα ρόφημα για τους εύπορους και τους ευγενείς κύκλους των βασιλικών οίκων. Στη Βόρεια Αμερική ωστόσο, η κατανάλωσή της ήταν κοινή πρακτική τόσο για τον Πρόεδρο όσο και για τον μέσο άνθρωπο. Η διαφορά έχει να κάνει τόσο με την αφθονία του κακάο στην αμερικανική ήπειρο, όσο και με τη σχετικά φθηνή ζάχαρη της Καραϊβικής.

Ενδιαφέρον έχει επίσης, το γεγονός ότι στην αποικιακή Αμερική, η σοκολάτα δε θεωρούνταν κομμάτι του πρωινού, όσο τροφή -και μάλιστα υψηλής ενέργειας- που είχε επιπλέον το πλεονέκτημα να μη «χαλάει». Εύκολη στη μεταφορά στην πρωτογενή της μορφή, η σοκολάτα ήταν βάλσαμο για τη διατροφή των στρατιωτών!