Η αρχαία ιστορική πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ίνκας ακούγεται πολύ νόστιμη και ιδιαίτερη, αποτελώντας πλέον ένα γαστρονομικό προορισμό με ενδιαφέρον. Το γιατί θα το μάθετε εντός ολίγου.

Το Κούσκο, εκτός από αδελφοποιημένη πόλη με την Αθήνα, είναι και ένας προορισμός με εκλεκτή κουζίνα και προτάσεις γαστρονομικού ενδιαφέροντος. Η διαφορετική γαστρονομία του εμπνέεται από την παράδοση και την κουλτούρα, με κάποια παραδοσιακά του πιάτα και ποτά να αποτελούν καινοτόμες επιλογές και να γίνονται… εμμονή στους foodies ανά τον κόσμο. Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια από αυτά.

Pachamanca

Παραδοσιακό πιάτο με σιγομαγειρεμένο κρέας, καλαμπόκι, τυρί και πατάτες (φωτό), που «υποκλίνεται» στον αρχαίο τρόπο μαγειρικής των Ίνκας, αφού pachamanca, άλλωστε, σημαίνει «φούρνος της γης» στη γλώσσα Κέτσουα. Κάποια εστιατόρια σερβίρουν την πιο σύγχρονη εκδοχή του, ο καλύτερος τρόπος, όμως, να δοκιμάσει κανείς γνήσιο pachamanca, με τη χρήση της γης και πετρών σα φούρνο, είναι να επισκεφτεί οργανωμένα την Ιερή Κοιλάδα και να το επιχειρήσει μόνος του.

Κάθε πρωί, οι ντόπιοι δημιουργούν ουρές στους πάγκους με τα τρόφιμα της αγοράς San Pedro, προκειμένου να πάρουν κι αυτοί ένα αχνιστό μπολ Caldo de Gallina. Το δυνατό αυτό πρωινό αποτελείται από πλούσιο ζωμό με βραστό κοτόπουλο, μπαχαρικά, λαχανικά και νουντλ, με τόπινγκ ντόπιας καυτερής σάλτσας. Λέγεται, μάλιστα, ότι το πιάτο αυτό είναι επίσης ό,τι πρέπει για hangover.

Supay Quinoa Pale Ale

Η λαχταριστή αυτή μπίρα παράγεται στο Κούσκο από μια από τις λίγες μικροζυθοποιίες της πόλης, οι οποίες, μάλιστα, συνεργάζονται υπό τον πρόσφατα σχηματισμένο συνεταιρισμό Cervecerías Artesanales del Perú. Η ονομασία της προέρχεται από τον αρχηγό των Ίνκας και διατίθεται μόνο στο Κούσκο. Κάτι ακόμη που την κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι αντί για κριθάρι ή σιτάρι, στην παρασκευή της χρησιμοποιείται κινόα.

www.wikipedia.org

Γνωστό και ως γιγαντιαίο άσπρο καλαμπόκι, το περουβιανό αυτό προϊόν είναι από τα πρώτα της χώρας που εντάσσεται στα Προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Το Choclo έχει το μεγαλύτερο εσωτερικό σε σχέση με όλα τα καλαμπίκια του κόσμου και καλλιεργείται μόνο στην Ιερή Κοιλάδα του Κούσκο. Εκεί, αποξηραίνεται για 45 ημέρες στον ήλιο, πριν καταλήξει σε οτιδήποτε, από choclo con queso (βραστό ή ψητό με μια φέτα τυρί), μέχρι crema de choclo (κρεμώδης σούπα καλαμποκιού) ή το συσκευασμένο σνακ Inka Corn.

Salsa de Soya

Όταν οι κινέζοι μετανάστες κατέφτασαν για δουλειά στα χωράφια του Κούσκο στις αρχές της δεκαετίας του 1850, όχι μόνο σύστησαν ένα νέο είδος κουζίνας στην περιοχή (την “chifa”, μια fusion κουζίνα Περού και Κίνας), αλλά και τα φασόλια σόγιας. Σήμερα, το Περού παράγει τη δική του σάλτσα σόγιας, που ονομάζεται salsa de soya, και έχει κάτι χαρακτηριστικό από την περιοχή των Άνδεων. Η περουβιανή έκδοσή της έχει πιο σκούρο χρώμα, είναι πιο βαριά και πηχτή και χρησιμοποιείται κατά κόρον στο lomo saltado, ένα stir fry πιάτο με μαριναρισμένες μοσχαρίσιες φέτες, κρεμμύδια, ντομάτα και άλλα υλικά, που σερβίρεται με ρύζι και τηγανητές πατάτες.

Τα φύλλα της κόκα είναι συνώνυμα με το Κούσκο. Καταναλώνονται παραδοσιακά σαν τσάι, ενώ αποτελούν ένα αρχαίο, παραδοσιακό φάρμακο των Ίνκας, ειδικό για τη νόσο του ορειβάτη –σε μια πόλη που βρίσκεται στα 3.350 μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας, τέτοιου είδους φυσικές βοήθειες είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Η πόλη παράγει γλυκά από κόκα, παγωτό κόκας και πολύ γευστική μαρμελάδα κόκας, που δένει αρμονικά με το ψωμί. Στο Περού, άλλωστε, τα φύλλα κόκας πωλούνται στα περίπτερα.

Μπέργκερ αλπακά

Το Κούσκο είναι το κέντρο του αλπακά, γι’ αυτό κι εκεί θα βρείτε τα πάντα που σχετίζονται με αυτό, από κασκόλ, καπέλα και παπούτσια, μέχρι… μπριζόλες και μπέργκερ. Κι ενώ το μενού του σεφ Gaston Acurio στο Astrid y Gaston στη Λίμα επικεντρώνεται σε αγνές γεύσεις της χώρας, το μενού του στο Papacho’s στο Κούσκο παίρνει τις περουβιανές γεύσεις σε άλλο επίπεδο, σε αυτό του bar food. Το μπέργκερ αλπακά του, με τις πικάντικες πιπεριές τουρσί, λέγεται πως είναι εκπληκτικό.