Στη γωνία της οδού Σαρρή στον αριθμό 18, ο Φελίνι συναντά την αστική ατμόσφαιρα της Αθήνας, με μια δόση τσίρκου και πολλή ελληνική κουζίνα, στην «πειραγμένη» της μορφή. Μην τρομάζετε, σε λίγο όλα θα βγάζουν νόημα.

Περπατώντας στου Ψυρρή πριν ένα περίπου χρόνο, κάποιοι τουρίστες μας είχαν ρωτήσει αν ξέρουμε πού βρίσκεται το hostel CityCircus. Αυτή ήταν η πρώτη μας επαφή με ένα hostel, από αυτά που σε κάνουν να ονειρεύεσαι το επόμενό σου ταξίδι κι όχι να σου έρχεται στο μυαλό το splatter του Eli Roth. Από τον Οκτώβριο, το χαριτωμένο αυτό hostel έχει και μια ξεχωριστή παρέα, ακριβώς δίπλα, αφού οι ιδιοκτήτες του, Δημοσθένης Μισεντζής και ο Επαμεινώνδας Σκορπιδέας, έφτιαξαν ένα χώρο που συνδέεται μέσω του πάνω ορόφου του με το CityCircus και στον οποίο μπορείς να πιεις κρασί διαλέγοντας από 60 ετικέτες, να απολαύσεις ελληνική κουζίνα με μπόλικη δόση δημιουργικότητας και να χαλαρώσεις με ήχους που jazz-ίζουν.

Το όνομα αυτού, Zampanò, εκ του βάρβαρου «καλλιτέχνη τσίρκου», κωμικοτραγικού χαρακτήρα του Φελίνι στην ταινία “La Strada”, στον οποίο έδωσε σάρκα και οστά ο Άντονι Κουίν τη δεκαετία του ‘50. Και κάπως έτσι, το γαστρονομικό «αδερφάκι» του CityCircus μπαίνει κι αυτό στο… κόλπο, διατηρώντας μια ατμόσφαιρα τσίρκου στον πιο «ζεστό» επάνω όροφο, με τους ριγέ –funky zebra- τοίχους του. Στο ισόγειο, τα πράγματα είναι λιγότερο «παιχνιδιάρικα», με πιο λιτή, βιομηχανική ατμόσφαιρα, από την οποία, όμως, δεν λείπει ο ρομαντισμός και η κομψότητα. Κι επειδή λένε ότι η τουαλέτα ενός εστιατορίου είναι ο καθρέφτης του, μια βόλτα από εκεί εξαρχής, θα πείσει και τους πιο δύσπιστους για την καθαριότητα του μαγαζιού, αυτούς που ασπάζονται το «όταν όλα βαίνουν καλώς, κάτι δεν πάει καλά».

Κάπου ανάμεσα στον Άντονι Κουίν, τον Φελίνι, το τσίρκο και την καθαρή ατμόσφαιρα του Zampanò (ξεχάστε τσιγάρα και καπνούς και ετοιμαστείτε για αποτοξίνωση με επίκεντρο το φαγητό), έφτασε στα χέρια μας το μενού. Τα κρασιά πολλά και εκλεκτά από εγχώριους παραγωγούς, με ποικιλίες ελληνικές και ξένες, ενώ τα πιάτα αρκετά για να σε βάλουν σε διλήμματα, αλλά όχι τόσα ώστε να πελαγώσεις –συν μια προσθήκη με γεύσεις σαρακοστιανές, από την οποία, μάλιστα, δοκιμάσαμε ένα από τα πιο ξεχωριστά πιάτα της βραδιάς.

Το σαντορινιό Ασύρτικο Χατζηδάκη ήρθε πρώτο, έτσι ώστε να χαλαρώσουμε και να αποφασίσουμε με βάση αυτό, πώς να ταιριάξουμε τις γεύσεις μας. Γεύσεις που αδημονούσαμε να δοκιμάσουμε, καθώς το Zampanò φημίζεται για το πώς μπορεί να κάνει την ελληνική κουζίνα να ξεφύγει από τον κλασικό μουσακά και τα γεμιστά και να παραδώσει πιάτα έμπνευσης, δίνοντας έμφαση στα αγνά, ελληνικά προϊόντα και μάλιστα σε τιμές εξαιρετικά καλές για το επίπεδο φαγητού και χώρου που προσφέρει.

Την αρχή έκανε η σαλάτα με τα φασολάκια τσαουλιά, τα οποία συνοδεύονταν από το περίφημο kale -που θεωρείται τα τελευταία χρόνια από τα πιο θρεπτικά λαχανικά-, αρακά, πίκλα κρεμμυδιού κι όλα μαζί ήταν «λουσμένα» σε μια σος μουστάρδας Dijon (6,5 ευρώ). Αν τα φασολάκια είναι ανάμεσα στα παιδικά σας τραύματα, σας διαβεβαιώνω ότι στη σαλάτα αυτή θα τα ευχαριστηθείτε γιατί είναι τραγανιστά, ενώ η σος μουστάρδας τα «μεταμορφώνει» και το όλο αποτέλεσμα περιγράφεται με μια λέξη: δροσερό.

Από το δροσερό περάσαμε στο ζεστό -με λίγη καθυστέρηση στην αναμονή- καθώς δεν μπορούσαμε να μην τιμήσουμε τη σούπα ημέρας, η οποία αυτή τη φορά ήταν βελουτέ σούπα κολοκύθας, γλυκοπατάτας και καρότου (6 ευρώ), με τσιπς γλυκοπατάτας στο πλάι, τα οποία κέρδιζαν την παράσταση μετά τη… βουτιά τους μέσα στη γλυκιά και νόστιμη σούπα.

Όσο στην μπάρα ετοιμάζονταν με επιδέξιο τρόπο λαχταριστά κοκτέιλ και στην προσεγμένη, ανοιχτή κουζίνα –η οποία «ξετρυπώνει» πίσω από το bar- η σεφ Χρύσα Κατάκη έκανε τα «μαγικά» της, εμείς βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε πανσέτα χοιρινή σε sticks με πουρέ σελινόριζας και πίκλα ξινόμηλου (6 ευρώ). Καθ’ ότι πανσέτα, το λίπος ήταν αρκετό, αλλά ήταν σωστά ψημένη και άψογα συνδυασμένη με τον ελαφρύ, κρεμώδη και γλυκό πουρέ σελινόριζας, ενώ στο τέλος η πίκλα ξινόμηλου έφερνε την ισορροπία με λίγη οξύτητα. Μέχρι στιγμής το ορεκτικό αυτό είχε κερδίσει το παιχνίδι της γεύσης. Δεν ξέραμε, όμως, ακόμη τι μας περίμενε.

Επιλέξαμε ένα κυρίως από το κανονικό μενού κι ένα από τα σαρακοστιανά, για να έχουμε πλήρη άποψη και για όσους θέλουν να κινηθούν στο πνεύμα των ημερών και ψάχνουν μέρος, όπου η νηστεία τους δεν θα αποτελέσει πρόβλημα. Το σαρακοστιανό μενού του Zampanò περιλαμβάνει 7 πιάτα με μελιτζανοσαλάτα, ταραμοσαλάτα, πέννες λαχανικών, γαρίδες ceviche μεταξύ άλλων, αλλά εμείς επιλέξαμε αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο: λιγκουίνι με μπολονέζ χταποδιού (7,5 ευρώ). Χωρίς να είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που λέει και η ονομασία του, τα λιγκουίνι με τον «κιμά» από χταπόδι με μυρωδικά ήταν ό,τι έπρεπε για σαρακοστιανή και θαλασσινή αύρα στο τραπέζι μας και ιδανικό πιάτο γι’ αυτούς που τους αρέσει μεν το χταπόδι, αλλά τους απωθεί η… βεντουζωτή υφή του. Σε αυτό το πιάτο παίρνει μορφή κιμά και απολαμβάνεται άνετα με τα λιγκουίνι, σε μια έμπνευση που είναι απλή και σύνθετη ταυτόχρονα.

Συνεχίζοντας τις αντιθέσεις, περάσαμε από τη θάλασσα στη στεριά, για να δοκιμάσουμε το ρολό μπούτι κοτόπουλο, με γέμιση σουτζούκι Καππαδοκίας, με τη συνοδεία από πλιγούρι, σάλτσα γιαουρτιού και καυτερή πιπεριά (11 ευρώ). Οι αντιθέσεις συνεχίστηκαν και μέσα στο πιάτο, με τη μπουκιά κοτόπουλου με το σουτζούκι να σε… «ανάβει», καθώς το σουτζούκι είναι καυτερό, και το πλιγούρι με τη δροσερή σάλτσα γιαουρτιού να σε «σβήνει», σε ένα παιχνίδι εναλλαγής που συνεχίστηκε μέχρι το πιάτο να αδειάσει παντελώς.

TZIMOU

Το ασύρτικο ήταν εκεί, δίπλα μας όλο το βράδυ, να μας κρατάει συντροφιά σε όλα τα πιάτα και η αγαπημένη ώρα του γλυκού είχε φτάσει σε μια δύσκολη στιγμή, καθώς είχαμε καταφέρει να αφήσουμε ελάχιστο… χώρο για επιδόρπιο. Τα επιδόρπια του μενού είναι 5 και αν μπορούσαμε να τα φάμε όλα θα το κάναμε, γιατί είναι δύσκολο να απαρνηθείς το cheesecake με ανθότυρο και σπιτική μαρμελάδα βερίκοκου, τη lemon pie με παγωτό καϊμάκι και την panna cotta με σπιτικό βύσσινο ή τα παγωτά του Zampanò. Εμείς, όμως, τα κάναμε, για να δοκιμάσουμε την κρέμα σοκολάτας με φιλετάκια πορτοκαλιού, μαρεγκάκια κακάο και παγωτό καραμέλα (6 ευρώ). Όπως καταλαβαίνετε, είναι περιττό να πούμε κάτι για το επιδόρπιο. Σοκολάτα, πορτοκάλι και καραμέλα είναι συνδυασμός που δεν γίνεται να χάσει. Ποτέ.

Ο Φεντερίκο Φελίνι είπε κάποτε ότι «είναι πιο εύκολο να παραμείνεις πιστός σε ένα εστιατόριο, παρά σε μια γυναίκα». Στην περίπτωση του Zampanò, εμείς αισθανόμαστε κάτι σαν τον έρωτα με την πρώτη ματιά. Νιώθουμε ότι θα μείνουμε πιστοί για πάντα και προς το παρόν καρδιοχτυπούμε να ζήσουμε ξανά και ξανά αυτή τη γευστική απόδραση, μέσα στην ίδια μας την πόλη. Μια «απόδραση» που μας έκανε να φάμε φασολάκια χωρίς γκρίνια, μας σύστησε το χταπόδι αλλιώς, μας «άναψε» και μας «έσβησε» με ένα πιάτο και μας αποτελείωσε, πετώντας μας κατευθείαν πάνω στο μεγαλύτερο πειρασμό της ανθρωπότητας: τη σοκολάτα (με πορτοκάλι).

Πληροφορίες: Zampanò, Σαρρή 18 Ψυρρή, Τρίτη-Σάββατο 18.00-01.00, Κυριακή 12.30-01.00, http://zampano.gr/

Τζούλια Τασώνη