Υπάρχουν κάποιες πόλεις που δεν προσφέρουν απλά μια αξιοπρεπή κουζίνα, αλλά ξεχωρίζουν και για το γαστρονομικό χαρακτήρα τους. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που μετατρέπουν την κουζίνα τους σε θέλγητρο για τουριστικές επισκέψεις…

Η τάση στην κατηγορία των τουριστών–καλοφαγάδων -ανθρώπων δηλαδή που ταξιδεύουν με γνώμονα το φαγητό- είναι αυξητική. Γι’ αυτούς, τα μνημεία και τα μουσεία στριμώχνονται σε μια-δυο μέρες, το shopping θεωρείται παρωχημένο και το ξενοδοχείο είναι απλά για να έχουν κάπου να κοιμηθούν. Το φαγητό όμως, βρίσκεται στο επίκεντρο του ταξιδιού τους.

Για αυτό χρειάζεται «ειδική» έρευνα πριν αναχωρήσουν. Ένα επιτυχημένο γαστριμαργικό ταξίδι είναι εκείνο από το οποίο τουλάχιστον ένα–δυο γεύματα μένουν χαραγμένα στη μνήμη, όχι μόνο σαν μια ευχάριστη ανάμνηση, αλλά σαν εικόνα που επανέρχεται στο μυαλό κάθε φορά που στον αέρα πλανάται μια παρόμοια «μυρωδιά»… Το CnnGo παρουσιάζει τις 10 καλύτερες επιλογές.

Λονδίνο για εντόσθια

Οι περισσότεροι έχουν συνδυασμένο στο μυαλό τους το φαγητό στην Αγγλία με τα νερόβραστα λαχανικά, το υπερβολικά ψημένο κρέας και το γνωστό fish&chips. Ψέματα! Τουλάχιστον τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το Λονδίνο έχει αναδειχθεί σε εξέχον μέρος για πολυπολιτισμικούς καλοφαγάδες, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε καταπληκτικά tapas, υψηλής ποιότητας γαλλική κουζίνα και νόστιμες παραδοσιακές πίτσες.

Ακόμη περισσότερο όμως, είναι το σύγχρονο αγγλικό φαγητό που κάνει πια τη διαφορά. Σκεφτείτε καρδιά βοδιού με παντζάρια ή καλοψημένες αγκινάρες από την Ιερουσαλήμ. Αλλά και η σαλάτα με μυελό οστών είναι κάτι ξεχωριστό: κομμάτια της κνήμης, ψημένα, σερβίρονται με ψιλοκομμένο μαϊντανό. Εξωφρενικά απλό αλλά γευστικά μεγαλειώδες.

Νέα Υόρκη για χοιρινό


Η Νέα Υόρκη έχει τους περισσότερους ορκισμένους καλοφαγάδες σε επίπεδο ποσοστού επί του πληθυσμού της και το χοιρινό βρίσκεται πάνω-πάνω στον κατάλογο των προτιμήσεών τους ίσως μαζί με τα burgers. Την τιμητική του λοιπόν, έχει το bbq, όπως και τα εκπληκτικά σάντουιτς με ψητό χοιρινό…

Για παράδειγμα ας πάρουμε τον τυπικό εκπρόσωπο της νεοϋορκέζικης δυναμικής στο φαγητό, που είναι ο David Chang. Ο Αμερικανοκορεάτης Chang προσφέρει στα εστιατόρια του «Momofuku», την αφρόκρεμα της σύγχρονης κορεατικής κουζίνας, με σπεσιαλιτέ τον αργομαγειρεμένο γλουτό χοιρινού και τα «ψωμάκια» χοιρινού, που είναι η «απάντηση» στην πάπια Πεκίνου, αλλά 10 φορές καλύτερη.

Πόρτλαντ για μια πραγματικά τοπικιστική κουζίνα


Πριν από περίπου ένα χρόνο, ένας από τους πιο γνωστούς σεφ του Πόρτλαντ έμπλεξε σε άγριο καυγά κι «έπαιξε» γροθιές για την τιμή του τοπικού χοιρινού. Σε όλη την πόλη, τα μενού προσαρμόζονται καθημερινά στο τι υπάρχει ως «πρώτη ύλη», ενώ οι σεφ «παίζουν» με συστατικά από την τοπική παράδοση και μόνο με το ντόπιο κρέας. Και φυσικά, οι σερβιτόροι έχουν κατά κανόνα… τατουάζ!

Όλα αυτά δε θα ήταν και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αν το φαγητό του Πόρτλαντ δεν ήταν τόσο καλό. Σκεφτείτε μονάχα βιολογικά χοιρινά παϊδάκια, που διατηρούνται σε άλμη και φτιάχνονται σε τηγάνι, να σερβίρονται με ελάχιστα ψημένα φασολάκια, ρικότα και τσίλι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για μια πιο «χύμα» έκδοση του γαλλικού φαγητού. Δεν θα είχε και άδικο.

Σαγκάη για dumplings

Το dumpling είναι ένα γευστικότατο ζυμάρι που γεμίζεται άλλοτε με κοτόπουλο, άλλοτε με ψάρι ή λαχανικά, ακόμα και με γλυκιά γέμιση. Είναι τυπικό δείγμα φαγητού στη Σαγκάη, που τυχαίνει να είναι το πιο υποτιμημένο σε ολόκληρη την Κίνα.

Μπορείς να το βρεις σε κάθε γωνιά της πόλης. Είναι ένα αξιολογότατο «πακέτο», όμορφα σχηματισμένο και φτιαγμένο στον ατμό. Τρώγοντάς το, ανοίγετε μια τρύπα στην κορυφή του, ρουφάτε τον ζωμό και στη συνέχεια καταβροχθίζετε το υπόλοιπο.

Σιγκαπούρη για καλό street food

Πάντα υπάρχει η καθωσπρέπει επιλογή για το δείπνο μας, ακόμη και το «πρόχειρο». Εμείς όμως, πολλές φορές επιλέγουμε συνειδητά το street food. Στη Σιγκαπούρη, μερικές δεκαετίες πίσω, οι αρχές της πόλης συγκέντρωσαν υποχρεωτικά τους πανταχού παρόντες υπαίθριους πάγκους σε μεγάλους καλυπτόμενους χώρους, όπου μπορείτε να φάτε με την ησυχία σας το τοπικό «βρώμικο» με σεβασμό σε όλους τους κανόνες υγιεινής.

Η συνέχεια είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Θα βρεθείτε να ψάχνετε απεγνωσμένα δικαιολογίες στον εαυτό σας προκειμένου να αποφύγετε τη δεύτερη μερίδα ή έστω ένα ακόμα ορεκτικό.

Βαρκελώνη για tapas

Πριν μιλήσουμε για τις αρετές της Βαρκελώνης, ας προειδοποιήσουμε κάθε επίδοξο επισκέπτη της να μείνει μακριά από τις τουριστο-παγίδες της κεντρικής λεωφόρου La Rambla και κατά τα άλλα, θα έχει μια καταπληκτική ταξιδιωτική εμπειρία.

Πρόκειται για την πόλη όπου εφευρέθηκαν τα tapas -τα μικρά μεζεδάκια σε ψωμί ή μικρά πιατάκια. Υπάρχουν πολλά πανομοιότυπα μέρη για να τα γευτείτε σε αυτή την πόλη και σχεδόν κανένα δε θα σας απογοητεύσει. Απλώς μπείτε, καθίστε αναπαυτικά και ρωτήστε ποια tapas έχουν την τιμητική τους εκείνη την ημέρα…

Σαν Φρανσίσκο για τους σύγχρονους καλοφαγάδες

Εκτός από το ότι έχει αντικειμενικά κάποια από τα καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο, θεωρείται πια το κέντρο του σύγχρονου φαγητού. Εκεί ξεκίνησε η τάση του εποχιακού φαγητού και της χρήσης βιολογικών συστατικών, χωρίς να υπάρχει ακόμη τότε, κανένας γενικότερος προβληματισμός για την τροφική αλυσίδα. Συνιστάται ανεπιφύλακτα το pecorino και το ψητό σάντουιτς με αμύγδαλο που θα βρείτε στα μαγαζιά της πόλης.

Σύδνεϋ για σύγχρονο ταϊλανδέζικο

Το Σύδνεϋ θα έβρισκε το δρόμο γι’ αυτή τη λίστα σε κάθε περίπτωση και υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό. Ο βασικότερος ωστόσο, είναι ο έρωτας αυτής της πόλης για το σύγχρονο ταϊλανδέζικο φαγητό –οι σεφ της πόλης πήραν ιδέες που έχουν γίνει πια κοινότοπες εκτός Ταϊλάνδης και δημιούργησαν καταπληκτικά αποτελέσματα.

Μελβούρνη για τα καλύτερα bar restaurants

Υπάρχει ένα απροσδιόριστο στοιχείο σε αυτή την πόλη –από τα στενά σοκάκια της ως τα «ατημέλητα» προάστιά της– που δίνει στη Μελβούρνη ένα casual χαρακτήρα κι έρχεται σε αντίθεση με το μέγεθός της. Εδώ θα συναντήσετε εστιατόρια που είναι κάτι ανάμεσα σε bar και εστιατόριο, χωρίς ίχνος «τυπικότητας» αλλά με πολλή φινέτσα. Το φαγητό είναι εξαιρετικά πρωτότυπο και το service τους εξαιρετικό.

Νάπολι για αυθεντική πίτσα

Η Νάπολι μπορεί να είναι βρώμικη, βουτηγμένη στη διαφθορά και στην ανοργανωσιά, είναι όμως ταυτόχρονα και η μητέρα του φαγητού που περισσότερο απ’ όλα θεωρούμε όλοι μας ως κλασικό ιταλικό, την πίτσα. Η αλήθεια είναι ότι δεν εφηύραν οι Ναπολιτάνοι την πίτσα, αλλά μπορούν να παινευτούν ότι την όρισαν όπως την ξέρουμε σήμερα. Ήταν οι πρώτοι που πρόσθεσαν ντομάτα, ενώ Ναπολιτάνος ήταν και ο σεφ που πρωτοχρησιμοποίησε μοτσαρέλα στην πίτσα.

Η πίτσα στη Νάπολι είναι ρουστίκ, «δυνατή» και άναρχη, ψήνεται στον παραδοσιακό φούρνο και έρχεται με μαυρισμένα τα «άκρα» της, εύπλαστη βάση και τα απολύτως απαραίτητα συστατικά, χωρίς περιττές ποικιλίες: ντομάτα βασιλικός και μοτσαρέλα είναι αρκετά.