Το πρόσφατο opening, ο ντόρος για τη φουτουριστική του διακόσμηση και το όνομα του βραβευμένου με αστέρι Michelin σεφ, Alain Parodi, στην επιμέλεια του μενού ήταν αρκετά για να μας στείλουν στο Θησείο να δούμε τη σημερινή ταυτότητα του παλιού “Loft”, το οποίο μεταμορφώθηκε σε έναν εντυπωσιακό all-day πολυχώρο.

Πολύ συχνά πλέον, μπαίνουμε σε ένα εστιατόριο, μπαρ ή πολυχώρο και παρ’ όλο που μπορεί να έχει προσεγμένη διακόσμηση, μας θυμίζει κάτι άλλο, μια παρελθοντική επίσκεψη κάπου αλλού, μας βγάζει ένα “déjà vu” και κατ’ επέκταση, δεν μας εντυπωσιάζει. Αυτό δεν συνέβη με το id 24.7.365.

Από την ονομασία του, καταλαβαίνει κανείς ότι κρύβει μια μοναδικότητα, μια δική του ταυτότητα, η οποία έχει ιδιαίτερο νόημα, ειδικά γι’ αυτούς που αρέσκονται σε γρίφους. Η βασική του έννοια είναι ο χρόνος, ο οποίος προκύπτει από τους αριθμούς 24 (ώρες/ημέρα), 7 (ημέρες/εβδομάδα) και 365 (μέρες/χρόνος). Ο συγκεκριμένος «γρίφος» δεν θέλει να πει τίποτα παραπάνω από το ότι ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχουμε στη ζωή και πρόκειται για μια διαπίστωση που προέκυψε στους δημιουργούς του μέσα στα χρόνια της κρίσης.

Η άποψη του δίσκου της Φαιστού στο βάθος

Οι γρίφοι, βέβαια, δεν σταματούν εκεί, αφού σε όλο το χώρο, είναι κρυμμένοι στους τοίχους του, μέσα στο πλήθος γραμμάτων που τους χαρακτηρίζουν και στα 4 επίπεδα –κάτι που, μάλιστα, πρόκειται να οδηγήσει και σε παιχνίδια αποκρυπτογράφησης μελλοντικά.

Ο σκηνοθέτης, σκηνογράφος και theater designer, Νίκος Πετρόπουλος, κατάφερε να δώσει στο χώρο μια αίσθηση στην οποία δρουν αντίθετες δυνάμεις: από τη μία βγάζει μια φουτουριστική αίσθηση με τα επίπεδα, τα χρώματα και το φωτισμό του, από την άλλη η απόδοση του δίσκου της Φαιστού στο πιο κεντρικό σημείο του μαγαζιού, η φωτισμένη Ακρόπολη που «κρυφοκοιτά» από τα παράθυρα και οι κρυμμένες ρήσεις που σηματοδοτούν το νόημα της ζωής από αρχαίους φιλοσόφους, παραπέμπουν στην αρχαιότητα και κάπως έτσι το μελλοντικό και το αρχαίο κάνουν «παιχνίδι», δημιουργώντας μια πραγματικά ασύγκριτη ατμόσφαιρα. Ο χώρος, μάλιστα, είναι έτσι δομημένος, ώστε να ξεκινήσει σιγά-σιγά να φιλοξενεί μια σύνθεση δραστηριοτήτων, όπου ο κόσμος εκτός του να πίνει το ποτό του ή να γευματίζει, να μπορεί να παρακολουθήσει και πολιτιστικά δρώμενα, καλλιτεχνικές και εικαστικές εκδηλώσεις, οι οποίες θα είναι ορατές από κάθε σημείο του μαγαζιού, λόγω της αμφιθεατρικής του δομής.

Χαριτωμένες ταραμομπουκίτσες για το καλωσόρισμα

Ξεπερνώντας τις πρώτες εντυπώσεις του χώρου –ο οποίος όντως σε κάνει να στριφογυρνάς το κεφάλι σου με μισάνοιχτο στόμα για αρκετή ώρα- διαπιστώνεις την ανοιχτή κουζίνα και το bar που βρίσκονται στο ισόγειο και καταλαβαίνεις ότι ήρθε η ώρα να πιεις ή να φας κάτι. Εμείς επιλέξαμε το δεύτερο, μιας και γνωρίζαμε ότι ο «αστεράτος» γάλλος σεφ, Alain Parodi, έχει την επιμέλεια του μενού, το οποίο δεν ξέραμε αν θα έκρυβε γρίφους, αλλά κάτι μας έλεγε ότι θα ήταν ιδιαίτερο.

Τότε διαπιστώσαμε ότι οι αντίθετες δυνάμεις δεν σταματούν στη διακόσμηση, αλλά συνεχίζονται και στο μενού κατά μία έννοια. Από τη μία μπορείς να βρεις από μπέργκερ μέχρι… πατσά, από την άλλη δεν είναι τόσο μεγάλο συνολικά όσο ακούγεται. Οι επιλογές του είναι τόσες, ώστε να εγγυηθεί τη φρεσκάδα και την ποιότητα των πιάτων, που σημαίνει ότι είναι μετρημένες στην κάθε κατηγορία. Πρόκειται για ένα μενού με επιρροές από τη Νότια Γαλλία και τη Μεσόγειο, βασισμένο σε φρέσκα προϊόντα εποχής, όπου όλα συνεχίζουν να έχουν τη δική τους ταυτότητα και μια επιλογή κρασιών από τον ελληνικό αμπελώνα.

Σολομός σε έργο τέχνης

Γεμίζοντας τα ποτήρια μας με δροσερό Μοσχοφίλερο, μας καλωσόρισαν 2 χαριτωμένες μπουκίτσες ταραμά σαν λουλουδάκια. Δύο μικρά, αφράτα ταραμοκεφτεδάκια στην ουσία, τα οποία κοιτώντας τα λυπόσουν να τα καταστρέψεις, αλλά δοκιμάζοντάς τα καταλάβαινες ότι καλά έκανες και δεν τα λυπήθηκες.

Ο μαριναρισμένος σολομός (13 ευρώ) που επιλέξαμε για τη συνέχεια ήταν άκρως εντυπωσιακός ως προς την παρουσίαση, με λουλούδια στο πιάτο (τα οποία γενικά «έπαιζαν πολύ») παρουσιάζοντας ένα πολύχρωμο έργο (γαστρονομικής) τέχνης. Ήταν τρυφερός, δροσερός, με πλούσια γεύση και τα ιδιαίτερα μαύρα τσιπς από μελάνι σουπιάς χάριζαν τραγανή υφή και αλμυρή γεύση στην κάθε μπουκιά, ενώ δεν έλειπε και η οξύτητα από το γκρέιπφρουτ, όπως και η ιδιαιτερότητα του κάρυ. Αλμυρό, ξινό, δροσερό, τρυφερό, μαλακό, όλα μαζί έφερναν την ισορροπία.

Οι γαρίδες τεμπούρα (9 ευρώ) από μόνες τους μπορεί να μην ήταν τόσο εντυπωσιακές γευστικά όσο το πιάτο του σολομού, αλλά η σος που τις συνόδευε με τζίντζερ, μαγιονέζα και wasabi έδινε άλλο χαρακτήρα στη σύνθεση του πιάτου και ενεργοποιούσε την καυτερή αίσθηση από το wasabi και το τζίντζερ, χωρίς, όμως να είναι υπερβολική, ανεβάζοντας τις γαρίδες ένα επίπεδο πιο πάνω από το αρχικό τους.

Υπέροχο ριζότο al verde με τρούφα και άγρια μανιτάρια

Η συνέχεια ήρθε με το πιο γευστικό πιάτο της βραδιάς, ένα ριζότο al verde με σπανάκι, φρέσκια τρούφα και άγρια μανιτάρια (19 ευρώ), που σίγουρα μπαίνει στην κορυφαία πεντάδα αυτών που έχουμε δοκιμάσει στη ζωή μας. Μυρωδάτο, με χρώμα, πλούσιο στην όψη και γεμάτο στη γεύση με το άρωμα τρούφας να κυριαρχεί, χωρίς όμως να «σκεπάζει» τα πάντα, το ριζότο αυτό ήταν πραγματικά από αυτά που δεν αφήνεις κόκκο ρυζιού στο πιάτου και δεν ντρέπεσαι γι’ αυτό.

Χειροποίητο, λουλουδάτο γλυκό με κολοκύθα butternut

Από τα χειροποίητα γλυκά του δυσκολευτήκαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στο εκλέρ, τον παραδοσιακό «μπαμπά», την κρέμα λεμονιού και το γλυκό κολοκύθα –μεταξύ άλλων. Γι’ αυτό είπαμε να το πάμε εποχικά και να δοκιμάσουμε το γλυκό κολοκύθας (9 ευρώ). Δεν ξέρουμε αν ήταν σωστή η επιλογή μας, σε σχέση με τους υπόλοιπους πειρασμούς, αλλά το τρυφερό μπισκότο στη βάση, η κολοκύθα κονφί και ο πουρές κάστανο, μαζί με μια φρεσκάδα εσπεριδοειδούς που τύλιγε την κάθε μπουκιά, σίγουρα ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.

Ο πρωταρχικός στόχος του id 24.7.365, όπως μας εκμυστηρεύτηκαν, ήταν το «ευχαριστώ» να ακούγεται από τα χείλη των επισκεπτών του κι όχι των «πωλητών» του. Μετά την εμπειρία μας εκεί, νομίζουμε ότι θα τον πετύχουν εύκολα.

Info
id 24.7.365
Αγίων Ασωμάτων 1, Θησείο
210 3247365

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ