Οι Abbie Gale μιλούν στο click@life για τον απόηχο της επιτυχίας, την κατάσταση με τη μουσική στην Ελλάδα, την κρίση που έχει αφήσει τα αποτυπώματά της και στην καλλιτεχνική δημιουργία καθώς και για τα σχέδια τους για το μέλλον.

Με το «Family Life» το 2005 τους γνωρίσαμε. Με το «2» μετά από δύο χρόνια τους λατρέψαμε. Τώρα, ένα από τα πιο αγαπημένα και ταλαντούχα συγκροτήματα της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής, έχουν έτοιμο το τρίτο τους album «Νo Ιnspiration» και όπως λένε οι ίδιοι είναι η καλύτερη τους δουλειά μέχρι στιγμής.

Οι Abbie Gale μίλησαν στο click@life για τον απόηχο της επιτυχίας, την κατάσταση με τη μουσική στην Ελλάδα και για τα σχέδια τους για το μέλλον.

Πείτε μας λίγα πράγματα για το τρίτο album σας, και από πού αντλήσατε έμπνευση για τη δημιουργία του.

Το τρίτο μας άλμπουμ τιτλοφορείται «Νo Ιnspiration», έχει κυκλοφορήσει από την 1η Νοεμβρίου, από την Ιnner Εar -φυσικά- και είναι με διαφορά το καλύτερό μας ή τουλάχιστον το πιο αγαπημένο μας! Όσον αφορά στην έμπνευση για τη δημιουργία του, αυτή προήλθε από ό,τι συνέβη μέσα μας και γύρω μας τα τελευταία 3 χρόνια κι ήταν πολλά αυτά που συνέβησαν. Είναι ένας σκοτεινός δίσκος, που έχει ένα σκληρό τίτλο – αντιφατικό με την ερώτηση περί έμπνευσης καθαυτή- γιατί ολόκληρος ο δίσκος έχει κι ένα σκληρό περιβάλλον, ανεπεξέργαστο κι αιχμηρό, θα λέγαμε. Δουλεύτηκε και ηχογραφήθηκε με την προοπτική να κρατηθεί η αισθητική του live παιξίματος τόσο στον ήχο, όσο και στη δομή, κάτι που πιστεύουμε πως επετεύχθη.

Μετά από ένα τόσο επιτυχημένο album όπως το «2», που απέσπασε τα καλύτερα σχόλια από τον Τύπο και το κοινό, υπήρχε άγχος για το τρίτο βήμα σας; Φοβηθήκατε να μην απογοητεύσετε;

Δε μπορούμε να πούμε ότι νιώσαμε ποτέ κάποιο άγχος για το αν θα είναι τόσο πετυχημένος κι ο τρίτος μας δίσκος. Το μεγαλύτερό μας άγχος ήταν και θα είναι το να επικοινωνήσουμε όσο πιο καθαρά κι αυθεντικά γίνεται -και πρώτα απ’όλα - με την εσωτερική μας «φωνή», να την αφουγκραστούμε κι αυτή η ακρόαση να γίνει μουσική, να γίνει στίχοι, όλα μαζί να γίνουν τραγούδια. Τότε μόνο βγαίνει αυτό που πραγματικά έχεις να πεις και τότε δε φοβάσαι ούτε αν θα απογοητεύσεις, ούτε αν θα πετύχεις, γιατί το έχεις ήδη κάνει, στο πιο σημαντικό του κομμάτι.

Περιμένατε τόσο μεγάλη επιτυχία;

Ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα του «2» και πιστεύαμε πολύ σ’ αυτό. Επίσης – κάτι που είναι πολύ σημαντικό – πίστευε πολύ στο δίσκο και η Ιnner Εar – μάλιστα, ήταν η παρθενική της κυκλοφορία. Οπότε, κατά βάθος, περιμέναμε ότι θα πάει καλά.

Κατά τη γνώμη σας η ελληνική αγγλόφωνη σκηνή έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω ή είναι όλα πλέον μία από τα ίδια;

Ο όρος «ελληνική αγγλόφωνη σκηνή» - αν αυτός υφίσταται καν, με την έννοια της σκηνής- αναφέρεται σε τόσο πολλά σχήματα, με τόσο διαφορετικούς προσανατολισμούς κι εκφράσεις που δε γίνεται να είναι «μία από τα ίδια», για την ακρίβεια ποτέ δεν ήταν. Τώρα, όσον αφορά στο τι έχει να προσφέρει, όπως και σε οποιοδήποτε άλλο χώρο της τέχνης και βασισμένοι πάντα σε προσωπικά κριτήρια, πιστεύουμε πως και στο χώρο αυτό υπάρχουν από σκουπίδια μέχρι αριστουργήματα. Το μόνο κακό είναι ότι τα αριστουργήματα δεν προσφέρονται εύκολα κι απλόχερα στον κόσμο, πρέπει να τα ψάξει κανείς για να τα βρει.

Μέσα σε αυτή την δύσκολη οικονομική κατάσταση που υπάρχει στη χώρα, μπορεί να «ανθήσει» καλλιτεχνικά οποιοδήποτε μουσικό ρεύμα; Εσάς σας έχει επηρεάσει η κρίση ως group και ως οντότητες;

Μάλλον μόνο σε περιόδους κρίσης γίνεται να υπάρξει μια τέτοιου είδους «άνθηση». Η κρίση ωθεί στην ανασφάλεια, η μεγαλύτερη κρίση στην απόγνωση και το αδιέξοδο κι η ακόμη μεγαλύτερη -που έρχεται, σε παγκόσμιο επίπεδο- στη δημιουργία, τόσο τέχνης όσο και των αληθινών δεσμών. Τώρα, το ρεύμα είναι ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο. Το ρεύμα είναι εμπόριο, μια αυθεντική καλλιτεχνική πρωτοπορία που χρησιμοποιείται για να «ισοπεδώσει» πνευματικά ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων από τις κυβερνήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (π.χ. hippies). Φυσικά και μας έχει επηρεάσει η κρίση, αλλά δε σταματάμε να κρίνουμε και να σκεφτόμαστε καθημερινά.

Πείτε μας ένα περίεργο περιστατικό που σας έχει συμβεί είτε σε live είτε κάπου αλλού.

Πάμπολλα... Από ευτράπελα με πιο κραυγαλέο το να φύγει ο ηχολήπτης λίγο πριν ξεκινήσει το live γιατί είχε να πάει σ’ένα γάμο(!) -αυτό είχε συμβεί στο ξεκίνημά μας, τότε δεν είχαμε δικό μας ηχολήπτη, προφανώς - μέχρι πολύ όμορφα, όπως το να βλέπουμε ένα ολόκληρο μαγαζί να «δονείται» ενεργειακά σε όλη τη διάρκεια του live (Βlowup-Ηράκλειο Κρήτης-live για το «2») με κατάληξη στο τέλος, ο μισός κόσμος να βρίσκεται πάνω στο stage μαζί μας. Φανταστική εμπειρία!

Τι μουσική ακούτε αυτό τον καιρό;

Όπως πάντα, διάφορα, αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, πράγματα. Μια κοινή μας αγάπη τελευταία είναι οι Νational, η μεγαλύτερη κοινή μας αγάπη ήταν και θα είναι οι Radiohead. Τώρα, ακούμε από Εdith Piaf μέχρι Lady Gaga.

Κατοικείτε μόνιμα στη Πάτρα. Είναι δύσκολο για εσάς να μένετε μακριά από το υποτιθέμενο «κέντρο» των εξελίξεων, την Αθήνα;

Μόνο στο κομμάτι των μετακινήσεων μας δυσκολεύει. Το ότι βρισκόμαστε εκτός Αθήνας μας κάνει πιο ήρεμους, καθιστά πιο εύκολο το κομμάτι της μεταξύ μας αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας, που είναι το πιο σημαντικό για να κάνουμε μουσική.

Τον τελευταίο καιρό, πολλά νέα συγκροτήματα έχουν ξεπηδήσει στην εγχώρια σκηνή. Έχετε ξεχωρίσει κάποιο από αυτά;

Φυσικά. Μας αρέσουν ιδιαίτερα ο Lumiere Brother κι ο Boy (οι οποίοι δεν είναι καθόλου καινούργιοι, έχουν πολλά χρόνια παρουσίας στο χώρο κι είναι μακράν τα δύο μεγαλύτερα ταλέντα της Ελλάδας, εξαιρουμένου του Vassilikou, που είναι από μόνος του μια ξεχωριστή κατηγορία), οι Flakes, η Μαριέττα Φαφούτη, οι Electric Litany, οι Tango With Lions, ο Lolek, ο 2L8.

Τι εύχεστε για το μέλλον;

Όσο αφορά στο γκρουπ, να παραμείνουμε δημιουργικοί και ζωντανοί, η μουσική μας να συγκινεί και να φτάσει σε σε όσα περισσότερα αυτιά γίνεται... Νομίζω δεν υπάρχει κάτι καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί.

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ