Πώς ξεκίνησε η ιστορία αγάπης ανάμεσα στους δυο διάσημους ζωγράφους; Η πρώτη συνάντηση, οι πρώτες περιγραφές και τα πρώτα συναισθήματα.

«Δεν το είχα καταλάβει τότε, αλλά Frida είχε ήδη γίνει το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου. Και συνέχισε να είναι, μέχρι τη στιγμή που πέθανε ... " Η ιστορία του Diego και της Frida είναι μια από τις πιο ζωντανές, παθιασμένες και πολυτάραχες ιστορίες στη σύγχρονη ιστορία. Ένα ασυνήθιστο ζευγάρι που έζησε κάτι το  μοναδικό.

Η ιστορία αποκαλύπτεται στην αυτοβιογραφία του Diego Rivera με τίτλο "My Art, My Life: An Autobiography" η οποία κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του, και αποτελείται απο συνεντεύξεις που είχε δώσει στην Gladys March από το 1944 έως το 1957. Η Gladys March χαρακτηρίζει το βιβλίο ως την απολογία του Rivera "μια αυτοπροσωπογραφία ενός πολύπλοκου καλλιτέχνη και μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας."

Στην ενότητα του βιβλίου με τίτλο "Η οπτασία της Frida", ο Diego περιγράφει την πρώτη του συνάντηση με την άγρια ​​έφηβη Frida, όσο ζωγράφιζε την πρώτη του τοιχογραφία, με τίτλο Δημιουργία, στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Μεξικό το 1922. Η Kahlo τότε ήταν μια από τους μόλις τριaνταπέντε φοιτητές στο διάσημο ίδρυμα.

"Όσο ζωγράφισα ακούω μια αόρατη φωνή πίσω από τις κολώνες "Diego προσοχή, έρχεται η Nahui." H Νahui ήταν μια πολύ ταλαντούχα ζωγράφος που έκανε μάθημα στους φοιτητές της Σχολής. Η αόρατη φωνή συνέχιζε να κάνει πλάκες στον διάσημο ζωγράφο μέχρι που αποφάσισε να εμφανιστεί ένα απόγευμα όσο ο Diego ζωγράφιζε την τοιχογραφία του μαζί με την τότε γυναίκα του.

"Ανοιξε η πόρτα και ένα κορίτσι κοντά στα δώδεκα εμφανίστηκε. Ηταν ντυμένη όπως όλοι οι μαθητές αλλά με έναν δικό της τρόπο κατάφερε να ξεχωρίζει. Είχε μια ασυνήθιστη αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση, ενώ τα μάτια της έβγαζαν μια περίεργη φωτιά. Είχε μια παιδική ομορφιά αν και ήταν σωματικά ανεπτυγμένη" Αυτή είναι η πρώτη περιγραφή της Frida από τον Diego Rivera.

"Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε: "Θα σας ενοχλούσε αν παρακολουθούσα τη δουλειά σας;". Και της απάντησα: "Όχι νεαρό μου κορίτσι, αντιθέτως θα κολακευόμουν.

Τότε η Frida έκατσε και σιωπηλά τον παρακολούθησε να ζωγραφίζει την τοιχογραφία της Σχολής της. Το βλέμμα της παρακολουθούσε κάθε κίνηση και κάθε πινελιά μέχρι που η τότε σύζυγος του Diego, Lupe, άρχισε να προσβάλλει τη νεαρή σπουδάστρια κυριευόμενη απο ζήλια. Η Frida την αγνόησε επιδεικτικά, και συνέχισε να παρακολουθεί τον αγαπημένο της για τρεις ολόκληρες ώρες, φεύγοντας τούς καληνύχτισε ευγενικά.

"Ένα χρόνο αργότερα έμαθα οτι η αόρατη φωνή πίσω απο τις κολώνες ήταν η Frida Kahlo. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι δεν είχα ιδέα πως μια μέρα θα γίνει η γυναίκα μου και ο έρωτας της ζωής μου," διηγείται ο Diego.

O Diego και η Frida χάραξαν ο καθένας το δρόμο τους χωριστά μέχρι που η μοίρα τους ένωσε ξανά μερικά χρόνια αργότερα.

"Hμουν στη δουλειά μου στο υπουργείο Παιδείας, όταν ένα νεαρό κορίτσι μου φωνάζει: Diego, σε παρακαλώ κατέβα κάτω πρέπει να συζητήσουμε κάτι πολύ σοβαρό. Γυρίζω και τι να δω; Ενα κορίτσι περίπου δεκαοκτώ. Είχε ένα λεπτό νευρικό σώμα και ένα έντονο πρόσωπο, μαύρα μακριά μαλλιά και δυο σκούρα παχιά φρύδια που συναντιόντουσαν πάνω απο τη μύτη της.  Φαίνονταν σαν τα φτερά του κότσυφα, σαν μαύρες καμάρες που πλαισιώνουν δύο πανέμορφα καστανά μάτια."

"Έχω έρθει για σοβαρή δουλειά εδώ, δεν έχω καθόλου χρόνο για χάσιμο" είπε η Frida στον Diego, "θέλω να δεις κάποια έργα που έχω ζωγραφίσει και να μου δώσεις μια επαγγελματική και ειλικρινή γνώμη, χωρίς να μου χαϊδέψεις τα αυτιά. Θέλω να ξέρω αν είμαι καλή καλλιτέχνης, αν έχω ταλέντο και αν βλέπεις μέλλον σε μένα, αλλιώς δεν θέλω να χάνω το χρόνο μου."

Ο Diego Rivera συμφώνησε και είδε τους πίνακές της. Τρια πορτραίτα γυναικών, τον εντυπωσίασαν από τη πρώτη ματιά. Ο καμβάς ακτινοβολούσε μια ασυνήθιστη ενέργεια, τα πορτραίτα είχαν χαρακτήρα αλλά και μια αυστηρότητα η οποία δε θύμιζε σε τίποτα την ανωριμότητα των νέων καλλιτεχνών. Οι πίνακες είχαν μια ειλικρινή πλαστικότητα και μια φιλοδοξία ενώ ταυτόχρονα είχαν και έναν ευαίσθητο δυναμισμό. Ανακαλώντας την ανάμνηση ο Diego μιλά για την μαγεία ενός σπάνιου περιστατικού όταν η εκτίμηση και αναγνώριση του έργω δυο καλλιτεχνών "γεννά" την αγάπη.

H Frida γνώριζε καλά πως ο Diego είχε τη φήμη του γυναίκα και πριν προλάβει να πει οτιδήποτε του λέει αυστηρά: "Δεν θέλω κομπλιμέντα, θέλω σοβαρή κριτική, εδώ δεν έχω έρθει επειδή μ'αρέσει η τέχνη ή επειδή είμαι ερασιτέχνης. Πρέπει να βγάλω τα προς το ζειν."

"Κατά τη γνώμη μου, χωρίς να γνωρίζω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για σένα, πρέπει να συνεχίσεις να ζωγραφίζεις" της είπε και η Frida βρήκε την ευκαιρία να τον καλέσει στο σπίτι της την ερχόμενη Κυριακή για να δει και τα υπόλοιπα έργα της. Εκείνη τη στιγμή ο Diego κατάλαβε πως η αόρατη φωνή της Σχολής πριν απο κάποια χρόνια ήταν η Frida. Δίστασε στην πρότασή της αλλά τελικά δέχθηκε... Χωρίς να καταλάβει o Diego οτι εκείνη τη στιγμή ερωτεύθηκε το 18χρονο κορίτσι, στην αυτοβιογραφία του θυμάται πως συγκινήθηκε από το κίνητρο του κοριτσιού.

"Δεν το είχα καταλάβει τότε, αλλά Frida είχε ήδη γίνει το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου. Και συνέχισε να είναι, μέχρι τη στιγμή που πέθανε ... "

Kύρα Κάπη