Η Emma Shapplin επιστρέφει στην Αθήνα στις 25 Απριλίου στην Ιερά Οδό και μιλά στο clickatlife.gr για το νέο της άλμπουμ, τη μουσική της και τα μελλοντικά της σχέδια.

Επιστρέφετε ξανά στην Ελλάδα. Αγαπάτε αυτή τη χώρα όσο σας αγαπά το αθηναϊκό κοινό σας;

Αλήθεια, το ελληνικό κοινό είναι υπέροχο. Έχω υπέροχες αναμνήσεις κι έτσι είναι μεγάλη η χαρά μου που επιστρέφω στην Ελλάδα και θα μοιραστώ εξαιρετικές στιγμές με τους θαυμαστές μου.

Έρχεστε με το τελευταίο σας άλμπουμ στις βαλίτσες σας, "Dust of a dandy". Είναι ένα δυναμικό άλμπουμ, που συνδυάζει electro, punk και rock στοιχεία και δεν είναι σχεδόν καθόλου οπερατικό. Πώς αποφασίσατε να αλλάξετε τον ήχο σας;

«Σχεδόν» καθόλου οπερατικό. Στο τέλος του άλμπουμ υπάρχει ένα “κλείσιμο του ματιού» με το "Pie jesu" του Gabriel Fauré. Αυτό το κομμάτι οδηγεί τον ακροατή σε μια νοσταλγική και σχεδόν βασανιστική αίσθηση του παρελθόντος: λίγη «σκόνη» από τις αναμνήσεις του Δάντη. Η απόφαση να κάνω ένα τέτοιο άλμπουμ ήρθε φυσικά σαν μια ανάγκη μου. Το άλμπουμ αυτό φανερώνει μια όψη του εαυτού μου που κρατούσα πίσω μου, είναι σαν μια κραυγή, σχεδόν ζωώδη που σχετίζεται με την αλαζονεία. Παίζω με χαμηλότερες νότες και έντονες εξάρσεις. Αυτό το άλμπουμ είναι μια έκφραση της «αρρενωπότητάς» μου, πιο ανοιχτό και εξωστρεφές. Ήταν αναγκαιότητα για μένα να το κάνω και να πιέσω τον εαυτό μου να εκφράσει αυτά τα βαθιά συναισθήματα. Μετά από αυτό το άλμπουμ συνειδητοποίησα ότι βρήκα περισσότερο βάθος και δύναμη στη φωνή και το τραγούδι μου, ειδικά στο οπερατικό κομμάτι!   

Είστε ο συνθέτης και παραγωγός αυτού του άλμπουμ. Αισθάνεστε περισσότερη ελευθερία έτσι;

Απόλυτα. Υπήρξα συνθέτης και συμπαραγωγός και εκτελεστική υπεύθυνη και του άλμπουμ "Etterna". Αλλά είναι αλήθεια, ότι το να συνθέτω, και να εκτελώ, μου προσέφερε την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και άνεσης ενόσω δημιουργούσα και με αυτό το αποτέλεσμα!  

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζετε τόσο διαφορετικά είδη;

Πρέπει να κάνω τη μουσική που νιώθω, γιατί μέσα μου ξέρω πού πηγαίνω και τι θέλω να εκπληρώσω. Θα έλεγα ότι το στυλ μου είναι "alternative και επαναστατικό", είναι ένας συνδυασμός από Electro-pop-rock και (όπως λέω) τα δικά μου "Neo-classicals", μια παραλλαγή μεταξύ της λυρικής μουσικής και του μιούζικαλ, με υπερβολική  λεπτότητα και εκφραστική ποίηση.

Καθώς έχετε τολμήσει διαφορετικά είδη μουσικής, ποιο θα λέγατε ότι απολαμβάνετε περισσότερο;

Προσωπικά, θα έλεγα ότι έχω δοκιμάσει διαφορετικούς τρόπους έκφρασης συναισθημάτων. Δοκιμάζω καινούργιες ενέργειες, διαφορετικές υφές, τόνους και ρυθμούς, διαφορετικές γλώσσες, φωνές, τέμπο, εκφράσεις, εκτελέσεις και γράφω με μεγάλη ελευθερία. Αλλά στο τέλος, αυτά είμαι εγώ. Όλα μου τα άλμπουμ συνδέονται μεταξύ τους και είναι μια αποτύπωση της προσωπικότητάς μου. Και πρέπει να πω ότι κάθε ένα είναι σημαντικό για μένα, μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσω και να εκφράσω εκδοχές της προσωπικότητάς μου. Υπάρχει όμως και κάτι που εκκρεμεί: ένα άλμπουμ αποκλειστικά με όπερα, ένα άλμπουμ μόνο με τις δικές μου ερμηνείες από άριες. Το δουλεύω, αλλά έχει ακόμα δρόμο. 

Ποιοι καλλιτέχνες σας επηρέασαν για αυτό το άλμπουμ σας;

Καλλιτέχνες όπως οι Pinkfloyd, Portishead, David Bowie, Keane, Muse...

Τι έχει αλλάξει στον τρόπο που κάνετε μουσική από την αρχή σας μέχρι σήμερα;

Είμαι πιο άνετη και απολαμβάνω περισσότερο κάθε βήμα της δημιουργίας γιατί ξέρω περισσότερα και πιο τεχνικά πράγματα. Κι επίσης, είμαι απόλυτα ελεύθερη να αποφασίζω. Έχω τον απόλυτο έλεγχο σε κάθε βήμα. Είναι τόσο ευχάριστο αυτό και κάνει την όλη διαδικασία πιο εύκολη.  

Τι πλάνα έχετε για το μέλλον;

Πάρα πολλά. Αρχικά θα συνεχίσω με νέες συνθέσεις και περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Θα ολοκληρώσω το άλμπουμ με την Όπερα και θα συνεχίσω την προετοιμασία για τις εκθέσεις φωτογραφίας μου. Και θα αφιερώσω περισσότερο χρόνο στη ζωγραφική μου.

Βάλια Κανελλοπούλου