Παρά τις δηλώσεις του Damon Albarn πώς οι Gorillaz αποτελούν παρελθόν, το δημιούργημα του, ή αλλιώς η πιο διάσημη…μη υπαρκτή μπάντα, αποφάσισε να επιστρέψει στη δισκογραφία επτά χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση, να προσκαλέσει μερικούς εκλεκτούς φίλους και να προσπαθήσει να εναρμονιστεί με την εποχή.

Δυνατά σημεία: O Albarn χαρακτήρισε το album ως ένα αποτέλεσμα «σκοτεινής φαντασίας» και μια «συναισθηματική απάντηση στην πολιτική κατάσταση» και για αυτό το κεντρικό concept είναι τα συναισθήματα που προκαλεί ένα παγκόσμιου μεγέθους γεγονός. Σίγουρα δεν θα δυσκολεύτηκε να βρει έμπνευση, μάλιστα καθοδηγούσε τους καλεσμένους του να ηχογραφούν σαν να είχαν ξυπνήσει στην Αμερική του Trump. Σημειωτέον ότι οι ηχογραφήσεις έγιναν πριν ακόμα ο νέος Πλανητάρχης πάρει καν το χρίσμα του κόμματος του. Και είναι αλήθεια ότι, παρότι τα περισσότερα τραγούδια είναι χορευτικά, πρόκειται για ένα από τα πιο σκοτεινά albums της μπάντας, με πολλά πολιτικά μηνύματα, που εκφράζονται μέσα από συνεχή εναλλαγή μουσικών ειδών, στο γνώριμο ύφος των Gorillaz, που δεν μπορούν να ενταχθούν σε ένα μουσικό καλούπι. Οι συνεργάτες πολλοί και ετερόκλητοι, από τον Vince Staples που συμμετέχει στο πολύ καλό πρώτο single «Ascension», τους De La Soul στο «Momentz» μέχρι την Grace Jones στο «Charger», η λίστα είναι τεράστια και εντυπωσιακή.

Αδύναμα σημεία: Η συνέχεια και η συνοχή χάνονται όσο προχωράει το album. Είναι σίγουρα ενδιαφέρον που για άλλη μια φορά μαζεύουν τα φρέσκα ονόματα της μουσικής να συνεργαστούν με θρύλους, αλλά -και ίσως να ήταν και αυτή η πρόθεση-, οι guests κουκουλώνουν την μπάντα. 

Συμπέρασμα: Δεν μπορούμε παρά να μη χαρούμε για την επιστροφή των Gorillaz. Η γλυκιά μελαγχολία βέβαια των χρόνων που πέρασαν είναι εμφανής. Ακόμα και αν είναι αποτελέσματα ψηφιακής δημιουργίας...μεγάλωσαν και αυτοί. Μας καλούν λοιπόν για  άλλη μια φορά σε ένα πάρτυ, όμως η ενηλικίωση μπλοκάρει την αυθάδεια και την τρέλα με την οποία τους γνωρίσαμε.  

Almbum: Humanz
Καλλιτέχνης: Gorillaz
Label: Parlophone/Warner Bros