Μια spoiler-free πρώτη ματιά στο νέο reboot του friendly neighborhood Spider-Man.

Το φετινό καλοκαίρι είναι χαρακτηριστικό της επίδρασης και της υπεροχής που έχει η τηλεόραση απέναντι στο σινεμά. Το επίκεντρο κάθε συζήτησης γύρω από την ποπ κουλτούρα δεν περιστρέφεται στα blockbuster του καλοκαιριού, αλλά φυσικά όλα καταλήγουν στη νέα σεζόν του «Game of Thrones» που φέτος αποφάσισε να κάνει πρεμιέρα μέσα στο κατακαλόκαιρο και να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Παρόλα αυτά, το σινεμά συνεχίζει φυσικά να είναι εκεί και να είναι μεγάλο και αυτή τη χρονιά υπάρχουν και αρκετές ταινίες για να το αποδείξουν. Αποκορύφωμα είναι ίσως το «Spider-Man: Homecoming» («Η επιστροφή στον τόπο του» η ελληνική απόδοση), το νέο reboot δηλαδή του Ανθρώπου Αράχνη που επιστρέφει και κυριολεκτικά στο σπίτι του, αφού τα κινηματογραφικά δικαιώματά του έχει επιτέλους η ίδια η Marvel, η οποία μπορεί να τον εντάξει στο σύμπαν της όπως αυτή επιθυμεί.

Την περιμέναμε αυτή την ταινία για πολλούς λόγους και τώρα που την είδαμε έχουμε να πούμε κάποια πράγματα. Χωρίς spoilers, αυτά είναι τα σημεία που θέλουμε να σταθούμε περισσότερο:

- Αυτό που φοβόμασταν περισσότερο ήταν η ανάμειξη του Iron Man στην ταινία. Όσο και αν η σχέση που ανέπτυξε με τον Spider-Man ήταν από τα πράγματα που αγαπήσαμε στο «Civil War», εδώ χρειαζόμασταν περισσότερο Peter Parker παρά Tony Stark. Και το ότι ο Robert Downey Jr. ήταν παντού στα promo δε βοηθούσε σε αυτό το σκοπό. Τελικά η παρουσία του ήταν περισσότερο διακοσμητική. Δηλαδή σίγουρα έχει πολύ σημαντικό ρόλο στην ταινία και ο Spider-Man δε θα υπήρχε χωρίς αυτόν, από εκεί και πέρα όμως δρα σαν περιφερειακή φιγούρα και ποτέ δεν κλέβει την παράσταση από τον Parker. Και τώρα φανταστείτε αντίστροφα να κυκλοφορούσε μια ταινία Iron Man πριν από δέκα χρόνια πόσο πολύ θα χρειαζόταν την συμβολή του Spider-Man για να πετύχει. Έχει ο καιρός γυρίσματα και στον κόσμο των κόμικ.

- Ο Tom Holland είναι ο καλύτερος Spider-Man που έχουμε δει και αυτό ενώ δεν έχει υπάρξει κανένας πραγματικά κακός, αφού και ο Tobey Maguire αλλά και ο Andrew Garfield έκαναν πολύ καλή δουλειά με διαφορετικό τρόπο. Ωστόσο ο Holland είναι 21 ετών, δείχνει αρκετά μικρότερος και είναι ικανός να παραδώσει την ακριβή εκδοχή του έφηβου Peter Parker που θέλουμε. Γιατί ο Parker ακόμη και αν ντύνεται σούπερ ήρωας παραμένει ένα ντροπαλό, άβολο αγόρι που δεν είναι και το πιο δημοφιλές στο σχολείο του και κατατάσσεται στους nerds της τάξης του. Αυτός ο Spider-Man είναι όλα αυτά, αφού πέρα από το υπερηρωικό κομμάτι ξέρει ακριβώς πώς να διαχειριστεί και την πλευρά της εμπειρίας του Λυκείου, αναπτύσσοντας όλο το σκηνικό και μια πλειάδα από χαρακτήρες, στο σημείο που θα μπορούσε να υπάρξει μια εφηβική ταινία χωρίς καθόλου υπερδυνάμεις και θα τη βλέπαμε με ευχαρίστηση. Ο Spider-Man του Holland ήταν το highlight του «Civil War» ακριβώς επειδή παρέμενε ένα αβέβαιο αλλά άκρως ενθουσιασμένο παιδί φορώντας την στολή και αυτό το hype δικαιώνεται πέρα ως πέρα. Δε χρειάζεται όλες οι ιστορίες με σούπερ ήρωες να οδηγούν προς κάτι μεγαλύτερο χωρίς να παραδίδουν ποτέ αυτό που πρέπει τη στιγμή που χρειάζεται.

- Αυτό που επιτυγχάνεται στο «Spider-Man Homecoming» και που δεν είχε πραγματωθεί σε καμία άλλη ταινία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel ως τώρα είναι να δοθεί μια κλίμακα των Εκδικητών σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ως τώρα δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε πώς ο Iron Man, ο Captain America, ο Hulk αντιμετωπίζονται στην καθημερινότητα και το «Ant-Man» αν και ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, ήταν πολύ αυτοαναφορικό για την Marvel ώστε να πετύχει κάτι. Εδώ λοιπόν βλέπουμε πώς οι Εκδικητές έχουν καθιερωθεί ως ένα franchise, με τον Captain America για παράδειγμα να είναι το πρότυπο του σωστού ενήλικα στα σχολεία. Υπάρχει ένα σύμπαν πίσω από τους σούπερ ήρωες της πρώτης κατηγορίας και μέχρι τώρα μπορούσαμε να το δούμε μόνο σε τηλεοπτικές σειρές, πολλές εκ των οποίων αμφιβόλου ποιότητας (βλέπε «Agents of SHIELD). Είναι η πρώτη φορά που η Marvel αποφασίζει να δώσει ζωή σε έναν γήινο υπερήρωα που ενώνει και το λούστρο των Εκδικητών αλλά και τη γειτονιά και αυτό είναι το πιο αναζωογονητικό στοιχείο του φιλμ.

- Ο κακός της ταινίας δε μοιάζει με αυτόν που έχουμε συνηθίσει στις ταινίες της Marvel, αλλά μας πηγαίνει αρκετά πίσω και πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση του Doctor Octopus στο «Spider-Man 2». Ο Vulture του Michael Keaton εκτός από το ότι δημιουργεί ευφάνταστους συσχετισμούς με το ρόλο του στο «Birdman» είναι ένας villain με υπόσταση και με νόημα ύπαρξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ταινία επιλέγει να ανοίξει με τη δική του ιστορία και επειδή ο χαρακτήρας του είναι καλογραμμένος αλλά και γιατί ο Keaton κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά, αυτός ο Vulture είναι ο γήινος σούπερ κακός που χρειαζόμασταν και σίγουρα από τους πιο ενδιαφέροντες και (το σημαντικότερο) πιο αξιομνημόνευτους που έχουμε δει στο υπερηρωικό είδος τα τελευταία χρόνια.

- Τέλος, είναι ωραίο να βλέπεις ηθοποιούς που έχουν ξεχωρίσει από αρκετά μικρότερης κλίμακας τηλεοπτικές σειρές οι οποίες δεν ανήκουν στο mainstream να κερδίζουν επάξια μια θέση σε τέτοιου τύπου blockbusters και όποιος ξέρει την πορεία τους να μπορεί και πάλι να εκτιμήσει αυτό που τους δίνεται να κάνουν. Αυτό συμβαίνει εδώ με τον Donald Glover που θαυμάσαμε την δουλειά του στο πρωτοποριακό «Atlanta», με τον Hannibal Buress που τον βλέπουμε στην υστερικά ανατρεπτική κωμωδία του «Broad City» και με τον Martin Starr που είναι το αλατοπίπερο στην επιτυχία του «βρώμικου» όσο και πανέξυπνου «Silicon Valley». Φαίνεται ότι το εμπορικό σινεμά αναγνωρίζει τι συμβαίνει σήμερα στην τηλεόραση και είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί αυτή η σχέση πάνω σε τέτοιες στέρεες βάσεις.

Η ταινία κυκλοφορεί στις 6 Ιουλίου στους κινηματογράφους από την Feelgood και σε 3D.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]