Η μουσική, από την υπερβολή ως την απουσία της, είναι μια βασική εστία της εξέλιξης μιας από τις καλύτερες σειρές στη σύγχρονη ιστορία της τηλεόρασης.

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο «Halt and Catch Fire». Θεωρούμε την σειρά του AMC την καλύτερη που παίζεται αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση και μπορείτε να την προλάβετε για λίγο ακόμη όσο συμβαίνει, αφού αυτή τη στιγμή προβάλλεται η τέταρτη και τελευταία σεζόν της και είναι ένα απίστευτο success story της χρυσής εποχής της τηλεόρασης, αφού θα μπορούσε πολύ εύκολα να κοπεί από την πρώτη σεζόν και να έχει ήδη ξεχαστεί, αλλά η ευρεία αναγνώριση από τους κριτικούς και από μια μικρή αλλά πιστή μερίδα οπαδών το έφερε ως εδώ και οι αρχικές συγκρίσεις με το «Mad Men» δεν γίνονται πλέον λόγω ομοιοτήτων στην πλοκή και τους χαρακτήρες, αλλά λόγω σπουδαιότητας.

Σεζόν με τη σεζόν το «Halt and Catch Fire» γινόταν όλο και καλύτερο και το ταξίδι που ξεκίνησε από τις αρχές των 80s και την επανάσταση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ολοκληρώνεται πια στα 90s, φυσικά με μια ακόμη μεγαλύτερη επανάσταση, αυτή του ίντερνετ. Αυτή τη στιγμή ενδιαφέρεσαι ισόποσα για τους τέσσερις πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες (πέντε αν βάλουμε και τον John Bosworth που επανάκαμψε) και οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ όλων είναι πολύπλοκες με μεγάλη δυναμική, όπως σε κάθε πραγματικά μεγάλη δραματική σειρά.

Είμαστε από αυτούς που εκτίμησαν από την αρχή τις αρετές της σειράς και για αυτό εκτιμήσαμε ακόμη περισσότερο την αισθητή και ραγδαία βελτίωση που ήρθε στην πορεία. Ένας από τους σημαντικότερους τομείς του «Halt and Catch Fire» που αντικατοπτρίζει και την εξέλιξη που είχε είναι η μουσική του επιμέλεια. Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο η μουσική ήταν αυτή που έδωσε τον τόνο και έχτισε την ατμόσφαιρα. Κάθε νέο επεισόδιο ήταν και ένα mixtape που περιελάμβανε είτε τραγούδια από τα 80s είτε σύγχρονα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βγάζουν το feeling της εποχής. Αυτό ίσως και να βγήκε σε κακό, αφού εξέφραζε μια νοοτροπία επιφανειακής προσέγγισης με έμφαση στην αναπαράσταση του κλίματος των 80s. Ήταν cool και fun, αλλά δεν είχε το βάθος που έχει αποκτήσει σήμερα.

Σήμερα η μουσική παραμένει ένα σημαντικό κομμάτι στη σειρά, χρησιμοποιείται όμως με μέτρο και πάντα δίνει το κάτι παραπάνω. Ας πάρουμε για παράδειγμα το «Mad Men» μιας και το αναφέραμε παραπάνω. Θα μπορούσε πάρα πολύ εύκολα να χρησιμοποιήσει τόσα πολλά τραγούδια από την εποχή, αλλά το έκανε με μέτρο, μένοντας σε ήχους, όπως το χτύπημα των πλήκτρων της γραφομηχανής ή το μακρινό μποτιλιάρισμα στους δρόμους. Και έτσι πέτυχε στο να αναδείξει πολύ πιο εύστοχα τα αδιέξοδα των πρωταγωνιστών του από το να έπαιζε από πίσω κάποιο κλασικό τραγούδι. Όταν αποφάσιζε να βάλει μουσική, όπως έκανε με το «Tomorrow Never Knows» των Beatles, πετύχαινε τα διπλά από ό,τι στόχευε. Υπάρχουν επεισόδια στην τρίτη και την τέταρτη σεζόν του «Halt and Catch Fire» που δεν έχουν ούτε ένα τραγούδι, κάτι τρελό σε σχέση με την πρώτη σεζόν που χώραγε έως και δέκα κομμάτια σε ένα επεισόδιο. Η σειρά όμως ωρίμασε και αφοσιώθηκε και αυτή στους δικούς της ήχους της εποχής, από τους πύργους ελέγχου που καίνε, από τα πληκτρολόγια και από τα video games.

Παρόλα αυτά, ακόμη και αν αναγνωρίζουμε πολύ περισσότερο την ποιότητα της σειράς όταν κατάλαβε ότι δε χρειάζεται μουσική υπόκρουση σε όλες τις σκηνές ώστε να αναδειχθούν, εκτιμάμε και την πρώτη σεζόν με την μουσική υπερβολή της. Γιατί πολύ απλά, μέσα από θεματικές playlists έκανε διακριτά τα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών της. Ο Joe MacMillan είχε μελαγχολικό synthpop ως υπόκρουση στις σκηνές του, η Cameron punk και hardcore και ο Gordon radio friendly rock της εποχής. Η μουσική λειτούργησε ως έκφραση και ως επέκταση της προσωπικότητάς τους και πάνω σε αυτά τα στοιχεία πάτησε η επανεφεύρεση του εαυτού της που έκανε η σειρά.

Στο τέταρτο επεισόδιο της τέταρτης σεζόν, μετά από ένα κενό διάστημα που δεν υπέκυψε στις άπειρες δυνατότητες αξιοποίησης της μουσικής των 90s, ακούσαμε δύο κλασικούς early 90s ήχους, το «Cannonball» των Breeders και το «Rebel Girl» των Bikini Kill ως συνοδεία για την επαναστατική φύση της Cameron που είναι και αυτή που την οδηγεί και στην σταδιακή κατάρρευση της ζωής της. Είναι μια σκηνή που μας μένει, ακριβώς λόγω του ότι δεν ακούμε νότες τόσο συχνά. Για το «Halt and Catch Fire» η μουσική είναι χρώμα και character development, δίνοντας μια ακόμη εξήγηση γιατί ετοιμάζεται να παραδώσει τη σκυτάλη των σπουδαίων TV dramas στο ίδιο ύψος από όπου την παρέλαβε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]