«Frankenweenie» λέγεται η νέα ταινία του ιδιαίτερου κινηματογραφιστή Τιμ Μπάρτον. Μια ταινία που θα μαγέψει τους θεατές της από την πρώτη στιγμή με την ονειρική της ατμόσφαιρα, το ποιητικό και σκοτεινό της περιβάλλον, τον πηγαίο συναισθηματισμό της και το μαύρο της χιούμορ, συμπυκνώνοντας όλη την παράδοση και το πνεύμα των μπαρτονικών ταινιών. Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στο μαγικό σύμπαν του Τιμ Μπάρτον.

«Frankenweenie»

«Frankenweenie» είναι ο τίτλος μιας από τις πρώτες ταινίες μικρού μήκους που είχε γυρίσει ο Μπάρτον στην περίοδο της νεότητάς του, το 1984, όταν συνεργαζόταν με τα στούντιο της Ντίσνεϋ. Το «Frankenweenie» του 2012 αποτελεί την επανέκδοση αυτής της πρώτης ταινίας. Είναι η τρίτη στη σειρά ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη γυρισμένη σε stop-motion animation μετά το «Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη» (υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερων Οπτικών Εφέ) και τη «Νεκρή Νύφη» (υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων).

Ο μικρός Βίκτωρ χάνει απρόσμενα το αγαπημένο του σκυλάκι το Σπίθα εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Βαθιά επηρεασμένος από το δάσκαλο της Φυσικής και τις θεωρίες του για τις μαγικές ικανότητες της επιστήμης, ο Βίκτωρ, σαν ένας άλλος Φρανκενστάιν (στον οποίο παραπέμπει και ο τίτλος της ταινίας), θα προσπαθήσει να αναστήσει το νεκρό φίλο του με αυτοσχέδιους μηχανισμούς. Κάτι που το καταφέρνει. Όμως, το μυστικό του Βίκτωρα μαθαίνεται από τον περίγυρό του και προκαλεί διάφορα ευτράπελα γεγονότα…

Η ιδέα να αναστήσει αυτήν την παλιά ιστορία ήρθε στον Μπάρτον από μια έκθεση-αφιέρωμα πάνω στο έργο του που έκανε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης πριν τρία χρόνια. Βλέποντας τα αρχικά του προσχέδια, ο σκηνοθέτης «πήγε» με τη σκέψη του τριάντα χρόνια πίσω και όλες οι αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας που ενέπνευσαν το έργο του ξαναζωντάνεψαν. Θυμήθηκε διαμιάς τη θλίψη που ένιωσε όταν έχασε το σκύλο του Peppy, τους συμμαθητές του που τον έβρισκαν περίεργο επειδή προτιμούσε να ασχολείται με ταινίες αντί να παίζει μπέιζμπολ, τις ταινίες τρόμου που αγαπούσε ιδιαίτερα.

Με αυτά τα δεδομένα, ένας παραλληλισμός δημιουργείται άμεσα μεταξύ της πλοκής της ταινίας (το σκυλάκι που ανασταίνεται από το Βίκτωρα) και της πρώτης ταινίας μικρού μήκους «Frankenweenie» η οποία, τώρα το 2012, ανασταίνεται από τον Τιμ Μπάρτον και επανακυκλοφορεί. Ο μοναχικός και περιθωριακός κάπως Βίκτωρ είναι πλασμένος καθ’ εικόνα του σκηνοθέτη στη νεανική του ηλικία.

Στην ταινία «Frankenweenie» ο θεατής μπορεί να συναντήσει πολλά από τα στοιχεία που επαναλαμβάνονται συχνά και συνθέτουν την κινηματογραφία του Μπάρτον μέχρι σήμερα. Όπως ο Βίκτωρ, τα κεντρικά πρόσωπα των ταινιών του είναι συνήθως εκκεντρικά, ντροπαλά, απόμακρα και μοναχικά. Τα μεγάλα δε στρογγυλά μάτια με μαύρους κύκλους που έχουν αρκετά πρόσωπα του φιλμ είναι επίσης ένα συχνό φαινόμενο στις ταινίες του. Βαθιά επηρεασμένος από το γερμανικό εξπρεσσιονισμό και το σινεμά φαντασίας, ο Τιμ Μπάρτον δημιουργεί εικόνες μοναδικές, σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις εκπέμποντας το μακάβριο και τη χλωμάδα ενός σύμπαντος απόκοσμου και σκοτεινού. Και στο «Frankenweenie» οι στυλιστικές του προτιμήσεις είναι ευδιάκριτες, παίζοντας με γραμμές ποικίλων σχημάτων εγγεγραμμένων σε προοπτικές αλλόκοτες και πρωτότυπες. Η εικόνα του κοιμητηρίου με το φεγγάρι αποδοσμένη σε μαύρο και άσπρο είναι από τις πιο χαρακτηριστικές. Αγαπώντας ιδιαίτερα τις τερατώδεις μορφές, ο σκηνοθέτης δεν ξεχνά να τις προσθέσει και σε αυτό το καινούριο του φιλμ θυμίζοντας αρκετά τα τέρατα της ταινίας «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης».

Οι περιπέτειες δεν λείπουν επίσης. Οι τερατώδεις δημιουργίες του εμφανίζονται ξαφνικά για να ταράξουν το αριστοκρατικό προάστιο και να προκαλέσουν μια έξυπνα σχεδιασμένη σφαγή. Ένα ηθικό δίδαγμα βγαίνει αυτομάτως: μην προσπαθείτε να ξεπεράσετε τα ανθρώπινα μέτρα, να διαπράξετε «ύβρη», όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι, διαφορετικά οι καταστροφές θα είναι αμετάκλητες. Θα λέγαμε ότι ο Τιμ Μπάρτον απευθύνεται στους παραγωγούς του Χόλλυγουντ που μανιωδώς ασχολούνται με remakes, prequels, sequels ανακατασκευάζοντας παλαιότερες ταινίες οι οποίες, πολλές φορές, δεν δίνουν και το καλύτερο καλλιτεχνικό ή αισθητικό αποτέλεσμα. Μόνο ο ίδιος μπορεί να αναστήσει τα φαντάσματα του παρελθόντος (το Vincent Price, τον Boris Karloff, τον Ed Wood, τις ταινίες τρόμου της Universal, τον Edgar Alan Poe, τον Ψαλιδοχέρη) και είναι κάτι που, από ό, τι φαίνεται, ξέρει να το κάνει καλά.

Ακούγονται οι φωνές των: Charlie Tahan, Winona Ryder, Christopher Lee, Martin Landau, Martin Short, Catherine O’Hara, Atticus Shaffer, Conchata Ferrell, Tom Kenny. Η ταινία προβάλλεται από τη Feelgood Entertainment.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ