To «Acid For The Children» εξετάζει την ταραχώδη, δημιουργική διαδρομή του Flea και του θρυλικού ροκ συγκροτήματος.

Το 2014, ο μπασίστας των Red Hot Chili Peppers, Flea, ανακοίνωσε πως άρχισε να γράφει «ιστορίες από την έντονη και δυναμική ζωή του», ξεκινώντας από την γέννησή του στη Νέα Υόρκη μέχρι τα «οργισμένα χρόνια» και την εξέλιξη του σε rock star στο Λος Άντζελες. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Flea ολοκλήρωσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Acid For The Children», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου από την Grand Central Publishing.

Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο Τύπου, η αυτοβιογραφία του Flea υπόσχεται να ρίξει φως «στην ανά φάσεις πολύπλοκη φιλία και συνεργασία» με τον τραγουδιστή των Chili Peppers, Anthony Kiedis, στις «μυριάδες εμπειρίες» του με σκληρά ναρκωτικά, καθώς και στην «ταραχώδη και δημιουργική διαδρομή» του συγκροτήματος, σε όλες τις εκφάνσεις του τα τελευταία 30 χρόνια.

Rolling Stone / Andy Keilen

Οι Red Hot Chili Peppers σχηματίστηκαν το 1983 από τέσσερις συμμαθητές στο Fairfax High School του Λος Άντζελες: τον τραγουδιστή Kiedis, τον κιθαρίστα Hillel Slovak, τον ντράμερ Jack Irons και τον μπασίστα Flea, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Michael Peter Balzary. Αρχικά ήταν γνωστοί ως Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem και αντλούσαν έμπνευση από τις punk rock και funk σκηνές της εποχής.

Γρήγορα έγιναν γνωστοί για τη σκηνική παρουσία τους και αφού άλλαξαν το όνομά τους σε Red Hot Chili Peppers κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους, ομώνυμο δίσκο το 1984. Η σταδιακή άνοδος του πειραματικού ροκ συγκροτήματος συνοδεύτηκε από πολλές αλλαγές στο δυναμικό τους, αλλά και σοβαρά προβλήματα εθισμού στα ναρκωτικά. Ο Slovak, του οποίου ο ρόλος στον πρώιμο ήχο των Chili Peppers ήταν καταλυτικός, πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης το 1988.

Ο Flea, από την πλευρά του, μόλις πρόσφατα τοποθετήθηκε δημόσια για το δικό του παρελθόν με ουσίες, σε άρθρο του για το περιοδικό Time. Ο μπασίστας αναφέρθηκε στις «κακές συνήθειές» του, εκφράζοντας την ελπίδα πως τα βιώματά του θα βοηθήσουν άλλους να ξεπεράσουν παρόμοια προβλήματα εθισμού. «Ο εθισμός είναι μια άσπλαχνη ασθένεια και η ιατρική κοινότητα, μαζί με την κυβέρνηση, πρέπει να προσφέρουν βοήθεια σε όλους όσοι την χρειάζονται» τόνισε στο άρθρο του.