Ο ταλαντούχος φωτογράφος, Τάσος Τσουκαλάς, μοιράστηκε μαζί μας το φωτογραφικό του υλικό από το ήσυχο και παρθένο νησί των νότιων Κυκλάδων, με στόχο να μας πάει διακοπές… μια ώρα αρχύτερα.

Κάπου ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο, 8 ώρες με το πλοίο μακριά από την Αθήνα, η Σίκινος είναι μια ήρεμη δύναμη στις νότιες Κυκλάδες που δείχνει να μην έχει σκοπό να μοιάσει στα άλλα νησιά. Όσοι την έχουν επισκεφτεί, ξέρουν ότι πρόκειται για ένα ανόθευτο νησί, που υπόσχεται να μας βγάλει από τους ρυθμούς της σύγχρονης καθημερινότητας και να μας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, τότε που όλα ήταν πιο απλά και σίγουρα πιο αγνά. Όσοι δεν έχουν βρεθεί ακόμη στα μέρη της, αρκεί να γνωρίζουν ότι είναι ένα μικρό και ήσυχο νησί με τρεις οικισμούς, την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο, με τον Ναό της Επισκοπής να αποτελεί το «διαμάντι» του νησιού και τα ξωκλήσια να «ξεπετάγονται» παντού, ξεπερνώντας τα 60 στον αριθμό. Από τα αξιοθέατα δεν λείπουν και οι βυζαντινοί ναοί με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα, ενώ όσον αφορά τη γεύση, η Σίκινος φημίζεται για τα τυριά της, το θυμαρίσιο μέλι και φυσικά τα ψάρια της, διαθέτοντας και οινοποιείο για τους φίλους του κρασιού.

Οι παραλίες της δεν θα σας μπλέξουν, αφού είναι λίγες και καλές, με την παραλία του λιμανιού, η οποία είναι πεντακάθαρη, το Διαλισκάρι και τον Άγιο Γεώργιο να είναι οι βασικές. Και για όσους αγαπούν την πεζοπορία, η Σίκινος είναι παράδεισος, με απομεινάρια αρχαίων οικισμών, απόμακρες παραλίες, δυσπρόσιτες σπηλιές, διαδρομές που φθάνουν μέχρι το χείλος των πανύψηλων βράχων και περάσματα που χάνονται στην ενδοχώρα.

Κι επειδή μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις, πάμε να την ανακαλύψουμε ακόμα καλύτερα μέσα από τον φωτογραφικό φακό του Τάσου Τσουκαλά.

Το λιμάνι της Σικίνου, η Αλοπρόνοια, που σιγά-σιγά γεμίζει κόσμο και η θέα από ψηλά. Η Αλοπρόνοια είναι ένας από τους τρεις οικισμούς του νησιού, με ενοικιαζόμενα δωμάτια, καφενεία, ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα και κάποια ήσυχα μέρη για ποτό.

Η ζωή του ψαρά στη Σίκινο.

Η παραλία Αλοπρόνοιας στο λιμάνι.

Κουρτίνα με τάσεις φυγής σε κάποιο από τα όμορφα σοκάκια του νησιού.

Η είσοδος στην Παλιά Χώρα.

Ο Άγιος Γεώργιος, η πιο απομακρυσμένη παραλία.

Στο Κάστρο, στο δρόμο προς το Μοναστήρι της Αγίας Φωτεινής, ο Τσε ζει. Το Κάστρο, είναι άλλος ένας οικισμός, χτισμένος στο χείλος του γκρεμού 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Εκεί θα συναντήσετε παλιά αρχοντικά, το δημαρχείο, το ιατρείο, μαγαζιά και καφενεία για να χαλαρώσετε και να απολαύσετε την κοινωνική ζωή του νησιού.

Ένας παλιός Μύλος στο δρόμο επίσης για το Μοναστήρι.

Το Μοναστήρι Ζωοδόχου Πηγής, με μια καλόγρια να το φροντίζει όλο μόνη της.

Η υπέροχη θέα από την Παναγιά Παντοχαρά, την εκκλησία αφιερωμένη στον Ελύτη, ο οποίος είχε εκφράσει την επιθυμία για την κατασκευή της, αν και δεν είχε επισκεφτεί τη Σίκινο ποτέ. Θεωρούσε, όμως, πάντα ότι εκφράζει την παρθένα, καθαρή Ελλάδα.

Πεζοπορικές ταμπέλες προς τα πανέμορφα μονοπάτια, για τους περιπατητές εκεί έξω. Η μεγαλύτερη διαδρομή του νησιού για να νιώσει κανείς όλη τη Σίκινο είναι η διαδρομή Κάστρο-Επισκοπή-Άγιος Παντελεήμονας-Αλοπρόνοια.

Ο Ναός της Επισκοπής, στα 4 χιλιόμετρα από τη Χώρα, στην περιοχή που ήταν χτισμένη η αρχαία Σίκινος. Η Επισκοπή χτίστηκε τον 3ο αι. μ.Χ. αποτελώντας ρωμαϊκό ταφικό μνημείο, ενώ αργότερα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Πλέον έχει ενταχθεί στο έργο «Στερέωση-αποκατάσταση Ναού Επισκοπής Σικίνου» στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Νότιο Αιγαίο 2014-2020».

Η θέα από το οινοποιείο Μάναλη στη Σίκινο, που άνοιξε από τον Ιούλιο του 2008. Μετά τη Δύση του ήλιου, πραγματοποιεί καθημερινά ξενάγηση στην κάβα του οινοποιείου και παρουσίαση φωτογραφικού υλικού όλης της διαδικασίας παραγωγής.

Στη Σίκινο οι Αστυνομικοί Σταθμοί… ανθίζουν.

Το Διαλισκάρι, ανάμεσα στην Αλοπρόνοια και τον Άγιο Γεώργιο, με άμμο, βοτσαλάκι και αρμυρίκια για σκιά.

Το εκκλησάκι της Δευτέρας Παρουσίας στα 800 μέτρα από το Χωριό, το οποίο θέλει αρκετό περπάτημα για να το δείτε από κοντά, αλλά αξίζει τον κόπο. Στο φόντο, το Μοναστήρι Αγίας Φωτεινής.

Στιγμιότυπα από το Πάνω Χωριό ή αλλιώς Χώρα, τον τρίτο οικισμό του νησιού, που αποτελεί έναν μικρό, γραφικό «λαβύρινθο» από σοκάκια, παλιά σπίτια, εκκλησίες, ανθισμένες αυλές, παρτέρια…

Λίγα λόγια για τον Τάσο Τσουκαλά
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978.

Η ενασχόληση του με την φωτογραφία ξεκίνησε τελείως ερασιτεχνικά, με διάφορες κόμπακτ οικογενειακές φωτογραφικές με φιλμ, συντροφεύοντάς τον στις εφηβικές του διακοπές.

Tο 2003 παρακολουθεί τα διετή σεμινάρια φωτογραφίας του Δήμου Ζωγράφου (1 χρόνο πρακτική σκοτεινού θαλάμου) με δασκάλους τον Νίκο Ανδρικόπουλο και τον Νίκο Δημολίτσα.

Έχει λάβει μέρος σε 5 ομαδικές εκθέσεις (Ash in Art 2004, Ομαδική Αποφοίτων Ζωγράφου -Βίλα Βουγά- 2007, Basement Art Gallery 2007, Vault Theatre/30 χρόνια Ζωγράφου 2012, Gallery Art Zone 2018).

Περισσότερες φωτογραφίες του Τάσου Τσουκαλά, μπορείτε να βρείτε στα παρακάτω link.

https://www.tasostsoukalas.com

https://500px.com/ttsoukalas1978

https://www.instagram.com/tasos_tsoukalas_photos_/

https://www.facebook.com/tsoukalasphotos/?hc_ref=ARQ0xYhIZvZBV24HSwmx7-EM8If024jf4y9yIZT8dQLn3MoBznU4vrj-DyaIr_hxh1E

https://www.flickr.com/gp/61206119@N05/9awM7a

Επιμέλεια: ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ