5+1 μορφές σχέσης στο Lady Bird που έχουμε όλοι βιώσει
Αληθινή, σκληρή, απολαυστική, μα πάνω από όλα συγκινητική...η μεγάλη αδικημένη των φετινών βραβείων Oscar, η ταινία Lady Bird, μας παλινδρομεί στην εφηβεία και τις εκρήξεις μιας κοπέλας που μεγαλώνει στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια.
Το VodafoneTV φέρνει On demand στις οθόνες μας την άναρχη έφηβη, Christine McPherson. Η ηρωίδα αυτοαποκαλείται Lady Bird (μάλιστα ζητά να την φωνάζουν όλοι με το όνομα που διάλεξε η ίδια για τον εαυτό της), φοιτά σε ιδιωτικό καθολικό σχολείο (πράγμα που στοιχίζει αρκετά στην περιορισμένου εισοδήματος και με άνεργο πατέρα οικογένεια), ζει, όπως ισχυρίζεται, στη λάθος πλευρά της πόλης, έχει ανησυχίες, θυμό, ανασφάλειες και γενικά είναι έφηβη. Δεν τη χωράει ο τόπος, την πνίγουν οι άλλοι και το Σακραμέντο.
Στο Σακραμέντο όμως μεγάλωσε και η δημιουργός της ταινίας, Greta Gerwig, η οποία είχε δείξει έτοιμη από καιρό να εξελίξει το είδος του πρωτεργάτη Woody Allen με ιστορίες καταστάσεων και κυρίως χαρακτήρων. Και αυτό κάνει στο Lady Bird. Γράφει μια ιστορία εμπνευσμένη από την άτσαλη εμπειρία της εκρηκτικής εφηβείας ντύνοντάς τη διακριτικά με δικά της αυτοβιογραφικά στοιχεία. Κι αφού ετοιμάσει την πρώτη ύλη, αποφασίζει πολύ εύστοχα να σκηνοθετήσει την ταινία προσφέροντας τελικά στο κοινό μια φρέσκια ματιά πάνω στο θέμα.
Η εφηβεία είναι σύγκρουση και συναισθήματα και η Gerwig σαν άψογη παρατηρητής της ανθρώπινης συμπεριφοράς οπτικοποιεί τις καθημερινές σχέσεις της Lady Bird που προάγουν το έντονο στοιχείο στη συμπεριφορά και το χαρακτήρα της- μάλιστα αποτελεί άξιο θαυμασμού το γεγονός πως η Gerwig «κλαδεύοντας» το αρχικό σενάριο 350 (!!) σελίδων κατάφερε ακόμη και στη συμπτυγμένη του μορφή να αποδώσει επαρκώς τους χαρακτήρες και τις σχέσεις μεταξύ τους. Και μέσα από αυτές τις σχέσεις, ως κοινό από τη μία κατανοούμε καλύτερα την ηρωίδα και από την άλλη αναγνωρίζουμε τις δικές μας αντίστοιχες καθημερινές σχέσεις.
Το VodafoneTV μας προσκαλεί. Πάμε να τις δούμε;
Ladybird
«Πότε πιστεύεις ότι είναι η σωστή ώρα να κάνεις σεξ;» ρωτάει η Lady Bird τη μαμά της για να συνοψίσει σε μία φράση την πιο ουσιαστική αλλαγή που συντελείται στο σώμα και την ψυχολογία ενός έφηβου, την σεξουαλική αφύπνιση. Έτσι και η Lady Bird είναι περίεργη για το σεξ και τα αγόρια, πειραματίζεται μόνη της (και παρέα με τη φίλη της), έχει ανασφάλειες, φλερτάρει, γοητεύεται, σοκάρεται, πληγώνεται, συγχωρεί, ονειρεύεται, νιώθει. Από τον ρομαντικό, ευγενικό, μα μπερδεμένο Danny, τον σέξι μουσικό και εκ του ασφαλούς αντικομφορμιστή, Kyle, μέχρι τον νεαρό που γνωρίζει στο κολέγιο, η Lady Bird (προ)ετοιμάζεται για τις πραγματικές σχέσεις που θα ακολουθήσουν, μα αυτές θα τις θυμάται πάντα αλλιώς. Γιατί είναι οι πρώτες. Και γιατί μπορεί να τις σβήσει με την ίδια ευκολία που καλύπτει με μπογιά τα ονόματα που γράφει στον τοίχο του δωματίου της. Μάλλον όχι να τις σβήσει, αλλά να τις κάνει το υπόστρωμα για τις επόμενες.
Συνένοχη στον πόλεμο με το άλλο φύλο και την ακόρεστη περιέργεια για το σώμα και το σεξ, η Lady Bird έχει την κολλητή της, Julie. Πανέξυπνή, με χιούμορ και αμέριστη κατανόηση είναι εκεί για να μοιραστεί με τη φίλη της από το junk food μέχρι τις εμπειρίες της σεξουαλικής αυτοϊκανοποίησης. Ωστόσο, επειδή είναι άβυσσος η ψυχή του έφηβου ανθρώπου η σχέση αυτή διαταράσσεται τόσο ρεαλιστικά για να μπει ανάμεσά τους η δημοφιλής και πλούσια Jenna που κρατώντας μιαν απόσταση από το κλασικό στερεότυπο, επιβεβαιώνει την ταξική διαφορά που υπενθυμίζεται συνεχώς στην ταινία.
Η όποια συγκρουσιακή διάθεση της Lady Bird εξουδετερώνεται όταν έχει απέναντί της τον πατέρα της, Larry. Γλυκός, τρυφερός αλλά και εύθραυστος, αποτελεί την αδυναμία και το βασικό σύμμαχο της κόρης του. Πολύ περισσότερο όμως από τη σχέση πατέρα- κόρης, ο ρόλος του Larry McPherson δίνει μορφή στο ταξικό χάσμα των ανθρώπων που συναποτελούν την ιστορία της Lady Bird. Ο πατέρας της υποφέρει από κατάθλιψη και έχει χάσει τη δουλειά του. Παρ' όλα αυτά όμως η ίδια φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο. Εκεί, έρχεται σε επαφή με παιδιά εύπορων τάξεων, πράγμα που της καλλιεργεί κάποια ντροπή για την οικογένειά της. Ίσως γιατί στερείται πράγματα υλικά, όπως το μπλε σπίτι των ονείρων της. Ίσως γιατί στερείται πράγματα άυλα, όπως η φιλία με την cool πλούσια φίλη. Ίσως γιατί γενικά νιώθει πως περιορίζεται, και το «θηρίο» Lady Bird δεν είναι έτοιμο να συμβιβαστεί με τους περιορισμούς.
Αν η Lady Bird νιώθει πως η κοινωνική θέση της οικογένειάς της της βάζει περιορισμούς, τότε το Σακραμέντο γίνεται η προσωπική της μηχανή καταστροφής ονείρων από την οποία επιθυμεί διακαώς να αποδράσει. Της διαφεύγει όμως το λίγωμα που κρύβει η ματιά της όταν κοιτάει τη Βλαχοκαλιφόρνια , όπως αποκαλεί την πόλη της. Το Σακραμέντο είναι παράλληλα για τη Lady Bird το πάθος και τα όρια που θέλει να σπάσει, ή ίσως και η «πλήξη που είναι επιθυμία για επιθυμίες», όπως αναγράφεται στην αφίσα που έχει η ηρωίδα στο δωμάτιό της.
Η πρώτη ερώτηση που κάνει η φοιτήτρια πια Lady Bird σε ένα συμφοιτητή της είναι αν πιστεύει στον Θεό. Για εξεγερμένη έφηβη που αποφοίτησε από καθολικό σχολείο από το οποίο αδημονούσε να φύγει, η επιλογή αυτής της ερώτησης είναι τουλάχιστον περίεργη. Κι όμως όχι, γιατί η ηρωίδα αντιμετωπίζει και τον Θεό της με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει την πόλη της. Είναι πιο κοντά από όσο πίστευε, αλλά έπρεπε να απομακρυνθεί για να το καταλάβει.
Δεν είναι τυχαίο που ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν «Μητέρες και κόρες». Ολόκληρη η ταινία άλλωστε πρόκειται για τη συγκρουσιακή σχέση της Lady Bird με τη μητέρα της, Και οι δύο έντονες προσωπικότητες, και οι δύο σε μεταιχμιακές περιόδους της ζωής τους, και οι δύο με εκρηκτική αγάπη η μία για την άλλη. Και η Gerwig φροντίζει να δείξει αυτή την κυκλοθυμική σχέση από την πρώτη κιόλας στιγμή της ιστορίας. Η Lady Bird είναι ένα κορίτσι σε πόλεμο με οτιδήποτε την περιορίζει, και σε μεγάλο βαθμό βλέπει τη μητέρα της αν όχι να την περιορίζει, τότε σίγουρα να μη τη στηρίζει σε αυτόν της τον πόλεμο. Και κάπως έτσι προσπαθεί να απαλλαγεί από οποιαδήποτε εξουσία άλλων πάνω της αλλάζοντας πρώτα από όλα το όνομα που αποφάσισαν άλλοι για την ίδια. Αυτό που δεν μπορεί να δει καθαρά είναι η αγάπη της μητέρας της, η οποία μέσα από την αυστηρότητα και τις επιπλήξεις προσπαθεί να τη βγάλει από τη γυάλα του εγωκεντρισμού της για να την κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μα δεν έχει τον τρόπο. Ούτε τα λόγια. Μα και να τα είχε η Lady Bird δε θα την άκουγε.
Μια μεστή, ανθρώπινη ταινία που μπορείς να απολαύσεις μόνος, να μοιραστείς με φίλους ή και να δεις με όλη την οικογένεια, ειδικά αν έχεις παιδιά στην εφηβεία. Στο VodafoneTV, για ένα περίπου δίωρο προβληματισμού, γλυκιάς νοσταλγίας και ρομαντισμού.