Ο ιδιοφυής μαιτρ της πολιτικής σάτιρας επιστρέφει με τηλεοπτική σειρά.

Με πολλές αντιδράσεις, διχασμένους κριτικούς και μία παραίτηση γερουσιαστή βγήκε στο τηλεοπτικό δίκτυο Showtime η νέα σειρά του Σάσα Μπάρον Κοέν «Who is America». Ο πολυμορφικός κωμικός επέστρεψε στις 15 Ιουλίου με σκοπό να περιγελάσει την αμερικάνικη πολιτική σκηνή και τον χώρο της τέχνης. Και το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικό. Γιατί στον πυρήνα του αυτό που ξεμπροστιάζει ο Κοέν δεν είναι μόνο η αμερικάνικη κοινωνία, αλλά η «αγνή» ανθρώπινη βλακεία. Και αυτή δεν είναι σίγουρα αμερικάνικο προνόμιο.  

Στο «Who is America» ο Κοέν επιχειρεί ένα πείραμα στην αμερικάνικη κοινωνία στην οποία παρεισφρέει υποδυόμενος διάφορες προσωπικότητες, όλες εμπνευσμένες από τα «κουσούρια» και τις κόκκινες γραμμές του κοινού στο οποίο απευθύνεται κάθε φορά, όλες ένα αρχέτυπο των τρολ που συναντάμε στα social media και όλες με εκπληκτικές μεταμφιέσεις στην εμφάνιση και στον τρόπο ομιλίας.  

Το κόνσεπτ από τη φύση του βασίζεται στην πρόθεση του Κοέν να ξεγελάσει με την περσόνα του το άτομο με το οποίο συνδιαλέγεται, γι' αυτό και εγείρονται ζητήματα ηθικής τα οποία ο θεατής μάλλον ξεπερνάει γρήγορα όταν διαπιστώσει την ευκολία με την οποία τα «θύματα» του Κοέν παρασύρονται σε απίστευτες δηλώσεις και πράξεις. Ο Κοέν τους εξαπατεί. Ο Κοέν τους προκαλεί. Όμως στο τέλος μόνοι τους διασύρονται.  

Απόδειξη ο Bernie Sanders με τον οποίο και ξεκινάει το πρώτο επεισόδιο της σειράς. Ο Sanders δεν τσιμπάει στην παγίδα με την παρανοϊκή ανάλυση των ποσοστών και τον τρόπο με τον οποίο θα μετακινηθεί το 99% στο 1%, όπως υποστηρίζει ο ακροδεξιός τραμπικός συνωμοσιολόγος, Billy Wayne Ruddick. Αντίδραση που απλά αποδεικνύει πόσο λίγο μετράει ο Sanders τους τραμπικούς, και ενδεχομένως εξ΄αρχής ο Κοέν να επεδίωκε να τονίσει αυτό ακριβώς.  

«Ποιος είναι ο αγαπημένος σου πόλεμος;» 
Αν όμως η σειρά ξεκινάει χλιαρά, δώστε της λίγο χρόνο. Στην πορεία το πράγμα σοβαρεύει. Έρχεται ο δημοκρατικός ακτιβιστής Dr. Nira Cain-N'Degeocello που προσπαθεί να γιατρέψει τον διχασμό μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών. Έχει δύο παιδιά (ο γιος του ονομάζεται Harvey Milk και η κόρη του Malala) και κυκλοφορεί φορώντας το σήμα κατατεθέν των διαδηλώσεων των γυναικών κατά του Τραμπ, το ροζ σκουφάκι (Pussyhat). Και είχε τη φαεινή ιδέα να προτείνει στους κατοίκους μιας πόλης στην Αριζόνα να κατασκευάσουν στην πόλη τους το μεγαλύτερο τζαμί εκτός Μέσης Ανατολής.  

Έρχεται ο Gio Monaldo, ένας Ιταλός εκατομμυριούχος playboy, φωτογράφος μοντέλων με ανθρωπιστική δράση στην Αφρική. O Monaldo πείθει το μοντέλο και reality star, Corinne Olympios, να περιγράψει on camera τις περιπέτειές της στη Σιέρα Λεόνε όπου είχε πάει εθελοντικά για να βοηθήσει στη μάχη κατά του Έμπολα. Φυσικά όλα αυτά ψέματα.  

Έρχεται ο Rick Sherman, πρώην κατάδικος με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες και ακόμα πιο ιδιαίτερες τεχνικές ζωγραφικής που πείθει την υπεύθυνη μίας γκαλερί για την τέχνη του, η οποία από την άλλη σχεδόν προσφέρεται να του δώσει μία τρίχα από ένα επίσης ιδιαίτερο μέρος του σώματός της.  

Έρχεται ο Erran Morad, Ισραηλινός ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας ο οποίος πείθει Ρεπουμπλικάνους και οργανώσεις να στηρίξουν την πρότασή του ώστε να εξοπλιστούν οι μαθητές των νηπιαγωγείων με όπλα. Και οι περισσότεροι δέχονται. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ενδεχομένως να προσφέρει στο κοινό τις πιο σοκαριστικές εικόνες, μιας και το θέμα της οπλοκατοχής «έχει πολύ ζουμί». Είναι επίσης αυτός που «εξομολογεί» τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, επί Bush, Dick Cheney, για τον αγαπημένο του πόλεμο και τις τεχνικές βασανιστηρίων. Θύμα της περσόνας του Morad είναι και το μέλος του Κογκρέσου από την Πολιτεία της Τζόρτζια, ο Jason Spencer, ο οποίος εκτέθηκε τόσο στο σεμινάριο αυτοάμυνας σε περίπτωση τρομοκρατικού συμβάντος με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από τη θέση του. Ένα σεμινάριο που τα είχε όλα, την Αμέρικα, κάποια γυμνά οπίσθια και την «n-word». Ναι, σωστά καταλάβατε. Ο Spencer με κατεβασμένα τα εσώρουχά του εξασκήθηκε να απειλεί με τα οπίσθιά του τρομοκράτες ουρλιάζοντας «America!America!» 

Έρχεται και ποιος ξέρει τι άλλο έρχεται.   

Η σειρά, όπως ήταν φυσικό, έχει επικριθεί αρκετά για τον περιεχόμενό της, για την ασισθητική της, για τη φρεσκάδα της ιδέας, για το χιούμορ της. Ενδεχομένως ως ένα βαθμό να ισχύουν και όλα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τη σαπίλα της ανθρώπινης σκέψης που η σειρά εκθέτει εξετάζοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες γεννάται και, κυρίως, εκφράζεται- το πόσο εύκολα δηλαδή μέσα σε κάποια φιλικά περιβάλλοντα άνθρωποι απλοί, άνθρωποι σε σημαντικές θέσεις, άνθρωποι μορφωμένοι ξεστομίζουν τέρατα. Σαπίλα που μπορεί να είναι ακραία και σαπίλα που μπορεί να εκφράζεται άκακα, με χαμόγελο και ευγένεια. Σαπίλα που μπορεί να είναι κυνικά (αλλά όχι ξεκαρδιστικά) αστεία και σοκαριστική.  

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]