Δισκοκριτική: «Tre» Green Day

ΔΕΥΤΕΡΑ, 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Το άλμπουμ «¡Tre!» των Green Day ολοκληρώνει την τριλογία «The Ultimate Box Set», την οποία το αμερικάνικο punk rock συγκρότημα ξεκίνησε με τις δουλειές «¡Uno!» και «¡Dos!».

Η μπάντα, που δημιουργήθηκε το 1987 στην Καλιφόρνια με αρχικό όνομα «Sweet Children», προετοίμασε το έδαφος με το «¡Uno!», ανέβασε την ένταση με το «¡Dos!» και ακολουθώντας σωστή τακτική, έρχεται να ρίξει τους τόνους και να χαλαρώσει τις αισθήσεις με τις όμορφες μπαλάντες του «¡Tre!».

Το τριπλό πόνημα των Green Day κάνει την απόπειρα να παρουσιάσει ένα σύνολο από άλμπουμ, το οποίο λειτουργεί ως ένα.

Έχοντας ακούσει τα δύο πρώτα μέρη, αντιλαμβανόμαστε εύκολα - από την πρώτη ακρόαση του «Tre!» - πως η βελόνα του δείκτη ταχύτητας πέφτει αισθητά, ενώ τα φωνητικά του Billie Joe Armstrong είναι πιο σκοτεινά και μελαγχολικά.

Την ακρόαση ανοίγει το «Brutal Love», που δεν θυμίζει καθόλου τον ήχο των Green Day, ενώ το δυνατό στιχουργικά «Missing You» - με τη χροιά λύπης που αποπνέει μια χαμένη αγάπη - δίνει το στίγμα της μουσικής διάθεσης που θέλει να περάσει η μπάντα.

Τα δυόμισι λεπτά που διαρκεί το «8th Avenue Serenade» προετοιμάζουν κατάλληλα το έδαφος για το «Drama Queen» όπου η κιθάρα και το πιάνο «ντύνουν» με τον πλέον κατάλληλο τρόπο την ιστορία που αφηγείται ο Billie Joe Armstrong, για έναν πατέρα που παρακολουθεί την κόρη του να μεγαλώνει. «Daddy’s little bundle of joy. Out of a magazine. There goes my drama queen. She’s old enough to bleed now. She’s old enough to bleed now!».

Το «X-Kid», με ένα άκρως πρωτότυπο video clip στο οποίο βλέπουμε μια κασέτα, ενώ η μοναδική κίνηση που υπάρχει είναι αυτή της ταινίας, στέλνει ένα μήνυμα υπέρ της επιστροφής στα παραδοσιακά μέσα μουσικής.

Ο αγαπημένος ρυθμός και ήχος των Green Day εμπεριέχεται στο καθαρά punk rock κομμάτι «Sex, Drugs and Violence», με τον Mike Dirnt να στέκεται μπροστά στο μικρόφωνο και να τραγουδά «Well, I don’t want to be an imbecile, but Jesus made me that way». Τα δέκα περίπου λεπτά που διαρκεί η ακρόαση των «A Little Boy Named Train», «Amanda» και «Walk Away» συνθέτουν ένα μουσικό χαλί πάνω στο οποίο περπατά με το κεφάλι ψηλά το άψογο μουσικά και στιχουργικά «Dirty Rotten Bastards», που μας θυμίζει έντονα τα «Jesus Of Suburbia» και «Homecoming».

Το «¡Tre!» κλείνει με τους ήχους από τα πλήκτρα του πιάνου της μελαγχολικής μπαλάντας «The Forgotten» που - δυστυχώς για τους οπαδούς του συγκροτήματος -συγκαταλέγεται στο soundtrack της ταινίας «The Twilight Saga: Breaking Dawn - Part 2», η οποία όπως δείχνουν τα προγνωστικά, θα σαρώσει τα «χρυσά βατόμουρα».

Η τριλογία θα ολοκληρωθεί με την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ «¡Quatro!» που θα κάνει θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2013.

Σε σκηνοθεσία Tim Lynch, το φιλμ επικεντρώνεται στην παρουσίαση της διαδικασίας σύνθεσης και ηχογράφησης των τελευταίων τριών άλμπουμ του συγκροτήματος, ενώ παράλληλα θα εμπεριέχει και υλικό από τις συναυλίες που έχουν δώσει μέχρι στιγμής στις Ηνωμένες Πολιτείες προωθώντας την τελευταία τους δουλειά.

Ο μπασίστας, Mike Dirnt, δήλωσε για το ντοκιμαντέρ: «Το ¡Quatro! φέρνει τους οπαδούς μας ένα βήμα πιο κοντά στο συγκρότημα, δίνοντάς τους επιπλέον πρόσβαση στα παρασκήνια και αποκαλύπτοντας πώς ήταν για εμάς το να δημιουργήσουμε αυτούς τους δίσκους».

Θυμίζουμε πως η περιοδεία των Green Day έχει σταματήσει, μέχρι να δοθεί λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο frontman της μπάντας, Billie Joe Armstrong.

Ο Armstrong - που πριν λίγους μήνες βγήκε εκτός εαυτού και κομμάτιασε μια κιθάρα στη σκηνή του «MGM Garden Arena» στο Λας Βέγκας, όταν ειδοποιήθηκε από τους διοργανωτές ότι ο χρόνος που απέμενε στο συγκρότημα πάνω στη σκηνή ήταν μόλις ένα λεπτό - βρίσκεται σε κλινική απεξάρτησης από τη χρήση ουσιών. Στις πρώτες του δημόσιες δηλώσεις μετά την έναρξη της θεραπείας του, ο τραγουδιστής των Green Day ανέφερε σχετικά: «Αγαπητοί φίλοι. Θέλω να σας ευχαριστήσω για την αγάπη και την υποστήριξη που μου δείξατε τους τελευταίους μήνες. Πιστέψτε με, δεν έχουν περάσει απαρατήρητες και θα είμαι αιώνια ευγνώμων που έχω τόσους καλούς φίλους και τόσο αγαπημένη οικογένεια. Κάθε μέρα που περνάει είμαι και καλύτερα. Έτσι, χωρίς άλλη καθυστέρηση, το show πρέπει να συνεχιστεί. Ανυπομονούμε να βγούμε ξανά στη σκηνή. Το πάθος μας έχει μεγαλώσει».