Την προτιμούν όσοι θέλουν να πιούν λίγο παραπάνω χωρίς τις επιπτώσεις του hangover, αν και οι πραγματικοί λάτρεις της μπύρας δεν τη συμπαθούν τόσο. Εμείς τη γνωρίζουμε λίγο καλύτερα, μαθαίνοντας πώς προέκυψε και πώς παράγεται, από τους ειδικούς του krasiagr.com.

Πριν από αρκετές δεκαετίες, η μη αλκοολούχα μπύρα γίνονταν με βρασμό της αιθανόλης. Δυστυχώς, αυτό είχε την τάση να καταστρέφει τις γεύσεις και τα αρώματά της. Τα τελευταία χρόνια, οι νέες τεχνικές κατέστησαν δυνατή την παραγωγή μπύρας βιοτεχνίας χωρίς αλκοόλ, με τις νεότερες μεθόδους να χρησιμοποιούν ζύμωση που έχει διακοπεί ή απόσταξη σε κενό. Άλλοι ζυθοποιοί χρησιμοποιούν λιγότερα σιτηρά από το κανονικό ή χαμηλή θερμότητα. Μέσω των νέων τεχνικών, τα ζυθοποιεία μπορούν να δημιουργήσουν μη αλκοολούχα μπύρα με διαφορετικές γεύσεις και αρώματα.

Πώς προέκυψε η μπύρα χωρίς αλκοόλ
Η πρώτη μη αλκοολούχα μπύρα εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1919, λόγω της ποτοαπαγόρευσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το αλκοόλ ήταν εκτός νόμου από τη χώρα. Η κυβέρνηση αποφάσισε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό οινοπνεύματος που θα μπορούσε να έχει το ποτό είναι 0,5% αλκοόλ κατ 'όγκο (ABV) -ακόμα και σήμερα, αυτό εξακολουθεί να είναι το όριο για μη αλκοολούχα ποτά. Είναι ενδιαφέρον ότι στους καταναλωτές άρεσε αυτή η μπύρα χωρίς οινόπνευμα κι όταν η Απαγόρευση τελείωσε πάνω από μια δεκαετία αργότερα, αυτή η μη αλκοολούχα επιλογή παρέμεινε στην αγορά. Πολλά αμερικανικά brands δημιούργησαν λεπτές, ελαφριές μπύρες λόγω αυτής της προτιμήσεως των καταναλωτών.

Πώς παράγεται;
Το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας για την παρασκευή αλκοολούχου και μη αλκοολούχου μπίρας είναι αρκετά παρόμοιο. Και οι δύο τύποι μπύρας έχουν παρόμοια βήματα, όπως η παρασκευή πολτού και το βράσιμο του πολτού. Η ανάμειξη με λυκίσκο και η ζύμωση συμβαίνει επίσης και στις δύο διαδικασίες. Η κύρια διαφορά είναι ότι στις μη αλκοολούχες μπύρες, η μπύρα πρέπει να θερμανθεί. Όταν ζεσταίνεται η μπύρα, το αλκοόλ αρχίζει να εξατμίζεται. Δυστυχώς για τους καταναλωτές, αυτή η θερμότητα μπορεί να αλλάξει τη γεύση της μπύρας που έχει υποστεί ζύμωση. Για να αποφευχθεί η αλλαγή της γεύσης, ορισμένοι ζυθοποιοί χρησιμοποιούν απόσταξη σε κενό αέρος. Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιεί ένα κενό για να μειώσει το σημείο βρασμού του αλκοόλ όσο το δυνατόν περισσότερο. Αντί της θέρμανσης της μπύρας σε μεγάλη θερμοκρασία, η μπύρα φθάνει μόνο σε ανεκτή ζεστή θερμοκρασία. Αυτή η τεχνική συμβάλλει στη διατήρηση της γεύσης άθικτη, ενώ μειώνει την περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Τα τελευταία χρόνια, οι οινοπνευματοποιοί και οι ζυθοποιοί έχουν γίνει πιο δημιουργικοί στον τρόπο με τον οποίο αφαιρούν το οινόπνευμα. Μια δημοφιλής τεχνική είναι η χρήση αντίστροφης ώσμωσης. Αυτή η τεχνική σπρώχνει βασικά τη μπύρα μέσω του φίλτρου. Οι οπές στο φίλτρο είναι αρκετά μικρές ώστε μόνο το νερό, το αλκοόλ και λίγα πτητικά οξέα μπορούν πραγματικά να περάσουν. Μόλις γίνει αυτό, η αλκοόλη μπορεί να αποσταχθεί από το μίγμα αλκοόλης και ύδατος χρησιμοποιώντας τυποποιημένη απόσταξη.

Εν τω μεταξύ, ένα σιρόπι ζάχαρης παραμένει ακόμα στην άλλη πλευρά του φίλτρου. Μόλις αποσταχθεί το αλκοόλ από το νερό, το υπόλοιπο νερό και τα οξέα επιστρέφουν στο σιρόπι που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του φίλτρου. Κανένα από τα κύρια συστατικά και γεύσεις ποτέ δεν πρέπει να θερμανθεί σε αυτή τη διαδικασία. Εξαιτίας αυτού, η μπύρα που προκύπτει έχει ισχυρότερη, πιο φυσική γεύση. Αυτή η τεχνική απαιτεί καλύτερο εξοπλισμό και περισσότερες ώρες εργασίας, αλλά αποδίδει μερικά από τα καλύτερα αποτελέσματα.

Η διαδικασία της μπύρας, όμως, δεν έχει τελειώσει ακόμα. Τώρα, η μη αλκοολούχα μπίρα φαίνεται και έχει γεύση σαν κανονική μπύρα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι εντελώς επίπεδη σε γεύση.

Κανονικά, η αλκοολούχα μπύρα γίνεται ανθρακούχα καθώς ζυμώνεται. Η ζύμη μεταβολίζει τη ζάχαρη μέσα στην μπύρα για να δημιουργήσει περισσότερο αλκοόλ. Ως παραπροϊόν, δημιουργείται διοξείδιο του άνθρακα. Είναι το διοξείδιο του άνθρακα που προκαλεί την παραγωγή ανθρακούχας μπύρας. Οι μη αλκοολούχες μπύρες είναι διαφορετικές. Ολόκληρος ο στόχος της διαδικασίας είναι να αποφευχθεί η ζύμωση και να περιοριστούν οι ζύμες. Εξαιτίας αυτού, μια μπύρα χωρίς οινόπνευμα δεν ζυμώνεται και δεν δημιουργεί φυσαλίδες μόλις εμφιαλωθεί. Στα περισσότερα ζυθοποιεία, ο ζυθοποιός εισάγει διοξείδιο του άνθρακα στο μπουκάλι. Αυτή η τεχνική είναι παρόμοια με ό, τι κάνουν οι κατασκευαστές σόδας για να δημιουργήσουν ανθρακούχα σόδα.

Υπάρχουν ορισμένοι κατασκευαστές που προσπαθούν να κάνουν την μπύρα τους πιο αυθεντική. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάποια ζύμη εκκίνησης και επιπλέον ζάχαρη στις φιάλες έτσι ώστε η μπύρα να αρχίσει να ζυμώνεται. Αυτή η διαδικασία μπορεί να κάνει τη ζύμωση της μπύρας ευκολότερη, αλλά επίσης αυξάνει τα επίπεδα αλκοόλ. Εάν αυτό το βήμα γίνει εσφαλμένα, μπορεί επίσης να προκαλέσει έκρηξη των φιαλών.

Το comeback της μπύρας χωρίς αλκοόλ
Την τελευταία δεκαετία, η μπύρα χωρίς οινόπνευμα γνώρισε μια αυξημένη δημοτικότητα στην Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά. Η νέα μανία είναι να δημιουργηθεί μια αλκοολούχος μπύρα που έχει την ίδια γεύση με την κανονική. Οι καταναλωτές είναι πλέον σε θέση να απολαύσουν μια μη αλκοολούχα μπύρα που μοιάζει, έχει γεύσεις και μυρίζει σαν το αγαπημένο τους ποτό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει ένας μύθος ότι οι μπύρες με υψηλό ABV είναι καλύτερες. Στην πραγματικότητα, μερικές από τις καλύτερες γερμανικές μπύρες έχουν ένα ABV μεταξύ 4 και 5 τοις εκατό. Όπως δείχνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για το μη αλκοολούχο ποτό της μπύρας, είναι απολύτως εφικτό να γίνουν εξαιρετικές μπύρες χωρίς αλκοόλ σε αυτά.

Πηγή: www.krasiagr.com