«Πάντα θέλω να κάνω ταινίες. Είναι ο καλύτερος τρόπος να σχολιάσω αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο». Επιλεκτική καλλιτέχνης, διάσημη κι αμφιλεγόμενη για τα μέσα που χρησιμοποιεί αλλά ποτέ για τη δυναμική των έργων της, η Kathryn Bigelow, έχει βαλθεί να κατακτήσει ένα από τα τελευταία παραδοσιακά «αντρικά» επαγγέλματα.

Ακόμα και αν η ίδια επιμένει ότι ο στόχος της δεν είναι «να σπάσει τα στερεότυπα, αλλά εξερευνήσει τα όρια του σινεμά», θα είναι πάντα η πρώτη γυναίκα κάτοχος Oscar σκηνοθεσίας. Ας τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Γεννημένη στις 27 Νοεμβρίου του 1951 στην California, η Kathryn Ann Bigelow, όπως είναι το πλήρες όνομά της, δεν ήθελε ανέκαθεν να ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία.

Αντίθετα, στην αρχή εξέφρασε τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες με τη ζωγραφική. «Ήμουν μόνιμα λερωμένη με μπογιές» έχει δηλώσει. Το 1972 θα αποφοιτήσει από το San Francisco Art Institute και θα φύγει για τη Νέα Υόρκη για μια υποτροφία από το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης ενώ επίσης θα παρακολουθήσει μαθήματα στο πανεπιστήμιο Columbia.

Μετάβαση στο σινεμά

Στα 30 της αποφασίζει να ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία. Η ίδια αποδίδει την αλλαγή καλλιτεχνικής πορείας στον Andy Warhol. «Συζητούσαμε και ο Andy μου είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο λαϊκιστικό από το σινεμά. Η τέχνη είναι ελιτίστικη, με αποτέλεσμα να αποκλείεις μεγάλο μέρος του κοινού», δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό Time. Θέλοντας λοιπόν να «μιλήσει» σε όλους, η Bigelow κάνει τα πρώτα βήματα στο σινεμά με την ταινία «The Loveless», με πρωταγωνιστή τον επίσης πρωτάρη Willem Dafoe.

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1987, σκηνοθετεί το «Άγρια Νύχτα». Η ταινία, ένα γουέστερν θρίλερ με βαμπίρ, δεν μπήγε πολύ καλά εισπρακτικά, πήρε όμως καλές κριτικές και σήμερα θεωρείται cult.

Με τη δεκαετία του ’90 ξεκινά και μία νέα περίοδος για τη σκηνοθέτιδα. «Ληστεία στη Νέα Υόρκη» και «Στην Κόψη του Κύματος», ένα από τα πιο εμπορικά φιλμ της, το οποίο όμως δέχτηκε αρνητικές κριτικές για την έλλειψη του χαρακτηριστικού προσωπικού στυλ της Bigelow μαζί με το «Παράξενες Μέρες» αποτελούν την τριλογία ταινιών δράσης της.

Για τα επόμενα χρόνια θα ασχοληθεί με ορισμένα τηλεοπτικά επεισόδια της σειράς «Homicide: Life on the Street» αλλά και με τις ταινίες «Οι μνήμες του νερού» και «Υποβρύχιο Κ-19: Ο φονιάς», το οποίο δεν πήγε καθόλου καλά εισπρακτικά.

Το Oscar

Το 2010 ήταν αναμφίβολα η χρονιά της. Η ταινία της «The Hurt Locker», που διαδραματίζεται στο Ιράκ, θεματολογία – ανοιχτή πληγή για τους Αμερικάνους, σάρωσε τα βραβεία, με κορυφαία στιγμή το Oscar σκηνοθεσίας γράφοντας ιστορία ως η πρώτη γυναίκα που κερδίζει σε αυτήν την κατηγορία. Την ίδια χρονιά το περιοδικό Time την κατατάσσει στους 100 ανθρώπους που ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. «Υπάρχει μια αντίδραση απέναντι στις γυναίκες που σκηνοθετούν. Εγώ πάντως αγνοώ το εμπόδιο αυτό για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν μπορώ να αλλάξω το φύλο μου και δεύτερον γιατί αρνούμαι να σταματήσω να φτιάχνω ταινίες. Σημασία δεν έχει ποιος σκηνοθετεί μια ταινία αλλά αν αυτή σε αγγίζει και σε συγκινεί», σχολιάζει η Bigelow τονίζοντας ότι θα ήθελε να υπήρχαν περισσότερες γυναίκες στο επάγγελμα.

Κυνηγώντας τον Osama bin Laden

Φέτος, τρία χρόνια μετά τον θρίαμβο του «The Hurt Locker», η Bigelow επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες με την ταινία «Zero Dark Thirty», που αναφέρεται στις προσπάθειες των Αμερικάνων να εντοπίσουν τον Osama bin Laden.

Η ταινία έχει προκαλέσει αίσθηση, θετική κι αρνητική, τόσο με τις ερμηνείες των ηθοποιών όσο και με τη γραφική απεικόνιση των βασανιστηρίων, που για πολλούς ερμηνεύεται ως θέση υπέρ του βασανισμού για απόσπαση πληροφοριών. Στην τελετή των Χρυσών Σφαιρών, η παρουσιάστρια Amy Poehler αστειεύτηκε «δεν έχω δει την ταινία αλλά όταν πρόκειται για βασανιστήρια εμπιστεύομαι τη γυναίκα που ήταν παντρεμένη τρία χρόνια με τον James Cameron», χλευάζοντας τόσο την παραφιλολογία γύρω από την ταινία αλλά και τον πρώην σύζυγο της Bigelow, σκηνοθέτη του Avatar με τον οποίο κονταροχτυπήθηκαν για το Oscar σκηνοθεσίας το 2010, που έχει μάλιστα τη φήμη του πολύ δύσκολου συνεργάτη.

Ενδεικτική Φιλμογραφία: «The loveless» (1982), «Near dark» (1987), «Ληστεία στη Νέα Υόρκη» (1989), «Στην Κόψη του Κύματος» (1991), «Παράξενες Μέρες» (1995), «Οι μνήμες του Νερού» (2000), «Υποβρύχιο Κ-19: Ο φονιάς» (2002), «The Hurt Locker» (2008), «zero Dark Thirty» (2012).

Πληροφορίες: το «Zero dark Thirty», που είναι υποψήφιο για Oscar καλύτερης ταινίας, θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 21 Φεβρουαρίου.

ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΚΛΗ