Πώς μεταφράζεται σήμερα η διαφορετικότητα στη μόδα;

were-all-angels Adam Duke

Hayley Hasselhoff, Joann Van Den Herik, Nahuane, Danielle, Felicity Hayward, Robyn Lawley, Ayesha, Kelly Knox, Anais και Ashley James.

ΔΕΥΤΕΡΑ, 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Μοντέλα υπάρχουν πολλά. Και πρότυπα ακόμη περισσότερα. Και τώρα που το Instagram εξελίσσεται σαν ένα περιοδικό μόδας μένει να δούμε πώς θα «ντυθεί» η διαφορετικότητα.

Ακούμε για διαφορετικότητα και μοντέλα plus size και παρόλα αυτά εξακολουθούμε να βλέπουμε κορίτσια που τρέφονται με μαρούλι και στέβια, ψηλά, σχεδόν ανορεξικά, κοπέλες που ζουν ανάμεσά μας και αρνούνται να ξυπνήσουν αν δεν δουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό να ανεβαίνει αισθητά.

Κι όμως κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει. Και δεν είναι μόνο αποσπασματικές προσπάθειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά αλλά και μοντέλα που αρχίζουν δειλά-δειλά να ξεχωρίζουν, όχι μόνο για την εξωτερική τους ομορφιά αλλά και για τη διάθεση να μιλήσουν και να προτείνουν έναν νέο σωματότυπο ως το απόλυτο πρότυπο της μόδας.

Το περίεργο είναι πως μπορεί να βλέπουμε μία από τις αδερφές Kardashian, για παράδειγμα, να θησαυρίζει με την απόφασή της να λανσάρει στο εμπόριο τζιν για πιο πληθωρικά σώματα, με την ίδια μοντέλο και μούσα του οίκου, αλλά δύσκολα θα δούμε και στην πασαρέλα να περπατούν κορίτσια που δεν είναι τόσο αδύνατα όσο έχουμε συνηθίζει να βλέπουμε μέχρι σήμερα.

Και υπάρχουν και στοιχεία για να το αποδείξουν. Σκεφτείτε μόνο ότι στις επιδείξεις μόδας για το καλοκαίρι του 2019 παρήλασαν 2203 μοντέλα σε 76 σημαντικά σόου, και μόλις τα 49 από αυτά επελέγησαν για την πιο πληθωρική τους παρουσία.

Και δεν λέμε ξαφνικά να αρχίσουμε να βλέπουμε υπέρβαρα μοντέλα στην πασαρέλα, αλλά δεν θα ήταν πολύ ανακουφιστικό να μπορούμε να έχουμε την επιλογή και να διαπιστώσουμε πως υπάρχουν και κορίτσια της διπλανής πόρτας που δεν είναι τόσο τέλεια, ούτε τόσο εξωφρενικά όμορφα.

Δεν θα ήταν πιο υγιές στον πλανήτη των απόλυτα ρετουσαρισμένων εικόνων να βλέπουμε αραιά και που, σε διαφημιστικές καμπάνιες, επιδείξεις, εξώφυλλα, αληθινές γυναίκες, αληθινά κορίτσια, αληθινά πρότυπα;

Mετά τον…ρατσισμό, όπως είπαν τα κορίτσια που έμειναν απέξω στο σόου υπερπαραγωγή της Victoria’s Secret, το Λονδίνο φιλοξένησε πρόσφατα επίδειξη με τίτλο We Are All Angels, για να δούμε και Αγγέλους με καμπύλες, μοντέλα που αγκαλιάζουν το σώμα τους και δε διστάζουν να ποζάρουν με εσώρουχα και φτερά, έστω και με τονισμένα μπούτια ή πιο γεροδεμένα μπράτσα.

Η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης είναι η μόνη που δίνει ευκαιρία σε κορίτσια που δεν φορούν τα μικρότερα νούμερα των εταιρειών, καθώς το Λονδίνο, το Παρίσι και το Μιλάνο επιμένουν να παίζουν με τους κλασικούς κανόνες της βιομηχανίας μόδας.

Και αν πρέπει κάτι να αλλάξει, δεν είναι μόνο το πρότυπο της ανορεξίας, αλλά και η εθνικότητα, το φύλο, ο ρατσισμός σε όλα τα επίπεδα. Στο Λονδίνο μόνο ο σχεδιαστής αξεσουάρ, Nicholas Kirkwood, το τόλμησε φέτος, στο Παρίσι είδαμε ένα πληθωρικό μοντέλο στο σόου του οίκου Αlexander McQueen και στο Μιλάνο εντοπίσαμε τη διάσημη πλέον για τα επιπλέον της κιλά και απίστευτα όμορφη, Ashley Graham, στην επίδειξη των Dolce&Gabanna, μαζί με δύο ακόμη ζουμερά κορίτσια για να της κρατήσουν παρέα.

Τα πρότυπα αλλάζουν. Κι έτσι πρέπει να γίνει, ειδικά τώρα με το Instagram που μπορεί να ανατρέψει το κατεστημένο και να καταργήσει τα κλισέ, με μια παγκόσμια βιομηχανία που στηρίζεται από γυναίκες που θέλουν να είναι όμορφα ντυμένες, να νιώθουν αυτοπεποίθηση με τα ρούχα τους και να μην ντρέπονται να ακολουθήσουν τις τάσεις επειδή όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη δεν μοιάζουν με την Gigi Hadid και την αδερφή της, Bella. Γιατί ακόμη και τα μοντέλα γκρινιάζουν για πράγματα που θα ήθελαν να αλλάξουν στο πρόσωπο ή το σώμα τους. Μήπως είναι η στιγμή να απενεχοποιηθούμε, κορίτσια;

ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ
www.sandytsantaki.com