Το supergroup θα λεγόταν Nose, Teeth & Hair, από τα πιο πολυσυζητημένα σωματικά χαρακτηριστικά των τριών μουσικών.

Ένας στενός φίλος του Freddie Mercury αποκάλυψε πως ο εμβληματικός frontman των Queen συζητούσε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός supergroup με τον Rod Stewart και τον Elton John. Ο Rudi Dolezan διατηρούσε μακρόχρονη φιλία με τον Mercury και είχε σκηνοθετήσει το βιντοκλίπ του «There Are The Days Of Our Lives» των Queen το 1991, που έμελλε να είναι και η τελευταία εμφάνιση του καλλιτέχνη πριν το θάνατο του την ίδια χρονιά.

Σύμφωνα με τον Dolezal, η ιδέα για ένα supergroup προέκυψε σε ένα από τα θρυλικά πάρτι του Mercury στο Κένσινγκτον, όπου οι Stewart και John ήταν παρόντες. «Ο Freddie συχνά με καλούσε στις ιδιωτικές εκδηλώσεις του και σε ένα βραδινό γεύμα ο Rod Stewart και ο Elton John ήταν ανάμεσα στους καλεσμένους. Θυμάμαι υπήρχε αρκετό κράξιμο για άλλους καλλιτέχνες και για τους ίδιους. Νομίζω ο Rod είχε την ιδέα να σχηματίσουν ένα συγκρότημα με το όνομα Nose, Teeth & Hair, γιατί ο Rod είχε μεγάλη μύτη, ο Elton είχε προβλήματα με τα μαλλιά του και ο Freddie είχε τα δόντια του» αποκάλυψε ο Dolezal στην New York Post.

AP / Gill Allen

Η ιδέα του supergroup φέρεται να συζητήθηκε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε ένα βραδινό δείπνο που είχε διοργανώσει ο Freddie Mercury στο σπίτι του.

Ο Stewart είχε συζητήσει την ιδέα ενός supergroup στην αυτοβιογραφία του, η οποία προέκυψε αρχικά κατά την διάρκεια μιας συνάντησης στο Λος Άντζελες. «Οι Queen νοίκιασαν ένα σπίτι στο Μπελ Αιρ του Λος Άντζελες για λίγο και ο Elton και εγώ περάσαμε ένα μεγάλο βράδυ εκεί με τον Freddie Mercury – έναν γλυκό και αστείο άνθρωπο που πραγματικά λάτρευα – συζητώντας την πιθανότητα να σχηματίσουμε οι τρεις μας ένα supegroup» ανέφερε χαρακτηριστικά ο μουσικός.

«Το όνομα που είχαμε κατά νου ήταν Nose, Teeth & Hair, ένας φόρος τιμής στα πιο πολυσυζητημένα σωματικά χαρακτηριστικά μας. Η γενική ιδέα ήταν πως θα εμφανιζόμασταν ντυμένοι σαν τις Beverley Sisters. Για κάποιο λόγο αυτό το project δεν μετουσιώθηκε σε τίποτα, το οποίο είναι μια βαθιά και συνεχή απώλεια για την σύγχρονη μουσική» εξήγησε με μια διάθεση αυτοσαρκασμού ο Stewart.