Κυριολεκτικά και μεταφορικά ζόμπι στη νέα σειρά του Netflix από τη Νότια Κορέα.

Ταινίες και σειρές με ζόμπι, βρικόλακες και άλλα απέθαντα πλάσματα έτοιμα να κατασπαράξουν τον άνθρωπο έχουμε δει πολλές φορές. Μετά την κλειστοφοβική ταινία «Το Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών» (Train to Bussan) που είδαμε το καλοκαίρι στο σινεμά ξέρουμε πως οι Κορεάτες μπορούν να ξεχωρίσουν όταν καταπιάνονται με είδη κάπως κορεσμένα. Το έκαναν και το ξανακάνουν τώρα, σε τηλεοπτικό πρόγραμμα αυτή τη φορά.

Το «Βασίλειο» (Kingdom) σε σενάριο της Kim Eun-hee και σκηνοθεσία του Seong-hun Kim αποτελεί τη νέα νοτιοκορεάτικη σειρά του Netflix, για την οποία έχει ήδη ανακοινωθεί πως θα γυριστεί και δεύτερος κύκλος. Η σειρά, η οποία αποτελείται από έξι επεισόδια διάρκειας περίπου 45 λεπτών,φροντίζει να μας «ξενίσει» ευχάριστα τοποθετώντας την ιστορία του πολύ πίσω στο χρόνο, στο 1897.Αυτό δίνει την ευκαιρία στην πανάκριβη παραγωγή να αναπαραστήσει υπέροχα την εποχή εκείνη μέσα από τα πολύχρωμα κοστούμια και τα μοναδικής ομορφιάς σκηνικά εμπνευσμένα από πραγματικά μέρη και κτίσματα της Κορέας. Παλάτια, καλύβες και φτωχογειτονιές μέσα στη λάσπη, πόλεις και χωριά. Όλα στήνονται υπέροχα, άλλα για να εκφράσουν καταστάσεις και συναισθήματα και άλλα για να απειληθούν από την επέλαση των ζόμπι.

Η ιστορία
Βασισμένο στο διαδικτυακό κόμικ The Kingdom of the Gods το «Βασίλειο» ακολουθεί την ιστορία του γιου του Βασιλιά του Τζοσεόν, πρίγκιπα Τσανγκ (Ji-Hoon Ju)- η Κορέα, όπως ήδη γνωρίζουμε από το Mr Sunshine, εκείνη την περίοδο ονομαζόταν Τζοσεόν. Όταν λοιπόν στην πρωτεύουσα του Τζοσεόν, τη Χάνιανγκ, κυκλοφορήσει η φήμη ότι ο Βασιλιάς πέθανε, αυτή η φήμη προκαλεί ανησυχία στο διάδοχο ο οποίος προσπαθεί να μάθει αν ο πατέρας του ζει ή όντως έχει πεθάνει. Για τον πρίγκιπα είναι ζωτικής σημασίας να μάθει για την τύχη του πατέρα του για δύο λόγους,  επειδή η μητέρα του ήταν ταπεινής καταγωγής και επειδή η νεαρή σύζυγος του Βασιλιά είναι ετοιμόγεννη. Κοινώς, φοβάται για τη ζωή του μπροστά στην κούρσα για τη διαδοχή του θρόνου στην περίπτωση που ο Βασιλιάς έχει πεθάνει.

Μη μπορώντας να δει τον πατέρα του, και άρα να επιβεβαιώσει ότι ζει, αποφασίζει να αναζητήσει μαζί με το φύλακά του Muyeong (Sang-ho Kim) τον γιατρό του Βασιλιά σε μία απομακρυσμένη κλινική όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του.Εκεί όμως έχει μόλις ξεσπάσει μια επιδημία που μετατρέπει σε ζόμπι τους ανθρώπους.Και ενώ είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους εχθρούς που λιμπίζονται το θρόνο, τώρα πρέπει επιπλέον να αναχαιτίσει έναν όχλο από αιμοδιψή ζόμπι. Ποια πλευρά από τις δύο θα του πιει το αίμα πρώτη;Ο άνθρωπος και η αδηφάγα ανάγκη του για εξουσία και κοινωνική αδικία ή τα χωρίς συνείδηση και λογική ζόμπι που αναζητούν την τροφή τους;

Τα «δισυπόστατα» ζόμπι
Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας της ιστορίας η οποία κινείται συνεχώς από τα κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτά ζόμπι. Και από αυτά τα δύο επίπεδα στα οποία ξεδιπλώνεται η ιστορία της σειράς, προκύπτουν και τα δυνατά της στοιχεία- το υβριδικό της είδος, η αναπαράσταση των κοινωνικών συνθηκών και η λειτουργία της πολιτικής αλληγορίας.

Το υβριδικό είδος της σειράς συνδυάζοντας τα υπόγεια πολιτικά παιχνίδια με τις σκηνές αποκάλυψης καταλήγει να προσδίδει μόνιμα ένταση και αγωνία στην ιστορία, ακόμα και όταν τα ζόμπι κοιμούνται και στην οθόνη επικρατεί η ηρεμία. Στην ουσία πρόκειται για μια σειρά καταστροφής που συνδυάζει την κινηματογραφική παράδοση των νεκροζώντανων με την ατμόσφαιρα των ιστοριών εποχής, την ασιατική αισθητική και τις προδιαγραφές των k-dramas, τα τηλεοπτικά δράματα που φιλοξενούνται στη νοτιοκορεάτικη τηλεόραση δηλαδή και τα οποία έχουν γνωρίσει ιδιαίτερη άνθηση τα τελευταία χρόνια (παρόλο που απουσιάζει ο μεγάλος έρωτας που συνήθως διαθέτουν τα σενάρια των k-dramas, το «Βασίλειο»  πρόκειται για μια εξαιρετικά ακριβή παραγωγή με ενιαία αισθητική και στιλ την οποία αναλαμβάνουν μία σεναριογράφος και ένα σκηνοθέτης).

Επιπλέον, το «Βασίλειο» τοποθετώντας την δράση του στο βαθύ παρελθόν καταφέρνει να αναπαραστήσει έξοχα την εποχή, την κοινωνική ιεραρχία που την χαρακτήριζε, τη φτώχεια και τις αδικίες που την στιγμάτιζαν. Αυτές οι συνθήκες μάλιστα γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρες όταν έρχεται η επέλαση των ζόμπι. Όταν ο στρατός, για παράδειγμα, περισυλλέγει τα πτώματα ξεχωρίζει εκείνα των ευγενών από των φτωχών ενώ οι οικογένειες των επιφανών δεν δέχονται να κάψουν τα πτώματα των πλουσίων θεωρώντας πως πρόκειται για ατίμωση τη στιγμή που φαίνεται πως αυτό είναι το μοναδικό μέτρο περιορισμού της επιδημίας. Αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν είναι πως τα ζόμπι θα τους φάνε όλους αδιαφορώντας για την κοινωνική τους τάξη.

Εκθέτοντας όμως την υποκρισία της κοινωνικής ιεραρχίας και της πολιτικής ηγεσίας της εποχής, η σειρά καταφέρνει να λειτουργήσει ως μια αλληγορία σχολιάζοντας σοβαρά ανάλογα ζητήματα της σύγχρονης πραγματικότητας, αναδεικνύοντας τη διαχρονικότητά τους αλλά και τη σημασία του σωστού ηγέτη, η οποία επιτυγχάνεται αξιόλογα  μέσα από τη σκιαγράφηση του ήρωα Τσανγκ. Όσο ξετυλίγεται η ιστορία και όσο πιο αναγκαία γίνεται η προσπάθεια αντιμετώπισης της επιδημίας τόσο ο διάδοχος γίνεται ένας χαρακτήρας με βάθος και άξιος ηγέτης του λαού του.Έχοντας παρουσιαστεί στο πρώτο επεισόδιο ως κακομαθημένος, άμαθος στον κίνδυνο και τη σκληρή ζωή ο διάδοχος μπαίνει σε μια περιπέτεια από την οποία αν καταφέρει να βγει ζωντανός θα βγει ένας ολοκληρωμένος Βασιλιάς, δίκαιος, με ευαισθησίες και γνώση του λαού του. Αν τον αφήσουν τα ζόμπι και αν τον αφήσουν οι δολοπλοκίες.  

Τελικά η σειρά αξίζει και για όσα υπαινίσσεται και για όσα δείχνει. Το «Βασίλειο» διαθέτει τέλεια φωτογραφία και μια κάμερα που ξέρει να ζουμάρει στα μάτια των ζόμπι, να τραβήξει καρέ καρέ την κίνηση ή να απαθανατίσει από μακριά το παλάτι ώστε να διαγράψει το μέγεθος και το μεγαλείο του. Η φυσική ομορφιά, το νερό και οι αντανακλάσεις, τα τοπία και τα χρώματα, η ομίχλη, ο καπνός, το σκοτάδι και το φως τίθενται επίσης στη διάθεση της κάμερας για να συνοδέψουν την αφήγηση σε μια πολύ προσεγμένη δουλειά. Εκεί που υστερεί είναι οι χαρακτήρες. Έχοντας ρίξει όλο το βάρος στον κεντρικό ήρωα, οι υπόλοιποι- με εξαίρεση τον φύλακά του ο οποίος έχει τηλεοπτικό χρόνο και λειτουργεί πυροσβεστικά με τις χαλαρές στιγμές του- δεν αναπτύσσονται αρκετά ή εμφανίζονται εντελώς σχηματικά, σχεδόν σαν καρικατούρες.

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]