Η μουσική γίνεται όλο πιο θλιβερή και οργισμένη
Μια νέα έρευνα δείχνει πως έχει αλλάξει η στιχουργική προσέγγιση στη σύγχρονη μουσική τις τελευταίες δεκαετίες.
Δύο ακαδημαϊκοί από το Lawrence Technical University στο Μίσιγκαν έκαναν μια έρευνα πάνω στην εξέλιξη των στίχων από την δεκαετία του 1950 και μετά, με τα αποτελέσματα τους να δείχνουν πως η μουσική γίνεται ολοένα και πιο θλιβερή και οργισμένη. Σε αντίστοιχα συμπεράσματα είχε καταλήξει και μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάιο.
Οι Kathleen Napier και Lior Shamir εκπόνησαν μια έρευνα με τίτλο «Quantitative Sentiment Analysis of Lyrics in Popular Music» όπου έκαναν ποσοτική ανάλυση πάνω στους στίχους περίπου 6.000 τραγουδιών που βρέθηκαν στο Billboard Hot 100 chart, από το 1951 έως το 2016. Για την έρευνα τους χρησιμοποίησαν την πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης Watson της IBM για να αναλύσουν και να βαθμολογήσουν τα συναισθήματα των στίχων από 0 έως 1. Το «Blueberry Hill» του Fats Domino από το 1956, για παράδειγμα, είχε μια βαθμολογία 0,98 στην κατηγορία της χαράς, σε αντίθεση με το «Stay With Me» του Sam Smith από το 2015, το οποίο είχε 0,15 στην ίδια κατηγορία.
Τα αποτελέσματα της ποσοτικής ανάλυσης έδειξαν πως τα αισθήματα του φόβου, της απέχθειας, της οργής και της θλίψης είχαν μια σταδιακή άνοδο, ενώ αντίθετα τα συναισθήματα της χαράς, αυτοπεποίθησης και της δεκτικότητας βρισκόταν σε πτώση αυτό το διάστημα.
Οι ερευνητές εκτίμησαν πως την δεκαετία του 1950 η μουσική αποσκοπούσε στην διασκέδαση και την ψυχαγωγία, με αποτέλεσμα οι στίχοι να είναι πιο χαρούμενοι. Τις επόμενες δύο δεκαετίες όμως, η μουσική απέκτησε μια κοινωνική και πολιτική διάσταση και χρησιμοποιήθηκε για να προάγει και να στηρίξει κοινωνικές δράσεις και πολιτικές αντιλήψεις. Αυτή η αλλαγή προοπτικής και χρήσης της μουσικές έφερε μια στιχουργικής αλλαγή που έφερε και την άνοδο της οργής και απέχθειας.
Ο ιστορικός μουσικής David Metzer στο University of British Columbia του Βανκούβερ, ο οποίος έχει εξετάσει με την σειρά του τα συναισθήματα στις μπαλάντες από την δεκαετία του 1950 και μετά, εξήρε τους δύο ερευνητές για την δουλειά και την προσέγγιση τους. Παράλληλα όμως εξέφρασε την έκπληξη του στο SFGate για την άνοδο της οργής που κατέγραψαν, ενώ εκτίμησε πως «η θλίψη ανέκαθεν ήταν κομμάτι της μουσικής». Όπως σημείωσε άλλωστε, «τα τραγούδια είναι περισσότερο από στίχους, είναι επίσης η μουσική και η ερμηνεία».