Chernobyl: Το μυθιστόρημα πίσω από τη συγκλονιστική σειρά
Τσέρνομπιλ, Ένα χρονικό του μέλλοντος: Το μυθιστόρημα της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς που πήρε Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2015 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Την 26η Απριλίου του 1986 µια σειρά εκρήξεων κατέστρεψε τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού µπλοκ στον πυρηνικό σταθµό του Τσέρνοµπιλ. Το ατύχηµα αυτό χαρακτηρίστηκε η µεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του 20ού αιώνα. Η Λευκορωσίδα συγγραφέας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς (βραβείο Νόµπελ Λογοτεχνίας 2015), δέκα χρόνια µετά το «ατύχηµα», περιπλανήθηκε στην απαγορευµένη ζώνη –όχι χωρίς τίµηµα και για τη δική της υγεία–, µίλησε µε δεκάδες ανθρώπους, έψαξε αρχεία εφηµερίδων, ληξιαρχείων, νοσοκοµείων, αναζήτησε στην άλλοτε σοβιετική επικράτεια τα νήµατα των απωλειών.
Πρόκειται για το µεγάλο, όσο και σπαρακτικό αριστούργηµα της Αλεξίεβιτς, ένα από τα σηµαντικότερα βιβλία του 20ού αιώνα, που, µετά την Άννα Φρανκ και τον Πρίµο Λέβι, επανακαθόρισε την έννοια της λογοτεχνίας της µαρτυρίας. Ένα ολόπικρο βιβλίο απερίγραπτου ζόφου, που σελίδα τη σελίδα γίνεται ένα ευαγγέλιο απεγνωσµένης και παράφορης αγάπης.
Η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς γεννήθηκε το 1948 στην Ουκρανία και µεγάλωσε στη Λευκορωσία, όπου έκανε και σπουδές δηµοσιογραφίας. Εργάστηκε ως δηµοσιογράφος, ενώ έγραψε διηγήµατα, θεατρικά έργα, σενάρια για ντοκιµαντέρ. Το κύριο έργο της, όµως, είναι τα βιβλία µαρτυριών που συγγράφει, προσδίδοντας νέα διάσταση στο γραµµατολογικό είδος της λεγόµενης τεκµηριωτικής πεζογραφίας.
Το πρώτο της βιβλίο, Ο πόλεµος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας (1985, υπό έκδοση από τις Εκδ. Πατάκη), περιέχει µαρτυρίες γυναικών που πολέµησαν στον Β΄ Παγκόσµιο πόλεµο. Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε «αντεθνικό και εξευτελιστικό», γνώρισε όµως τεράστια επιτυχία και είχε την υποστήριξη του Γκορµπατσόφ. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το βιβλίο της Τελευταίοι µάρτυρες, στο οποίο ενήλικοι ανακαλούν τις παιδικές τους αναµνήσεις από τον Β΄ Παγκόσµιο πόλεµο. Το 1989 η Αλεξίεβιτς αποκάλυψε µε το βιβλίο της Οι µολυβένιοι στρατιώτες τη σκληρή αλήθεια για τον δεκαετή «άγνωστο» πόλεµο των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.
Το 2013 κυκλοφόρησε στα γαλλικά το Τέλος του κόκκινου ανθρώπου ή η εποχή της αποµάγευσης (υπό έκδοση από τις Εκδ. Πατάκη), το οποίο απέσπασε την ίδια χρονιά το βραβείο Medicis. Τα βιβλία της έχουν µεταφραστεί σε 23 γλώσσες ήδη, έχουν διασκευαστεί επανειληµµένα για το θέατρο, τον κινηµατογράφο ή την τηλεόραση. Τον Οκτώβριο του 2015 τιµήθηκε µε το Νόµπελ Λογοτεχνίας, ενώ είχε ήδη αποσπάσει πλήθος άλλων διεθνών διακρίσεων, µεταξύ των οποίων το βραβείο της Ένωσης Συγγραφέων Σουηδίας, το βραβείο Αντρέι Σινιάφσκι, το ρωσικό βραβείο Θριάµβου, το Βραβείο Λειψίας «για την αµοιβαία κατανόηση στην Ευρώπη -1998», το γαλλικό βραβείο «Μάρτυρας του Κόσµου – 1999», το Βραβείο Χέρντερ και το Βραβείο Καλύτερου Πολιτικού Βιβλίου της Γερµανίας. Τον τελευταίο καιρό ζει στο Παρίσι.