Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης παρουσιάζει το «Νυφικό Κρεβάτι» στο Από Μηχανής Θέατρο.

Μετά την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα «Ο Μικρός Χίτλερ» (Θέατρο του Νέου Κόσμου, 2015) που σημείωσε επιτυχία για δυο συνεχόμενες σεζόν, ο Γιώργος Χριστοδούλου επανέρχεται τη σκηνή με το πολυβραβευμένο έργο του Ολλανδού συγγραφέα Γιαν Ντε Χάρτογκ «Νυφικό Κρεβάτι», στο Από Μηχανής Θέατρο. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά θεατρικά έργα παγκοσμίως που έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο αλλά και στο θέατρο διασκευασμένο ως μιούζικαλ, κι έχει αγαπηθεί όσο λίγα από το ξένο και το ελληνικό κοινό.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης συστήνεται στο clickatlife.

Γεννήθηκα στην Κόρινθο και τα παιδικά χρόνια τα πέρασα σε ένα χωριό της Κορίνθου τα Εξαμίλια. Γυμνάσιο και λύκειο πήγα στην Αθήνα. Αφού τελείωσα το σχολείο μετά από ένα χρόνο έδωσα στη σχολή του Εθνικού. Δεν έχω σπουδάσει τίποτα άλλο. Πολλές φορές φαντάζομαι τον εαυτό μου ψυχολόγο, ανθρωπολόγο ή ερευνητή λαογραφίας, αντικείμενα που με ενδιαφέρουν πολύ, αλλά ικανοποιούμαι μελετώντας τα από μόνος μου.

Μετακόμισα πρόσφατα στον Κολωνό. Μου αρέσουν πολύ τα πάρκα του και κάτι καφενεδάκια που είναι λες κι έχουν βγει από άλλη εποχή με κάτι θαμώνες μυστήριους. Τα εγκταταλελειμμένα νεοκλασικά. Μου λείπει το πράσινο στους δρόμους και ώρες ώρες με ενοχλεί η Λένορμαν.

Πολύ μικρός ήθελα να γίνω πλαστικός χειρούργος. Ο αδελφός μου καρδιοχειρουργός και οι δύο μαζί να κρατάμε την μάνα μας νέα και υγιή. Νομίζω πρώτα ο αδερφός μου το αποφάσισε κι ρώτησα την μάνα μου εγώ τι μπορώ να γίνω κι αυτή μου πρότεινε την πλαστική χειρουργική.

Τελικά έγινα ηθοποιός. Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να βλέπω τηλεόραση και να σκέφτομαι ότι αυτοί που βλέπω είναι κάτι άνθρωποι που κάνουν άλλους ανθρώπους αλλά κλαίνε στ 'αλήθεια. Και αυτό για κάποιο λόγο μου άρεσε σαν ιδέα.

Υπάρχουν μέσα μου έντονα τα 4 χρόνια συνεργασίας μου με την ομάδα του Στάθη Λιβαθινού. Η προσέγγιση του κειμένου και η διαδικασία αναγωγής των θεμάτων σε «μεγαθέματα.» Η τεχνική της ανάδειξης τους με ποιητικό τρόπο. Υπάρχει μέσα μου η δουλειά  πάνω στον λόγο και το νόημα με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, η διαχείριση της ενέργειας που μπορείς να παράξεις  πάνω στη σκηνή. Η λογοτεχνία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και το κίνημα του μαγικού ρεαλισμού είναι αυτό με ενδιαφέρουν  πιο πολύ σε αυτή τη φάση. Όταν το μη κανονικό αντιμετωπίζεται ως κανονικό.

Στο «Νυφικό κρεβάτι» του Γιαν Ντε Χάρντογκ παρακολουθούμε ένα ζευγάρι από την πρώτη νύχτα του γάμου τους μέχρι και τριάντα χρόνια μετά. Τις πιο σημαντικές στιγμές μιας ολόκληρης ζωής στην πραγματικότητα. Νομίζω πως ο συγγραφέας έθεσε την εξής συνθήκη:  Δύο άνθρωποι μένουν μαζί για πάντα. Πραγματικά μαζί. Πώς το καταφέρνουν; Τι σημαίνει για τους ίδιους; Tι τους κρατάει μαζί; Tι αγαπούν σ' αυτό; Τι δεν αντέχουν; Αυτό το έργο στα μάτια μου είναι μια προσπάθεια ανατομίας του «μαζί».

Οι ιδιαιτερότητες αυτού του έργου είναι πολλές. Πρώτα απ' όλα να αναφέρω για την ιστορία, ότι είναι ίσως από τα πρώτα έργα που γράφτηκαν για δύο ηθοποιούς. Για την εποχή του αυτό ήταν πολύ καινοτόμο και μαρτυράει πολλά για τον συγγραφέα.  Εν συνεχεία, προσωπικά δεν έχω διαβάσει άλλο έργο που ο χρόνος και η επίδραση του να έχουν ρόλο τόσο πρωταγωνιστικό. Τα πάντα δέχονται την αμείλικτη επίδραση του. Έμψυχα και άψυχα υλικά. Οι πρωταγωνιστές του έργου μεγαλώνουν, κάνουν παιδιά, που κι αυτά με την σειρά τους μεγαλώνουν, παντρεύονται και φεύγουν, το σπίτι τους αλλάζει, η σχέση τους ωριμάζει, φθείρεται αναπόφευκτα, αλλάζει μορφές.

Νιώθω πως ζούμε σε μια εποχή που όλοι είμαστε μια μεγάλη παρέα. Όλοι ξέρουν πού είμαστε, τι τρώμε, πώς διασκεδάζουμε, αν χωρίσαμε ή αν παντρευόμαστε. Μοιραζόμαστε τα πάντα και παίρνουμε σχόλια και φατσούλες. Βλέποντας γύρω μου και συζητώντας καταλαβαίνω πως οι σχέσεις είναι πιο εφήμερες από ποτέ. Όσο εύκολα έρχονται σε επαφή η άνθρωποι άλλο τόσο εύκολα χωρίζουν. Το έργο είναι επίκαιρο για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Μιλάει για μια σχέση που χτίζεται μέσα στα χρόνια. Για τον αγώνα που καταβάλλεται μέρα την μέρα. Βλέπουμε την ιστορία δύο ανθρώπων που έχουν επενδύσει όλες τις μετοχές τους στην συντροφικότητα. Και νομίζω πως έχει αξία να ακουστεί αυτό τώρα.

Νιώθω τυχερός γιατί ως τώρα μέσες άκρες, κάνω το θέατρο που θέλω. Ως ηθοποιός έχω δουλέψει σε σπουδαία κείμενα και σε παραστάσεις που ο ηθοποιός και η τέχνη του είναι στο κέντρο. Είναι αυτή η δική μου οπτική. Βλέπω τον ηθοποιό ως καλλιτέχνη με αυθύπαρκτη, υψηλής αξίας δημιουργικότητα και όχι ως ξερό  εργαλείο στην υπηρεσία του οράματος ενός σκηνοθέτη. Βλέπω έναν ηθοποιό απολύτως ισάξιο και συνδημιουργό στην εκάστοτε παράσταση και όχι  καλλιτεχνικά ευνουχισμένο εκτελεστικό όργανο. Αυτές τις συνεργασίες κυνηγάω, έτσι προσπαθώ να κάνω θέατρο. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν διστάζω να σκηνοθετήσω.  Ως ηθοποιός είμαι και σκηνοθέτης, ως σκηνοθέτης είμαι και ηθοποιός.

Από τα μέσα Ιανουαρίου 2020 θα παίζω στις «Μεγάλες προσδοκίες» σε σκηνοθεσία της Λιλλυς Μελεμέ στο Σύγχρονο Θέατρο με την Φιλαρέτη Κομνηνού, τον Αλέκο Συσσοβίτη και την Νατάσα Εξηνταβελόνη. Περιμένω με χαρά αυτή την συνεργασία.

Είμαι από τους ανθρώπους που ονειρεύονταν από νωρίς μια πολύ δεμένη και χαρούμενη οικογένεια. Κάποια πρωινά με την γυναίκα μου και το παιδί μου, είναι όπως τα είχα ονειρευτεί. Νιώθω περήφανος γι αυτό γιατί όπως όλα τα όνειρα δεν πραγματοποιήθηκε με ευχές και ονειροπόληση, αλλά με πολύ δουλειά και φροντίδα.

Kουμπάροι: Αλέκος Αναστασίου (φωτισμοί), Δήμητρα Λιάκουρα (σκηνικά-κουστούμια), Μαρίζα Τσίγκα (κίνηση), Βαλέρια Δημητριάδου (μουσική), Βασίλης Αθανασόπουλος (βοηθός σκηνοθέτη), Σπύρος Χατζηαγγελάκης (φωτογραφίες)

Σκηνοθεσία εκδήλωσης: Γιώργος Χριστοδούλου Μετάφραση: Μαρία Προϊστάκη

Ερμηνεύουν: Μαρία Προϊστάκη, Γιώργος Χριστοδούλου

Info
Θέατρο «Από Μηχανής». Παραστάσεις : Από 13 Νοεμβρίου 2019 έως 13 Ιανουρίου 2020. Μέρες & ώρες παραστάσεων: κάθε Δευτέρα στις 18:00 και Τετάρτη στις 21:00. Τιμές εισιτηρίων: Kανονικό: 12 €, Μειωμένο: (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ/ Άνω των 65) 10 €, Ατέλεια (ΑΝΟΙΧΤΟ): 5 €. Διάρκεια: 90’. Κρατήσεις: 2105232097. Προπώληση.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ