Το «savoir boire» θέλει το κόκκινο κρασί να πίνεται σε θερμοκρασία δωματίου και το λευκό δροσερό. Ως κανόνας όμως, έχει και τις εξαιρέσεις του...

Αυτός ο κανόνας δημιουργήθηκε όταν τα σπίτια δεν ήταν τόσο ζεστά όσο είναι σήμερα και το «παγωμένο» λευκό κρασί έφτανε στην επιθυμητή θερμοκρασία διατηρώντας το στο κελάρι που ήταν αποθηκευμένο και όχι στο ψυγείο που δεν είχε εφευρεθεί καν. Συνεπώς, όσοι τηρούν ακόμα τον άνωθεν κανονισμό, πίνουν πολύ παγωμένο το λευκό κρασί και πολύ ζεστό το κόκκινο και «αλλοιώνουν» έτσι, την απόλαυση της οινοποσίας.

Θερμοκρασία

Η θερμοκρασία του κρασιού επηρεάζει τη γεύση και τα αρώματα που αναδύει, κάνοντας έτσι το αλκοόλ, την οξύτητα και τη γεύση περισσότερο ή λιγότερο διακριτά. Όταν το κρασί είναι περισσότερο δροσερό, η μυρωδιά του αλκοόλ χάνεται, ενώ πιο εμφανείς είναι οι γεύσεις και τα αρώματά του. Όσο πιο ζεστό είναι το κρασί, τόσο περισσότερο αλκοόλ αντιλαμβάνεστε καθώς το πίνετε. Μετά από αυτή την πληροφορία θα καταλάβατε ότι τα κοκτέιλ, οι φτηνές μπίρες και τα σφηνάκια σερβίρονται παγωμένα, για να «χαθεί» όσο το δυνατό περισσότερο η αίσθηση του οινοπνεύματος από αυτά.

Σώμα

Όταν αναφερόμαστε στο «σώμα» ενός κρασιού αναφερόμαστε στο βάρος, την πυκνότητά του και την αίσθηση πληρότητας που αφήνει στο στόμα μας όταν το πίνουμε. Εν ολίγοις, τα κρασιά με γεμάτο «σώμα» γεμίζουν το στόμα και η γεύση τους είναι αρκετά δυνατή, ενώ τα πιο ελαφριά κρασιά, είναι λιγότερο έντονα και πιο «λεπτά» στη γεύση. Αν μάλιστα κρατήσετε ένα ποτήρι κρασί κοντά σε μια αναμμένη λάμπα, αν πρόκειται για ένα «ελαφρύ» κρασί, τότε θα μοιάζει διαφανές, το χρώμα του δεν θα είναι τόσο πυκνό και θα μπορείτε να δείτε μέσα από αυτό.

Υπάρχει μια θεωρία που προτείνει, τα κρασιά με βαρύ σώμα, τα οποία έχουν διατηρηθεί σε θερμοκρασία δωματίου, να επωφελούνται από μια 45λεπτη ψύξη στο ψυγείο, ώστε να αποκτήσουν αυτή τη δροσερή αίσθηση αλλά χωρίς να παγώσουν ολότελα. Με δεδομένο αυτό, μην το παρακάνετε με την ψύξη, ειδικά με τα ακριβά κρασιά, αφού αν παγώσουν θα χάσετε τις γεύσεις και τα αρώματα, που είναι εκείνα που σας έκαναν εν τέλει να δώσετε τόσα χρήματα για να τα αποκτήσετε. Δυστυχώς δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάρκεια ψύξης του κρασιού, εκτός από το ότι τα πιο ελαφριά κρασιά, αντέχουν λίγο περισσότερη ώρα στο ψυγείο.

Θέμα γούστου

Ένας τρόπος να διαπιστώσετε οι ίδιοι τη διαφορά ενός κρασιού σε θερμοκρασία δωματίου και ενός δροσερού κρασιού είναι αν παγώσετε το μισό μπουκάλι κρασί και το υπόλοιπο το κρατήσετε εκτός ψυγείου. Όταν δοκιμάσετε και τις δυο εκδοχές θα διαπιστώσετε τη διαφορά και ποια είναι εκείνη που σας αρέσει περισσότερο, γιατί όλα εν τέλει είναι θέμα προσωπικού γούστου και όχι τι προστάζουν οι κανονισμοί. Για του λόγου του αληθές, ακολουθούν πέντε κόκκινα κρασιά που πίνονται πολύ ευχάριστα δροσερά, παρά τον απαρχαιωμένο κανονισμό της οινοποσίας που θέλει τα κόκκινα κρασιά να πίνονται ζεστά και μόνο.

1. Lambrusco

Το κρασί Lambrusco, φτιάχνεται στη νοτιοανατολική Ιταλία από τα σταφύλια της ομώνυμης ποικιλίας και είναι ένα ελαφρύ αφρώδες κρασί. Όπως ίσως γνωρίζετε, το κρασί παρασκευάζεται όταν η ζύμωση απορροφήσει όλα τα ζάχαρα από τον καρπό του σταφυλιού, ενώ εάν ο παραγωγός σταματήσει τη διαδικασία πριν ολοκληρωθεί, τότε θα μείνει περισσότερη ζάχαρη στο κρασί. Μερικές από τις ποικιλίες του Lambrusco είναι γλυκές (το οποίο σημαίνει ότι η διαδικασία της ζύμωσης διεκόπη), μερικές είναι πιο ξηρές με λιγότερη ζάχαρη στο κρασί και κάποιες άλλες είναι τελείως ξηρές που σημαίνει ότι δεν έχει μείνει καθόλου ζάχαρη στο κρασί.

Το Lambrusco επίσης, είναι αφρώδης οίνος και μια εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι ένα από τα αποτελέσματα της ζύμωσης είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Για να παρασκευαστεί ένας αφρώδης οίνος η διαδικασία έχει ως εξής: πρώτα παράγεται το κρασί, χωρίς το διοξείδιο του άνθρακα, ενώ σε δεύτερη φάση προστίθεται και άλλη ζάχαρη, αφήνοντας έτσι τη δευτερεύουσα ζύμωση να κάνει τη δουλειά της, εγκλωβίζοντας έτσι το αέριο στο κρασί.

Η καλύτερη ποικιλία Lambrusco είναι η ξηρή ποικιλία, όπως είναι το Lini 910, με το χρώμα που μοιάζει με χυμό από βατόμουρα, καθόλου γλυκό, αλλά πολύ δροσιστικό και πλέον πολύ ανερχόμενο.

2. Beaujolais

Το Beaujolais προέρχεται από την ομώνυμη περιοχή της Γαλλίας και παρασκευάζεται από το σταφύλι ποικιλίας Gamay, το οποίο ευθύνεται για τα κρασιά με το πιο «ελαφρύ σώμα» της αγοράς. Εν γένει, έχετε υπόψη σας πως υπάρχει μια σχέση μεταξύ του σώματος ενός κρασιού και του χρόνου που χρειάζεται να παλαιωθεί, πριν κυκλοφορήσει στην αγορά. Εν προκειμένω, η «ελαφράδα» του σταφυλιού Gamay, είναι αυτό που το κάνει να μπορεί να κυκλοφορήσει στην αγορά φρέσκο, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από την στιγμή της συγκομιδής, υπό την ετικέτα «Beaujolais Nouveau».

Οι ποικιλίες του Beaujolais Nouveau είναι πολλές, αλλά δεν είναι όλες το ίδιο καλές και μερικές από αυτές χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω στο μπουκάλι, πριν καταφέρουν να είναι εύγευστες.

3. Pinot Noir

Το Pinot Noir είναι μια από τις πιο σεβαστές ποικιλίες αμπελιού. Το σταφύλι Pinot Noir είναι η βάση του κόκκινου κρασιού της Βουργουνδίας, ενώ καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου, όπως είναι η Νέα Ζηλανδία, η Καλιφόρνια και το Όρεγκον, ενώ ο ελαφρύς του χαρακτήρας παράγει ένα από τα πιο διάσημα και γευστικά κρασιά. Το «κακό» με τα Pinot Noir, είναι ότι η διαδικασία παρασκευής τους είναι δύσκολη, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει και η τιμή του.

4. Barbera d’Asti

Για το Barbera D’Asti, ευθύνεται η ποικιλία σταφυλιού με το όνομα Barbera, που καλλιεργείται και αυτή στη νοτιοανατολική Ιταλία. Τα κρασιά της κατηγορίας, έχουν σχετικά υψηλή οξύτητα, δεν έχουν ιδιαίτερα περίπλοκη γεύση και δεν απαιτούν πολύχρονη παλαίωση. Και όλα αυτά είναι στοιχεία που οδηγούν στην προτεινόμενη παγωμένη κατανάλωση του κρασιού, ως την καλύτερη λύση. Μια καλή ποικιλία είναι το Terre Sabaude, που μπορεί να μη συναγωνίζεται σε ποιότητα τα άλλα κρασιά της λίστας, αλλά ταιριάζει πολύ με το φαγητό.

5. Zinfandel

Το Zinfandel, με την παρεξηγημένη φήμη, είναι το κρασί με το γεμάτο σώμα, σε αυτήν εδώ τη λίστα. Για καιρό αυτή η ποικιλία σταφυλιού θεωρούνταν η διασημότερη στην Καλιφόρνια, ενώ μετά από μελέτες διαπιστώθηκε ότι ο καρπός είναι ο ίδιος με το κόκκινο σταφύλι Primitivo της Ιταλίας. Τα κρασιά Zinfandel δε συνηθίζεται να πίνονται κρύα, αλλά ορισμένα από αυτά είναι ιδανικά όταν σερβίρονται δροσερά. Τέλος, όπως συμβαίνει και με τα Pinot Noir, τα Zinfandel είναι συνήθως αρκετά ακριβά κρασιά