Έρχεται από την Ανδαλουσία, είναι δροσερό, κατακόκκινο και μοσχοβολά φρεσκάδα. Ο λόγος για το γκασπάτσο, την κρύα αυτή σούπα που μοιάζει με όαση τα καλοκαίρια.

Οι λάτρεις της σούπας δεν σταματούν αν τις απολαμβάνουν και το καλοκαίρι. Με τις υψηλές θερμοκρασίες, όμως, μια ζεστή σούπα δεν μοιάζει τόσο δελεαστική. Την ιδανική απάντηση δίνει το γκασπάτσο, η ανδαλουσιανή αυτή κρύα σούπα, που είναι πάρα πολύ δημοφιλής αυτή την περίοδο.

Τα βασικά υλικά της είναι οι λιωμένες ντομάτες, το ψιλοκομμένο αγγούρι, τα κρεμμύδια, οι πιπεριές, τα κρουτόν, το ξίδι και το ελαιόλαδο και η γεύση της είναι δροσερή και όξινη, προωθώντας την ισπανική κουζίνα στα καλύτερά της.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την πηγή προέλευσής του, με μια εκ των οποίων να λέει ότι είναι μια σούπα με ψωμί, ελαιόλαδο, νερό, ξίδι και σκόρδο που έφτασε στην Ισπανία με τους Ρωμαίους. Αποτέλεσε μέρος της κουζίνας των νότιων περιοχών, ειδικά στην Κόρδοβα, τη Σεβίλλη και τη Γρανάδα, ενώ κατά τον 19ο αιώνα το κόκκινο γκασπάτσο δημιουργήθηκε με την προσθήκη της ντομάτας, συστήνοντας τη βερσιόν που διαδόθηκε παγκοσμίως.

Αρχικά, το πιάτο αυτό σερβιριζόταν στους άντρες που δούλευαν στα χωράφια από τις γυναίκες τους, προκειμένου να τους δροσίσουν, ενώ στη συνέχεια άρχισε να σερβίρεται στο τέλος μεγάλων γευμάτων. Σήμερα είναι δημοφιλές και ως δροσερό ορεκτικό με τις διαφορετικές εκδοχές στην Ισπανία να είναι αρκετές, με μερικές να περιέχουν ακόμη και πεπόνι ή καρπούζι, φράουλες, αβοκάντο, ζωμό κρέατος, θαλασσινά κ.ο.κ. Το ελαιόλαδο, το ξίδι και το ψωμί, όμως, δεν λείπουν από καμία βερσιόν.