Γνωρίζουμε καλύτερα το αγγλικό στυλ μπίρας που είναι πλέον σούπερ δημοφιλές, για να ξέρετε τι πίνετε.

Τα αρχικά της σημαίνουν Indian Pale Ale και αποτελούν έναν τύπο της κλασικής Ale. Ξεκίνησε να παράγεται στο Ηνωμένο Βασίλειο γύρω στα 1780s και έγινε πολύ δημοφιλής μεταξύ βρετανών στρατιωτών και διοικητικών που υπηρετούσαν στην Ινδία.

Η πιο διαδεδομένη ιστορία γύρω από την παραγωγή της είναι ότι ένας ζυθοποιός ονόματι Hodgson δημιούργησε την μπίρα αυτή με στόχο την εξαγωγή της στην Ινδία, καθώς ωρίμαζε en route, σε ένα ταξίδι που διαρκούσε 4 με 6 μήνες. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλές εκδοχές. Το σίγουρο είναι ότι η μπίρα εξαγόταν στην Ινδία.

Η διαφορά της IPA από μια συμβατική μπίρα είναι ότι αποτελεί ένα είδος pale ale που παράγεται με περισσότερο λυκίσκο για πιο έντονη γεύση και πικράδα. Δεν υπάρχει προκαθορισμένο όριο για να θεωρηθεί μια pale ale IPA, καθώς όλα εξαρτώνται από τον ζυθοποιό.

Έγινε δημοφιλής στην κοινότητα των ζυθοποιών craft κατά τη δεκαετία του ’90, κυρίως στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία κάτω από την ομπρέλα “IPA” που είναι πολύ δύσκολο να δώσει κάποιος ακριβή ορισμό. Υπάρχουν IPA χωρίς αλκοόλ και IPA με 13% ABV, συν του ότι οι γεύσεις ποικίλλουν από διάφορα φρούτα, μπαχαρικά κ.ο.κ.

Για πιο… δυνατούς «παίκτες» υπάρχει η Double IPA και η Triple IPA με ακόμη περισσότερο λυκίσκο, έντονη γεύση και μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ (7,5-10% στις Double IPAs και ακόμη και 12-13% στις Triple IPAs. Στην αντίπερα όχθη, γι’ αυτούς που θέλουν να απολαμβάνουν την μπίρα τους χωρίς… hangover, υπάρχει η Session IPA που δεν ξεπερνά το 5% ABV, με τους ζυθοποιούς να εφαρμόζουν δυνατό dry hopping (η διαδικασία κατά την οποία προστίθεται ο λυκίσκος μετά την πρωτοβάθμια ζύμωση), για δυνατό άρωμα με τη χαμηλότερη δυνατή πικράδα.