Ο διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση , που εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή όταν το σώμα δε μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την ινσουλίνη που παράγει. Αυτό οδηγεί σε αυξημένη συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα (υπεργλυκαιμία).

Η 14η Νοεμβρίου έχει αναγνωριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα του Διαβήτη, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη και υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Στόχος είναι να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το παγκόσμιο κοινό για την ύπουλη αυτή αρρώστια.
 

Βασικά (και ανησυχητικά) στοιχεία αναφορικά με τον διαβήτη
Υπάρχουν τρεις διαφορετικές μορφές διαβήτη:
Ο διαβήτης τύπου 1 ήταν παλιότερα γνωστός ως ινσουλινοεξαρτώμενος ή παιδικός διαβήτης και χαρακτηρίζεται από την έλλειψη της παραγωγής ινσουλίνης. Ο διαβήτης τύπου 2 αφορά στους ενήλικες, ο οποίος προκαλείται από την αναποτελεσματική χρήση του σώματος της ινσουλίνης και προκύπτει συχνά από υπερβολικό σωματικό βάρος και έλλειψη σωματικής άσκησης και ο διαβήτης κύησης, που είναι η υπεργλυκαιμία, η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 347 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως έχουν διαβήτη, ενώ εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το 2004, περίπου 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις συνέπειες της υψηλής έλλειψης γλυκόζης. Στην ίδια μελέτη αναφέρεται ότι πάνω από το 80 % των θανάτων από διαβήτη συμβαίνουν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ενώ ο ΠΟΥ προβλέπει ότι ο διαβήτης θα είναι η 7η κύρια αιτία θανάτου το 2030.
Ωστόσο, ο διαβήτης δεν είναι αήττητος. Η υγιεινή διατροφή, η τακτική σωματική άσκηση, η διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους και η αποφυγή του καπνίσματος μπορούν να αποτρέψουν ή να καθυστερήσουν την εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2.
 

Μύθοι και αλήθειες
Ο διαβήτης τύπου 2 είναι η πιο κοινή μορφή διαβήτη και συνήθως αντιμετωπίζεται με την πρόσληψη ινσουλίνης. Βέβαια, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε ήδη αρκετά στοιχεία γύρω από την ινσουλίνη, υπάρχουν κάποιοι μύθοι που ακόμα καλά κρατούν.
 

1.Οι διαβητικοί πρέπει πάντα να παίρνουν ινσουλίνη
Αυτό δεν είναι απαραίτητο. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 ( περίπου 5% έως 10 % των διαβητικών) όντως έχουν ανάγκη ινσουλίνης αλλά για τους διαβητικούς που πάσχουν από τον τύπο 2 διαβήτη, ο οποίος μάλιστα αφορά στο 90 % έως 95 % όλων των ατόμων με διαβήτη, μπορεί να μη χρειάζονται ινσουλίνη.
 

2. Οι ενέσεις ινσουλίνης είναι επίπονες
Αυτό είναι απολύτως ψευδές, σύμφωνα με τους ειδικούς, καθώς  σήμερα υπάρχουν πολύ λεπτές βελόνες, που κάνουν τη χορήγηση ινσουλίνης σχεδόν ανώδυνη.
 

3. Η ινσουλίνη μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα
Αυτό είναι δυνατό, αλλά δεν είναι πιθανό. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν την τάση να έχουν χαμηλότερο κίνδυνο υπογλυκαιμίας (χαμηλό σάκχαρο στο αίμα) από εκείνους που πάσχουν από τύπο 1. Ένα παρατεταμένο επεισόδιο χαμηλού σακχάρου στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια αισθήσεων ή κώμα, αλλά τα περισσότερα άτομα με τύπου 2 διαβήτη μπορούν εύκολα να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν άγχος, τρεμάμενα χέρια, εφίδρωση και αίσθημα πείνας.
 

4. Η ινσουλίνη είναι για πάντα
Όχι απαραίτητα. Μερικοί άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2 μπορεί να χρειαστούν ινσουλίνη προσωρινά, ενώ άλλοι επ 'αόριστον. Για παράδειγμα μερικοί άνθρωποι που χάνουν πολύ βάρος μπορεί να μη χρειάζονται πλέον ινσουλίνη.
 

5. Η ινσουλίνη προσθέτει βάρος
Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό. Μερικοί άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2 μπορεί να πάρουν βάρος μετά την έναρξη της θεραπείας με ινσουλίνη. Ωστόσο, η θεραπεία από μόνη της δεν προκαλεί αύξηση του σωματικού βάρους, αλλά επειδή το σώμα υπόκειται σε αλλαγές και αρχίζει να επεξεργάζεται τη γλυκόζη στο αίμα πιο φυσιολογικά, ενδέχεται ο ασθενής να πάρει βάρος. Αλλά, αυτή η αύξηση μπορεί να είναι παροδική.