Ξενάγηση στα δωμάτια της τέχνης.

25 νέοι καλλιτέχνες, 20 επιμελητές εκθέσεων, ιστορικοί και θεωρητικοί της τέχνης, ένας όροφος ξενοδοχείου, 20 δωμάτια. Κάθε δωμάτιο χώρος επίσκεψης, ανάπαυσης, συνάντησης, γνωριμίας, επικοινωνίας με τον καλλιτέχνη.

Ηχητικές, φωτογραφικές και εικαστικές εγκαταστάσεις, ζωγραφικά έργα, γλυπτά, projects, design, performances, ταινίες αναδεικνύουν και καταγράφουν τις σύγχρονες τάσεις και προτάσεις στον εικαστικό χώρο με σκοπό να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος.

Οι καλλιτέχνες, φέτος, εμπνέονται από την κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση της χώρας μας. Ασφυκτιούν, καταρρίπτουν κατεστημένα, ερμηνεύουν την αμφισημία της εποχής και απαντούν με την τέχνη τους στα ερωτήματα των καιρών.

Ας αρχίσουμε την ξενάγηση.

Δωμάτιο 1
Καλλιτέχνης: Παναγιώτης Προφήτης
Επιμέλεια: Βάνα Βερροιοπούλου
Ένα δωμάτιο που μοιάζει παιδικό, ένα cabinet de curiosités, μοιάζει περισσότερο με σουρεαλιστικό παραμύθι. Μια κούνια, ένας καθρέφτης και ο Άτλας που στηρίζεται στο μούσι του. Μυθολογικές αναφορές και ένας μεταφυσικός μικρόκοσμος προτείνουν μια καλειδοσκοπική θεώρηση της Φύσης, της ανθρώπινης ευρηματικότητας και της γνώσης, συνταιριάζοντας απροσδόκητους σημειολογικούς ανταγωνισμούς και ιδιόμορφους πλεονασμούς με συνειρμικά αδιέξοδα.

Δωμάτιο 2
Καλλιτέχνης: Γεωργία Λαλέ
Επιμέλεια: Χριστιάνα Γαλανοπούλου
Απο τα «δωμάτια» που σου μένουν,  η performance της γλύπτριας Γεωργίας Λαλέ, τολμηρή και ίσως προκλητική, περνάει το μήνυμα της. Ενα κόκκινο δωμάτιο, γλώσσες διασκορπισμένες και η καλλιτέχνης στο κρεββάτι «αιμόφυρτη» τραβάει το βλέμμα και ασκεί τη δική της κριτική στάση απέναντι σε ένα από τα πιο σοβαρά κοινωνικά προβλήματα που αφορούν τη γυναίκα: τη βια και τη σιωπή ως στάση.

Δωμάτιο 3
Καλλιτέχνης: Mατίνα Μέγκλα
Επιμέλεια: Δηώ Καγγελάρη
Το «Θέατρο του δρόμου» ανοίγει μια χαραμάδα διαλόγου με το καθημερινό δράμα της πόλης, στεγάζοντας μια άστεγη της διπλανής πόρτας. Άλλο ένα δωμάτιο εμπνευσμένο από την πραγματικότητα που ζούμε. Με ευαισθησία και ευρηματικότητα η νεαρή καλλιτέχνης συμπυκνώνει σ’ ένα κοστούμι δύο κόσμους.

Δωμάτιο 4
Καλλιτέχνης: Έφη Γούση
Επιμέλεια: Χριστίνα Κάλλη- eternal-optimist.com
Η κοινωνία εκρήγνυται. Οι κώδικες επικοινωνίας ανατρέπονται. Μια γυναίκα φοράει την μάσκα της αλεπούς. Το μυθικό πλάσμα που αρχικά μιμείται μόνο τις γυναίκες, σπάει τα όρια επιτίθεται στην ελίτ αρπάζοντας σημεία πολυτέλειας.

Δωμάτιο 5
Καλλιτέχνες: Λητώ Κάττου & Λεόντιος Τουμπουρής
Επιμέλεια: Χάρις Κανελλοπούλου
Still Life. H Μνήμη πρωταγωνιστεί ως κύριος μηχανισμός αναπαράστασης υποκινούμενος από τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα. Το σκηνικό που στήνεται με ό,τι είναι ορατό συνδυάζεται με ό,τι είναι αδύνατον να ιδωθεί. Οταν όλα μοιάζουν «νεκρά» η διαδραστικότητα του φωτός και οι αλλαγές οι οποίες επιφέρει, αλλάζουν τα δεδομένα.

Δωμάτιο 6
Καλλιτέχνης: Mαρία Καραχρήστου
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά
Εστιάζοντας στην κριτική και μελέτη του βλέμματος στον χώρο, στα έργα της, συνθέτει χωρικές εγκαταστάσεις με ετερόκλητα υλικά όπως πίνακες, φωτογραφίες και γενικότερα αντικείμενα από το προσωπικό της αρχείο αφήνοντας τον χώρο να αφηγηθεί την δική του ιστορία. Με μια ματιά από το ειδικό στο γενικό ‘ζουμάρει’ κάθε φορά επιλεκτικά υπονομεύοντας με το έργο της το επιφανειακό, το συνηθισμένο, το ασφαλές.

Δωμάτιο 7
Καλλιτέχνης: Αντώνης Τιτάκης
Επιμέλεια: Βάλια Κατσίμπα
Προσωπικές σκέψεις και προβληματισμοί, εντροπία - “gestalt”, χάος - ζωή, όνειρο - πραγματικότητα, δημιουργία – τέχνη. Αποτυπώσεις της ύλης στη χαοτική της διάσταση, αναδεικνύουν την καθοριστική σημασία του ανθρώπινου παράγοντα στη δημιουργία μορφών για την ερμηνεία του κόσμου.

Δωμάτιο 8
Καλλιτέχνης: Θανάσης Γιωτάκης
Επιμέλεια: Ισαβέλλα Κλαδάκη
Ένα περιβάλλον ρευστό και σε αναταραχή έρχεται σε αντίθεση με τη στατικότητα ενός γύψινου γλυπτού. Ο καλλιτέχνης αφήνει το θεατή να ερμηνεύσει το έργο με το δικό του τρόπο. Το μόνο ερώτημα που θέτει: Τί γίνεται όταν τα προκαθορισμένα όρια και πλαίσια μεταβάλλονται και πόσο βέβαια είναι τα όσα γνωρίζουμε για ό,τι μας περιβάλλει;

Δωμάτιο 9
Καλλιτέχνης: Όλγα Μηλιαρέση- Φωκά
Επιμέλεια: Πέτρος Κοσμάς
Όλη η τέχνη του δρόμου σε έναν πίνακα, σχόλιο στην τρέχουσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Συνθήματα ή μηνύματα, γραμμένα στους τοίχους της πόλης και ο καραγκιόζης παρατηρητής. Το έργο μεταφέρει την «αναρχία» όπως αυτή αποτυπώνεται στους δρόμους της Αθήνας με ένα παιγνιώδη τρόπο.

Δωμάτιο 10
Καλλιτέχνης: Βούλα Φρασιόλα - Άκης Καράνος
Επιμέλεια: Παναγής Κουτσοκώστας
“Σύγχισις” μία λέξη με δυο διαστάσεις, η προσέγγιση της σύζευξης και της σύμπνοιας, αλλά και η έννοια της ασάφειας και της αντίφασης. Η εμμονή στο παρελθόν και η περιθωριοποίηση του αστικού παρελθόντος.

Δωμάτιο 11
Καλλιτέχνης: Νατάσα Μπιζά – Βασιλική Ράλλη
Επιμέλεια:  Τάσος Κουτσουρής
Evocative equivalent. Οι δυο καλλιτέχνιδες θέτουν κοινωνικοπολιτικά ερωτήματα, εισάγοντας ζητήματα που αφορούν στην ευθραυστότητα της ύπαρξης, στην ανθρώπινη αποξένωση και εγκλωβισμό, στα προσωπικά αδιέξοδα, επιθυμίες και συναισθήματα. Φυτά καλά κλεισμένα σε βάζα «αναπνέουν» τεχνητά και επιβιώνουν προσαρμόζονται σε μια νέα πραγματικότητα, όπως άλλωστε και εμείς.

Δωμάτιο 12
Καλλιτέχνης: Γιώργος Αλεξανδρίδης
Επιμέλεια: Γιώτα Κωνσταντάτου
Τοίχοι προστασίας, φράκτες, σκυλιά-φύλακες, bodybuilders, κεφάλια από crash-tests, στρατώνες και καταφύγια. Η ωμή πραγματικότητα αμφισβητεί την προστασία, προβάλλει την εξάρτηση και ρίχνει φως στη μετάλλαξη την οποία ζούμε και στην οποία προσαρμοζόμαστε.

Δωμάτιο 13
Καλλιτέχνης: Αλέξανδρος Μαγκανιώτης
Επιμέλεια: Γιάννης Μπόλης
Ένα δωμάτιο με καυστικό χιούμορ, παράδοξες συζεύξεις και σουρεαλιστικό πνεύμα, όπου ο καλλιτέχνης βλέπει σκωπτικά τη σχέση Ελλάδας - Γερμανίας. Ενα σκίτσο με μαρκαδόρο σε ημιδιαφανές χαρτί αποτυπώνει τις σχέσεις εξάρτησης, τις ρήξεις και την «αντιπαράθεση» δύο κόσμων. Η Ακρόπολη με γερμανικά σύμβολα τραβάει το βλέμμα του θεατή.

Δωμάτιο 14
Καλλιτέχνης: Σοφία Χούσου
Επιμέλεια: Out of the Box Intermedia
Ενας κύβος στη μέση του δωματίου. Οι ζωγραφισμένες επιφάνειες με την υλική αισθαντικότητα και την απτικότητα μεταβάλλονται απο τη γεωμετρία της σύνθεσης. Πραγματείες που μελετούν την "έννοια" (concept) και το νόημα της τέχνης εστιάζουν στην τέχνη της εγκατάστασης (installation art) δεδομένου οτι οι πολυποίκιλες εκφάνσεις της αποδείχθηκαν ασύμβατες με την νεωτερική ιδέα της αυτονομίας του αντικειμένου της τέχνης. Το Cuboid" προκαλεί αυτή την αυτονομία της αισθητικής εμπειρίας  ανατρέποντας τη φύση και τις ιδιότητες της ζωγραφικής πράξης.

Δωμάτιο 15
Καλλιτέχνης: Alberto Bourdeth
Επιμέλεια: Ουρανία Πανούτσου
Ασπρόμαυρα σχέδια σε λευκό χαρτί και η φράση “I don't know you anymore» επαναλαμβάνεται. Ο καλλιτέχνης θέλει να πατήσουμε «παύση» και να σκεφτούμε που βρισκόμαστε, πως φτάσαμε εδώ, τι αισθανόμαστε, τι θέλουμε, μα ακόμα και τι έχουμε χάσει στην πορεία μας ως εδώ. Και τα καταφέρνει, χωρις να το καταλάβει ο θεατής κάνει τον δικό του απολογισμό.

Δωμάτιο 16
Καλλιτέχνης: Μαργαρίτα Αθανασίου
Επιμέλεια: Έλενα Πουγγία
Ενα digital κολάζ μεγάλων διαστάσεων, συνδυάζουν φωτογραφία, κείμενο και γραφιστική. Η αναπαραγωγή των εικόνων αυτών αποτελεί μια συμβολική πράξη “κλοπής” – ή ίσως απελευθέρωσης- από τον πραγματικό τους χώρο. Η διαδικασία αντιγράφει την υπερκατανάλωση και την επανατοποθέτηση εικόνων σε διαφορετικά πλαίσια στο διαδίκτυο. Επίσης, σχολιάζει την διαδικτυακή τάση δημοκρατικής υποτίμησης και κενής αναπαραγωγής της εικόνας.

Δωμάτιο 17
Καλλιτέχνης: Γιάννης Καπέλλος 
Επιμέλεια Χάρης Σαββόπουλος
Ένας τεράστιος επιβλητικός ελέφαντας στη μέση του δωματίου. Η κατάληψη του χώρου από κάτι ξένο, ανοίκειο, που κάνει το δωμάτιο να ασφυκτιά με την παρουσία του, γιατί συνηθίσαμε να βλέπουμε σε εσωτερικούς χώρους ελεφαντάκια και όχι ελέφαντες. Βέβαια  δεν είναι ασυνήθιστο να θέτει η σύγχρονη τέχνη ζητήματα που θίγουν το πρόβλημα της εξοικείωσης με το ασύμβατο, το θηριώδες ή το αταίριαστο. Αλλά ούτε και η καθημερινότητα ή η επιστήμη έχει μείνει μακριά από παρόμοιες καταστάσεις.

Δωμάτιο 18
Καλλιτέχνης: Τάσος Παπατσώρης
Επιμέλεια: Κωστής Σταφυλάκης
Ηρωικά μοτίβα του ρομαντικού ιστοριογραφικού πίνακα και ο καλλιτέχνης στη μέση της αίθουσας δημιουργεί το δικό του έργο, σε μια προσπάθεια να  εικονογραφήσει στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας που έχουν λογοκριθεί από τη συλλογική μνήμη. Ανάμεσά σε αυτές, η «άλωση της Τριπολιτσάς» και η σφαγή χιλιάδων άμαχων Τούρκων, Εβραίων, Αλβανών από τους Έλληνες οπλαρχηγούς. Στο ψευδομουσείο που στήνει ο καλλιτέχνης ο επισκέπτης συναντά μια φωτογραφία της Θάλειας Φλωρά-Καραβία, ζωγράφου των Βαλκανικών Πολέμων.

Δωμάτιο 19:
Καλλιτέχνης: Γιώργος Όιμπακ
Επιμέλεια: Φαίη Τζανετουλάκου
Ένα δωμάτιο φαινομενικά χαρούμενο. Κόμικ, σύγχρονοι φαντασμαγορικοί και λαοφιλείς στο νεανικό κοινό ήρωες, και γκραφίτι. Σε δεύτερο επίπεδο η pop art αποτυπώνει τον παραλογισμό της καθημερινότητας, όπου η αθωότητα συγκρούεται με τη σκληρότητα και το χιούμορ εξελίσσεται σε πικρό, σκοτεινό και ανελέητο σαρκασμό.

Δωμάτιο 20:
Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Βορριάς, Πάνος Κομπής
Επιμέλεια: Λίνα Τσίκουτα
Οι δύο νέοι καλλιτέχνες, φίλοι και συνεργάτες συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον σε ξεχωριστά έργα, με διαφορετικά μέσα, που αντανακλούν και τις συνήθειες και τις συνθήκες των καιρών. Ο ένας δημιουργεί μία εγκατάσταση, με λαμαρίνα και λάμπες φθορίου, με τίτλο “Sleep”, σαν ένα κουτί, μία κατασκευή από την οποία ξεπηδά άπλετο φως, μία εύληπτη παραπομπή  στον ύπνο, το θάνατο, την ανάσταση. Ο άλλος παρουσιάζει σε βίντεο την καταγραφή μιας προσωπικής του περφόρμανς, με τίτλο «Κατασκευή εαυτού».

Πληροφορίες: Έκθεση  Σύγχρονης  Τέχνης  “ROOMS 2014” στο Ξενοδοχείο “St George Lycabettus”, στην Δεξαμενή- Κολωνάκι. 

Κύρα Κάπη