Ο Άλκης Κούρκουλος έχει τον αέρα του ζεν πρεμιέ, όμως στην «Πρόβα νυφικού» κλήθηκε να ερμηνεύσει ένα γοητευτικό κάθαρμα, χωρίς ιδιαίτερες φωτοσκιάσεις-τουλάχιστον στη θεατρική εκδοχή του.

 Ο ρόλος του Απόστολου Πετρόπουλου, έτσι όπως προέκυψε από τη συνεργασία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και του Θανάση Νιάρχου, ήταν προβληματικός, χωρίς βάθος. Ειδικά στο δεύτερο μέρος,  ο ήρωας εμφανιζόταν μονίμως μεθυσμένος,  για να εξαφανιστεί αργότερα στις τελευταίες σκηνές, χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος στο περιβάλλον του-σαν μια κακή παραφωνία.

Κι όμως ο «μαυραγορίτης» Απόστολος θα μπορούσε δυνητικά να αποτελέσει έναν πολύ πιο συναρπαστικό χαρακτήρα-ειδικά στις μέρες μας όταν εμφανίζονται αρκετοί επίγονοί του. Ο Άλκης Κούρκουλος επιχείρησε να μας τον παρουσιάσει σαν καπάτσο κουτσαβάκη, προσδίδοντας μια αύρα περιθωρίου, στην βιτρίνα της επίπλαστης ευγένειας που παραπλάνησε την οικογένεια Δελλή.

Η αίσθηση του παλαιάς κοπής μόρτη ήταν πολύ πιο έντονη στις σκηνές, κατά τις οποίες ο ήρωας-ενδεχομένως και λόγω των ενοχών του-βυθίζεται στο αλκοόλ. Ο Απόστολος του Άλκη Κούρκουλου έχει και κωμικά χαρακτηριστικά που σταδιακά ξεφτίζουν για να διαφανεί μια θλιβερή καρικατούρα.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, η περίφημη «λεβεντιά» του ασυγκράτητου αρσενικού-τον κρυφοθαυμάζουν όσοι παρακολουθούν με δέος τις γυναικοδουλειές του-εξανεμίζεται σταδιακά.

Το φινάλε του σηματοδοτείται με δύο δυνατές πιστολιές-οι ευγενικές ταξιθέτριες στη σκηνή Ρεξ-Κοτοπούλη μας είχαν προειδοποιήσει να μην τρομάξουμε.

Η αλλαγή σκηνοθετικής σκυτάλης στην «Πρόβα νυφικού», από τον Βασίλη Βαφέα, στον Σωτήρη Χατζάκη, άφησε όπως ήταν αναμενόμενο τα ίχνη της, στην παράσταση. Ωστόσο ο Άλκης Κούρκουλος, κατόρθωσε να μείνει σταθερά προσηλωμένος σε ένα μονοπάτι ερμηνείας-χωρίς να παραπατάει σε υπερβολές-όπως ορισμένοι άλλοι συμπρωταγωνιστές του.

Μάνια Στάικου