Γιατί ο Alfred Hitchcock προτιμούσε τις ξανθιές;
Όλοι θα έχετε προσέξει ότι ο μάστερ του τρόμου, ο Alfred Hitchcock, λάτρευε να σκοτώνονται (ή να βασανίζονται τέλος πάντων) οι ξανθιές πρωταγωνίστριές του. Γιατί όμως ξανθιές;
Γιατί όχι μελαχρινές ή καστανομάλλες; Μήπως το ξανθό «γράφει» καλύτερα στην οθόνη; Μήπως είχε μία προσωπική εμμονή; Όχι, ακριβώς απαντώ και σας διευκρινίζω ότι έπειτα από αρκετό ψάξιμο (καθότι προσωπική περιέργεια και απορία τις τελευταίες μέρες), ανακάλυψα ότι ο Hitchcock υποστήριζε ότι «το κοινό θα γινόταν πιο καχύποπτο απέναντι σε μία μελαχρινή πρωταγωνίστρια».
Τι εννοούσε; Πολλές από τις ξανθιές του, ήταν της «συνομοταξίας» της Grace Kelly: απόμακρες θεές, πανέμορφες υπάρξεις, που έκρυβαν μέσα τους μία ένθερμη και παθιασμένη προσωπικότητα.
Απλά, τέλειες κατά τον σκηνοθέτη, που μάλλον είχε απόλυτο δίκιο. Απόδειξη, οι ταινίες του.
Ο ίδιος υποστήριζε ότι χρησιμοποιούσε ξανθιές πρωταγωνίστριες στις ταινίες του, όχι επειδή άρεσαν στον ίδιο, αλλά επειδή ακολουθούσε μία παράδοση που είχε ξεκινήσει από τον βωβό ακόμα κινηματογράφο η τότε σταρ, Mary Pickford.
«Οι ξανθιές είναι σύμβολο ηρωίδας» έλεγε ενώ πίστευε ακράδαντα ότι στο ασπρόμαυρο, το ξανθό μαλλί ήταν πιο επιβλητικό.
Σε μία συνέντευξή, ο Francois Truffaut τον ρωτά (συνεντεύξεις που ποιος δεν έχει ζηλέψει, πείτε μου) : «Αυτό που σε ιντριγκάρει είναι το παράδοξο της εσωτερικής φωτιάς και της παγερής επιφάνειας;
Απόλυτα (απαντά ο Hitchcock). Και, ξερεις γιατί; Επειδή το ερωτικό στοιχείο δεν πρέπει να διαφημίζεται. . . Διότι χωρίς το στοιχείο του αιφνιδιασμού, οι σκηνές χάνουν το νόημά τους. Δεν υπάρχει δυνατότητα να ανακαλύψεις το ερωτικό στοιχείο».
Με απλά λόγια, ο αιφνιδιασμός της έλεγκαντ αλλά και φλογερής ξανθιάς, έκαναν τον σπουδαίο αυτό σκηνοθέτη να δημιούργησε μία ολόκληρη σχολή, που μάλλον καλά κρατεί μέχρι και σήμερα.
Σόφη Ζιώγου
[email protected]