Το να παίρνει ή να χάνει κιλά κάποιος ηθοποιός, πλέον δεν είναι είδηση: από το Matthew McConaughey μέχρι το Christian Bale, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν ανεβοκατεβάσει το δείκτη της ζυγαριάς.

Πιο σπάνιες είναι οι περιπτώσεις των πρωταγωνιστών, οι οποίοι μένουν στο πετσί του ρόλου πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος των γυρισμάτων. Όλα για την Τέχνη λοιπόν και ιδού 4 γνωστές περιπτώσεις.

Ο Daniel Day-Lewis είναι ένας από τους πιο ευαίσθητους ηθοποιούς της γενιάς του – και όχι μόνο. Τα τελευταία χρόνια αφήνει μεγάλα διαστήματα να μεσολαβήσουν από ρόλο σε ρόλο, πράγμα λογικό, αφού ο ίδιος είχε ζητήσει από το Steven Spielberg ένα χρόνο διορία προκειμένου να διαβάσει τα περίπου 100 βιβλία που θεωρούσε απαραίτητα για να μπορέσει να παίξει τον Λίνκολν.

Αν αυτό σας εντυπωσιάζει, σκεφτείτε τι τραβούσε το συνεργείο όταν ο Day-Lewis έπαιζε το ρόλο ενός παραπληγικού στην ταινία «Το αριστερό μου πόδι», οπότε ζητούσε να τον μεταφέρουν πάνω από κάμερες και καλώδια. Είναι προφανές ότι τα τρία Όσκαρ δεν ήρθαν τυχαία.

Όσοι έχουμε δει τα «Σφραγισμένα Χείλη» είναι σίγουρο ότι δε θα ξεχάσουμε δύο πράγματα: τη βασική ιδέα της ταινίας, η οποία έχει να κάνει με αυτό που η Χάνα Άρρεντ ονόμασε «κοινοτοπία του κακού» και την ερμηνεία της Kate Winslet.

Η Winslet ενσάρκωνε μία πρώην δεσμοφύλακα των SS η οποία κατά τ’ άλλα φαινόταν ένας καθημερινός, πλην κλειστός, άνθρωπος. Η αγάπη της για τη λογοτεχνία δε θα μπορούσε να είχε εκπληρωθεί αν δεν είχε συναντηθεί με το νεαρό Michael Berg.

Η συγκλονιστική ερμηνεία της Winslet ήρθε σαν απόδειξη της αφοσίωσής της: είχε μπει τόσο πολύ μέσα στο ρόλο που συνέχιζε να μιλάει με γερμανική προφορά εκτός γυρισμάτων, ακόμα και όταν διάβαζε παραμύθια το βράδυ στα παιδιά της.

Η ερμηνευτική δεινότητα του De Niro του έχει επιτρέψει να θεωρείται ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Με συνεχή κινηματογραφική παρουσία από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα, τον έχουμε δει να μεταμορφώνεται ξανά και ξανά, σε διαφορετικές ηλικίες και εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους. Αυτά είναι γνωστά.

Εκείνο που ίσως δεν είναι εξίσου γνωστό είναι, ότι ο De Niro χρησιμοποιεί πολλά εργαλεία προκειμένου να φτάσει στο αποτέλεσμα που θέλει: έμαθε μποξ όταν επρόκειτο να παίξει τον πυγμάχο Jake La Motta στο «Raging Bull» και απόκτησε άδεια οδήγησης ταξί προκειμένου να ζήσει σαν αληθινός «Ταξιτζής» όσο καιρό διαρκούσαν τα γυρίσματα της ομώνυμης ταινίας του Martin Scorsese.

Ο Jack Nicholson δεν είναι μετριοπαθής: όταν πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος σε κάτι – πεποίθηση που φαίνεται ότι έχει ουκ ολίγες φορές – το δηλώνει ευθαρσώς.

«Κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει τη μέθοδο της υποκριτικής καλύτερα από εμένα, ούτε κανείς τη χρησιμοποιεί πιο πολύ απ’ ό, τι εγώ».

Ίσως να μην το θεωρούμε πρέπον να περιαυτολογεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά μιλάμε για τον άνθρωπο, ο οποίος προκειμένου να μπει στο πετσί του ρόλου του βετεράνου R.P. McMurphy για την ταινία στη «Φωλιά του Κούκου», ζήτησε να του κάνουν πραγματική θεραπεία ηλεκτροσόκ. Ίσως γι’ αυτό όσες φορές και αν δούμε την ανάλογη σκηνή, σφίγγεται το στομάχι.

Άρτεμη Φύσσα
[email protected]