Άλλοτε βαθιά ηλεκτρονικός, άλλοτε πειραματιστής με την ακουστική μουσική και κάθε φορά προκλητικός, με διαφορετικές μεθόδους σύνθεσης, που αναδεικνύουν τη σημασία της hip hop, ο Κωνσταντίνος Βήτα μάς μιλά για τη συναυλία που θα παρουσιάσει στο Stage Volume 1, το Σάββατο 26 Απριλίου.

Μέσα από αναλογικούς ήχους, ιστορίες που σβήνουν πάνω σε μινιμαλιστικές μελωδίες, στίχους που διακρίνονται από μια ωμή πραγματικότητα, αλλά και έναν ονειρικό κόσμο ταυτόχρονα, ο Κωνσταντίνος Βήτα μοιράζεται μαζί μας  σκέψεις και  συναισθήματά του.

Ποιο θα είναι το μουσικό τοπίο αυτής της βραδιάς;

Τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια από όλη μου τη δισκογραφία, αλλά και την τελευταία μου δουλειά κυρίως, την “Αντήχηση”. Αυτή τη συναυλία τη βλέπω σαν μια ευκαιρία να ξαναβρεθώ με τους φίλους της μουσικής μου και να δώσω ένα δυνατό σετ ηλεκτρονικής μουσικής, για να το απολαύσουμε όλοι.

Τι θέλετε να μοιραστείτε με το κοινό μέσα από το ηχητικό – φιλοσοφικό σας σύμπαν;

Μέσα στη μουσική μου, με τα χρόνια, έχει αποτυπωθεί ένα κομμάτι της καρδιάς μου, της σκέψης μου, τα βλέπω σαν αποσπάσματα του εαυτού μου, που έχουν γίνει νότες, ακόρντα, θόρυβοι, ήχοι, λέξεις, και όλα αυτά θα προσπαθήσω να τα μοιραστώ με τον κόσμο, όπως κάνω κάθε φορά.

Τι βρίσκετε ενδιαφέρον στη σύγχρονη ελληνική μουσική δημιουργία;

Η μουσική είναι μια τέχνη πολύ ζωντανή, πάντα υπάρχουν ενδιαφέροντα γκρουπ και μουσικοί. Συνεχώς, βλέπουμε νέα ονόματα να έρχονται στο φως. Οι διαδικτυακές πλατφόρμες δίνουν ευκαιρίες και σε πιο underground ακούσματα να έρχονται κοντά μας. Τώρα, περισσότερο από προηγούμενες εποχές, είμαστε αντιμέτωποι με μια πληθώρα πραγμάτων λόγω του διαδικτύου. Ο χρόνος, βέβαια, είναι αυτός, που ξεκαθαρίζει τις καταστάσεις. Νομίζω πως αυτή η εποχή είναι μια εποχή κυοφορίας, μια εποχή που όλοι θαυμάζουμε τα χρώματα πάνω στην παλέτα. Όμως, πιστεύω πως τα χρώματα αυτά δεν έχουν ακόμα αποτυπωθεί σαν σύνθεση πάνω στον καμβά.  Είναι σαν να υπάρχουν τα χρώματα, αλλά να λείπει ο ζωγράφος.

Δεν θέλω να νοιώθω οργή, είναι βαρύ συναίσθημα. Με ενοχλούν, όμως, κι εμένα πολλά πράγματα σήμερα και είναι αυτά, που τα βιώνουμε και τα συζητάμε όλοι καθημερινά. Ζούμε δύσκολες καταστάσεις και, για πολλούς, η ίδια η δυσκολία είναι πρωτόγνωρη μετά από τα χρόνια της ευκολίας και της ευμάρειας, όπως συνηθίζεται να τα αποκαλούμε. Δεν θέλω να εξηγήσω τους λόγους, ο καθένας αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. Μερικές φορές, νοιώθω ότι ο λαός μας περνάει μια βαθιά αρρώστια. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι την εποχή αυτή. Με συγκινούν, όμως, πολύ κάποιες στιγμές αλληλεγγύης και προσφοράς, που ξυπνάνε μέσα στους συνανθρώπους μας έτσι αυθόρμητα και ζεστά. Τις βλέπω σαν μια αρχή για κάτι καλύτερο μέσα μας και γύρω μας.

Τι σας τρομάζει;

Με τρομάζει, κάποιες φορές, η εξάρτηση από πράγματα και συνήθειες που μας βλάπτουν, η στασιμότητα, η έλλειψη ευελιξίας.  Αλλά ο τρόμος ή ο πανικός δεν βοηθάει. Χρειάζεται ψυχραιμία, για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που περνάμε και να είμαστε ανοιχτοί σε νέες λύσεις, πιο δημιουργικές.

Τι σας θλίβει;

Σε τέτοιες δύσκολες εποχές, υπάρχουν πολλές αιτίες, που μπορεί να θλίβουν έναν άνθρωπο. Με θλίβουν συγχρόνως αυτά, που σας είπα ότι με τρομάζουν κιόλας. Με θλίβει, κυρίως, ότι δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε, τη στιγμή που όλα γύρω μας αλλάζουν ή καταρρέουν. Φαντάζομαι, όμως, ότι σε κάθε εποχή που ο τροχός της ανθρωπότητας γύριζε, οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Τι σας εμπνέει αισιοδοξία και ελπίδα;

Ο ανιδιοτελής αγώνας που δίνουν οι άνθρωποι, είτε εσωτερικός είναι αυτός, είτε εξωτερικός. Η ίδια η προσπάθεια που κάνουμε για το καλύτερο. Κάποια στιγμή, ελπίζω όλες οι προσπάθειές μας να συντείνουν στο ίδιο σημείο. Γιατί όλοι οι άνθρωποι, κατά βάθος, έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Θέλουμε τα ίδια πράγματα, αλλά τα επιδιώκουμε με διαφορετικούς τρόπους. Τώρα, βιώνουμε τη σύγκρουση, είμαστε μέσα στη δίνη της και δεν μπορούμε να δούμε καθαρά. Χρειάζεται υπομονή. Δεν δίνουμε χρόνο στα πράγματα. Η ταχύτητα της εποχής μάς παρασύρει συναισθηματικά και κοινωνικά.

Ακόμα και ο νικητής, όταν φτάνει στο τέλος του δρόμου, την άλλη μέρα που ξυπνά, βλέπει έναν άλλο δρόμο που πρέπει να διανύσει, με καινούριες δυσκολίες.  Αυτή είναι και η ομορφιά της ζωής.  Υπάρχει νικητής στη ζωή; Μικρές νίκες ναι, αλλά είναι στην ατελή φύση του ανθρώπου να μη σταματάει ποτέ. Κάθε προορισμός είναι και η αρχή για έναν άλλο προορισμό. 

Πληροφορίες: Stage Volume 1, Αγίας Ελεούσης 3 & Κακουργιοδικείου, Μοναστηράκι, 210 3232132, είσοδος 10 ευρώ.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]