Πρώτος προσωπικός δίσκος για τον frontman των Blur και ιθύνοντα νου των Gorillaz, Damon Albarn, επηρεασμένος από την άμεση σύνδεση της καθημερινότητάς μας με την τεχνολογία και τη συνεχή απομόνωση στους προσωπικούς μοναχικούς, ψηφιακούς μας κόσμους.

Το  «Everyday Robots»  ήρθε επιτέλους, στην ολοκληρωμένη του μορφή μετά από πέντε single που είχαν κυκλοφορήσει στη διάρκεια της χρονιάς. Η αναμονή άξιζε. Ο Albarn με σαφή εσωστρεφή διάθεση, παίζει εξαίσια με το δίπολο φύση-τεχνολογία, ασχολείται με την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου και την ανάγκη της επικοινωνίας μας μέσα από ιντερνετικές πλατφόρμες και παράλληλα, αγγίζει τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες. 

Και το κάνει ήρεμα και λιτά. Χωρίς φτιασίδια, με μια μινιμαλιστική παραγωγή, από τα χεράκια τα δικά του, του Brian Eno και του Richard Russell της XL Recordings.

Λαμπρά παραδείγματα είναι το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι, ένα chamber pop διαμαντάκι που μιλάει για τη γκρίζα καθημερινότητα με το βλέμμα κολλημένο πάνω από το smartphone, το tablet και τα πάσης φύσεως τεχνολογικά ευρήματα, μέχρι το βαθιά συναισθηματικό, «Lonely Press Play» και το «Hollow Ponds» που αναφέρεται στο κύμα καύσωνα που έπληξε τη Μεγάλη Βρετανία το 1976.

Η μόνη ευχάριστη στιγμή είναι το «Mr. Tembo» που αναφέρεται σε ένα μωρό ελέφαντα το οποίο είδε σε ένα ταξίδι του στην Τανζανία, αλλά δε χαλάει καθόλου το κλίμα.

Ο Eno συνεργάζεται με την Ορχήστρα του  Leytonstone, που τον συντροφεύει στα φωνητικά στο πέμπτο single «Heavy Seas of Love» και με την Natasha Khan (Bat For Lashes), η οποία του χαρίζει τα φωνητικά της στο μελαγχολικό αλλά σε καμία περίπτωση μελοδραματικό «The Selfish Giant». 

Μία ακρόαση του «Everyday Robots»  δεν είναι αρκετή. Είναι ένα album που χρειάζεται να ακούσει ο ακροατής μόνος του, ένα album-grower, που σταδιακά μεγαλώνει μέσα σου.

Ο Damon είναι εδώ για να σε προβληματίσει, όχι να σε διασκεδάσει, χωρίς όμως να σου κουνάει το δάχτυλο του παντογνώστη. Είναι κι αυτός άλλωστε ένα θύμα των περιστάσεων που περιγράφει. Για το συγκεκριμένο album αυτό δεν είναι εύκολο. Απαιτεί δουλειά και από τον ακροατή, αντί να του δίνει μασημένη τροφή.

Ο βρετανός μουσικός επηρεασμένος από τη σύγχρονη εποχή και τα προσωπικά του βιώματα, παραδίδει έναν ήχο διαφορετικό από αυτόν που τον έχουμε συνηθίσει και τα καταφέρνει περίφημα. Δεν υπάρχει ίχνος από το «ημίτρελο»  brit pop icon, δεν υπάρχει καμία καρτουνίστικη κρυψώνα, να κρυφτεί αφήνοντας  ένα συγκρότημα της φαντασίας του να κάνει τη δουλειά για αυτόν.

Το πάρτι τελείωσε, αλλά ο Albarn το απολαμβάνει. Ο βασιλιάς είναι γυμνός, αλλά μας αρέσει.

Album: «Everyday Robots»

Καλλιτέχνης: Damon Albarn

Label: Parlophone, Warner Bros, XL

Βαθμολογία: 8/10

Ροζίνα Αράπη