Πέντε χρόνια μετά το «It’s Not Me, It’s You», το αυθάδες κορίτσι της βρετανικής pop σκηνής επιστρέφει. Στα χρόνια που πέρασαν έκανε δύο παιδιά, είδε την καριέρα της να πέφτει στο ναδίρ και «έθαψε» μέσω του αγαπημένου της twitter έτερους celebrities της show biz, προσπαθώντας να κρατήσει το όνομά της στην επιφάνεια.

Με το «Sheezus» (ευθεία αναφορά στο «Yeezus» του Kanye West) αποφασίζει να κεντρίσει ξανά το ενδιαφέρον των fans της. Επιστρέφει στις επιρροές της από τη reggae και τη ska μέχρι τη dub, προσθέτοντας αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία.

Το ομώνυμο κομμάτι, που ανοίγει και το album, σε πιάνει από τα μούτρα με ένα ακόμη γνώριμο «κατηγορώ» της Allen. Αυτή τη φορά, στο στόχαστρο βάζει τις αντιπάλους της στο μουσικό στερέωμα, από τη Rihanna μέχρι τη Lorde.

Στα υπόλοιπα κομμάτια,  καταπιάνεται με θέματα όπως ο σεξισμός στη μουσική βιομηχανία - όπως στο ομολογουμένως καλό πρώτο single «Hard Out Here» που την έβαλε και πάλι στο προσκήνιο λόγω του προκλητικού videoclip- και τυλίγει με εύθυμο beat την ιστορία της για τα κακεντρεχή σχόλια στο διαδίκτυο («URL Badman»). Το twitter, το instagram και η ανάδειξη εικονικών ειδώλων μέσα από αυτές τις νέες πλατφόρμες επικοινωνίας, πρωταγωνιστούν και στο «Insincerely Yours».

Στο «Air Balloon» προσπαθεί να θυμηθεί το προηγούμενό της album, να φτιάξει ανάλαφρη, αφελή pop «with a twist» και τα καταφέρνει. Τα υπόλοιπα tracks κινούνται πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο, χωρίς κάποιο να ξεχωρίζει.

Το συνολικό αποτέλεσμα όμως, φαντάζει λίγο. Και αυτό το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στο συγκεκριμένο track, αλλά σε ολόκληρο το «Sheezus». Ναι, η Allen έχει ξεκάθαρα τη δική της αίσθηση του χιούμορ και καταφέρνει να παίζει την ειρωνεία στα δάχτυλα, καυτηριάζοντας σοβαρά θέματα με το συγκλονιστικά μπλαζέ της ύφος. Αυτή η φρεσκάδα και η διαφορετικότητα από τις άλλες του σωρού, που τόσο αγαπήσαμε όμως, έχει χαθεί σε αυτό το album. Αντίθετα σου αφήνει συνεχώς την αίσθηση ότι θέλει να φτιάσει κάπου, αλλά περιορίζεται στην περσόνα που έφτιαξε. 

Η Allen θα μείνει για πάντα στη συνείδησή μας αυτό το κορίτσι με τη μοναδική cockney προφορά, που δεν καταπίνει τα  λόγια της, ενώ στα τραγούδια της πετάει τοξικούς στίχους προς πάσα κατεύθυνση, από την οικογένεια της, μέχρι τους συναδέλφους της. H επικίνδυνη pop του «Allright, Still» έχει όμως χαθεί, το ίδιο και η κοφτερή pop του δεύτερου album της, με το οποίο έβαλε τα γυαλιά σε αυτούς που την είχαν ξεγραμμένη. Το «Sheezus» ήταν το προσωπικό της στοίχημα για να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να ξαναβρεί τη θέση που της ανήκει. Δεν τα καταφέρνει όμως, εγκλωβισμένη μέσα στα τερτίπια που κάποτε την έκαναν συμπαθή, τώρα όμως, στα 29 της, την κάνουν να φαντάζουν εκτός τόπου και χρόνου.

Album: «Sheezus»
Καλλιτέχνης: Lily Allen
Label: Parlophone
Βαθμολογία: 4/10

Ροζίνα Aράπη