Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα τον αξιαγάπητο Robin Williams να υποδύεται τον «κακό» στο «Insomnia» και ήταν σοκαριστικά καλός.

Όχι μόνο επειδή είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ούτως ή άλλως, αλλά μάλλον επειδή όπως όλοι, έτσι και εγώ τον έχω συνδυάσει με πιο κωμικούς ρόλους. Ο χαρακτήρας που υποδύθηκε πάντως, στο «Insomnia» με έκανε να τον δω με άλλο μάτι. Πιο καχύποπτα.

Μη ξεχνάτε άλλωστε, πόσο ανατριχιαστικός ήταν και στο «Σκοτεινό Θάλαμο», ταινία που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.

Η αλήθεια είναι από την άλλη ότι τον Elijah Wood, δε μπορούσα να τον φανταστώ να υποδύεται τίποτα λιγότερο από ένα χαρούμενο Χόμπιτ με «κότσια». Ωστόσο, η παρουσία του ως Kevin στο «Sin City» ήταν κάτι που προσωπικά με έκανε να εκτιμήσω την υποκριτική του δεινότητα.

Αν και οι φρικαλεότητες υπονοούνται στην ταινία, μόνο η ιδέα ότι ο καλοκάγαθος Φρόντο θα μπορούσε να είναι σαδιστής, τρομοκρατεί.

Τον Tom Cruise δεν τον είχα ποτέ σε εκτίμηση. Και ούτε βλέπω να την αποκτώ τώρα την εκτίμηση, αλλά γούστα είναι αυτά. Του αναγνωρίζω βέβαια, ότι στο «Collateral» έφερε εις πέρας αρκετά ικανοποιητικά το ρόλο του κακού.

Και, για να μην ξεχνιόμαστε, ευτυχώς αυτή τη φορά δεν έσωσε πάλι τον κόσμο κάτι που του έδωσε έναν ακόμα πόντο.

Ο Harrison Ford ήταν, είναι και θα είναι ο Indiana Jones για μένα. Άρα όταν τον είδα να μπλέκει σε ένα σκοτεινό μυστήριο και να προσπαθεί να συγκαλύψει έναν φόνο που είχε διαπράξει, η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη.

Όταν μάλιστα- προκειμένου να βγει «καθαρός»- έφτασε στο σημείο να κυνηγά για να σκοτώσει την Michelle Pfeifer, σύζυγό του στο «Ένοχο Μυστικό», ε, τότε τα πράγματα αγρίεψαν…και για αυτόν και για μένα, που άλλαξα τη γνώμη μου για τον «καλό», μέχρι τότε Harrison.

Ο Matt Damon είναι ο ορισμός του αγαθού και ήσυχου παιδιού. Δε μπορείς να τον δεις αλλιώς. Ακόμη και ως ταλαντούχο κύριο Ripley τον συμπαθείς. Έστω και αν η ιστορία αυτού του …ταλαντούχου είναι βαμμένη με αίμα.

Μία «Mέρα εκπαίδευσης» αρκεί για να αλλάξεις γνώμη για τον Denzel Washington; Για την ακαδημία κινηματογράφου που του χάρισε το Oscar Α΄ ανδρικού ρόλου πάντως μάλλον φτάνει και περισσεύει.

Εξάλλου, ο Washington ήταν πέραν του δέοντος πειστικός ως Detective Alonzo Harris, ένας ρόλος κόντρα στον τύπο του «ευγενικού ήρωα».

Τελικά άβυσσος η ψυχή του ήρωα.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]