Σoυ ‘χω νέα αναγνώστη μου: δεν είναι η Bridget Jones. Είναι η Renee Zellweger.

Από τη Δευτέρα, τη μαύρη εκείνη  νύχτα, που η Renee Zellweger αποφάσισε να επανεμφανιστεί δημόσια έπειτα από πέντε χρόνια απουσίας από τα φώτα της δημοσιότητας, ο κόσμος όλος κλονίστηκε. Τα social media πήραν φωτιά: γέρασε, άλλαξε, αδυνάτισε, πόσες πλαστικές έκανε πια; Ούτε ρυτίδα δε φαίνεται και το αγαπημένο μου «αγνώριστη».

Ε, και; Και τι έγινε αν τα έκανε όλα αυτά; Από πότε ένας άνθρωπος οφείλει να ρωτήσει τους πάντες (προφανώς) για τις επιλογές του; Να αδυνατίσω; Να παχύνω; Να κάνω lifting; Από πότε οι φανς αποφασίζουν για την εμφάνιση του εκάστοτε ηθοποιού;

Και μάλιστα όταν δεν τους αρέσει -που συνήθως αυτό γίνεται, γιατί η κακία είναι η εύκολη απάντηση- ο κάθε ηθοποιός πρέπει να μπει στη διαδικασία απολογίας για το αν έχασε κιλά ή άλλαξε χρώμα στα μαλλιά του. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, ευτυχώς που δεν άλλαξε γιατί μάλλον θα είχαμε νέο κύκλο «απολογιών».

Έχω την αίσθηση ότι όλοι χρειαζόμαστε μία δικαιολογία. Μία δικαιολογία, που οφείλει  να μας ικανοποιεί στο έπακρο, έστω και αν  αυτό είναι ουτοπικό. Σκεφτείτε: κλασική ερώτηση δημοσιογράφου: γιατί άλλαξες τα μαλλιά σου; Το απαιτούσε ο ρόλος;

Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Γιατί η μόνη επιτρεπτή αλλαγή πάνω στο κορμί και την εμφάνισή σου, πρέπει να απορρέει από την προσταγή κάποιου σκηνοθέτη; Κάποιου ρόλου; Εγώ δηλαδή που αλλάζω τα μαλλιά μου όποτε θέλω και τα κάνω όπως θέλω γιατί δεν χρειάζεται να ενημερώσω κανέναν; Γιατί δε χρειάζεται να ζητήσω άδεια και να περιμένω σε θέση άμυνας στη γωνία με μία δικαιολογία, πανέτοιμη και άκρως ικανοποιητική για όλους;

Η περίπτωση της Renne Zellweger σίγουρα δεν είναι μοναδική. Είναι όμως σοκαριστικό ότι όλοι με όλα τα μέσα, έπεσαν πάνω της σα θηρία να την κατασπαράξουν επειδή…άλλαξε εμφάνιση. Είναι σχεδόν αστείο και που το συζητάμε. Αλλά η διαφορά μάλλον έγκειται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν αναγνωρίσαμε σε αυτό το πρόσωπο την Bridget Jones και όχι τη Renee Zellweger.

Η απάντηση είναι απλή: η Jones δε μεγαλώνει…τουλάχιστον όχι σε πραγματικό χρόνο ή έστω μέχρι το επόμενο σίκουελ. Η Renee αντίθετα έχει το «μειονέκτημα» να είναι πραγματικός άνθρωπος και τα χρόνια μετρούν σε αυτήν όπως σε όλους μας. Όχι όπως νομίζουμε ότι επιτρέπει το Χόλιγουντ. Ή μάλλον όχι το Χόλιγουντ, αλλά οι φανς ανά τον κόσμο.

Δεδομένου ότι δεν είχε προβεί σε πλαστική, όλοι θα έτρεχαν να μιλήσουν για τις ρυτίδες της και το πώς γέρασε. Σε αντίθετη περίπτωση, όλοι σπεύδουν να τη χαρακτηρίσουν «αγνώριστη από την επέμβαση». Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή. Και όλα αυτά επειδή απλά η γυναίκα δεν είναι η Bridget Jones του 2001. Και αυτό μάλλον είναι ασυγχώρητο.

Ε, όχι λοιπόν δεν είναι. Για δύο πολύ βασικούς λόγους: 1ον) γιατί είναι πραγματικός άνθρωπος και όχι ρόλος όπως προείπα και 2ον) γιατί προφανώς δεν έχει ισχύ πάνω στο χρόνο κάνοντας τα 13 ολόκληρα χρόνια (σκέψου ότι μιλάμε για ένα παιδί πρώτης γυμνασίου ηλικιακά) απλά να την προσπεράσουν.

Σκεφτείτε πώς ήσασταν εσείς πριν από 13 χρόνια, το 2001 και κάντε τη σύγκριση. Όλοι μεγαλώνουν, όλοι αλλάζουν. Άλλοι επιλέγουν να κάνουν πλαστική, άλλοι όχι και άλλοι εύχονται να είχαν την οικονομική δυνατότητα για να μπορέσουν να την κάνουν. Η Renee απλά την είχε.Το αν αρέσει το αποτέλεσμα ή όχι, άπταιται στην αισθητική του καθενός. Αισθητική, για την οποία η κάθε Renne Zellweger δε χρειάζεται να απολογηθεί.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]