Ξεκινώντας ως μια από τις πιο κωμικές φιγούρες των 80s, ο Τομ Χανκς, σταδιακά απέδειξε ότι δεν είναι μόνο ηθοποιός κωμωδίας, αλλά μπορεί να ανταποκριθεί σε οποιονδήποτε ρόλο. Και τα δύο του Όσκαρ αποδεικνύουν ακριβώς αυτό.

Ο νεαρός με το φουντωτό σγουρό μαλλί που γνωρίσαμε στη δεκαετία του ’80 πλέον σβήνει 55 κεράκια στη γενέθλια τούρτα του και έχει ξεχωρίσει μέχρι σήμερα τόσο στην ηθοποιία, όσο και στις υπόλοιπες ιδιότητές του ως σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος. Κάθε καλοκαίρι τον συναντάμε στην Αντίπαρο, όπου έχει εξοχικό με τη σύζυγό του, Ρίτα Γουίλσον, ενώ είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών, από τους δύο γάμους που έκανε στη ζωή του. Πώς, όμως, έφτασε σε αυτό που είναι σήμερα;

Γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου το 1956 στην Καλιφόρνια και σε ηλικία τεσσάρων ετών άρχισαν τα δύσκολα γι’ αυτόν, αφού έζησε το διαζύγιο των γονιών του. Ο πατέρας του είχε μακρινή συγγένεια με τον πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν, ενώ η μητέρα του που εργαζόταν σε νοσοκομείο, είχε πορτογαλικές ρίζες. Μεγάλωσε με τον πατέρα του και τα δύο από τα τρία του αδέλφια, ενώ όπως λέει ο ίδιος, μεγάλωσε σε ένα σπίτι με πολύ... κόσμο, αφού η νέα σύζυγος του πατέρα του είχε ήδη άλλα 5 παιδιά.

Στο σχολείο ήταν πάντα υπερβολικά ντροπαλός και καθόλου δημοφιλής όπως δηλώνει ο ίδιος, αλλά ταυτόχρονα λάμβανε μέρος σε σχολικές παραστάσεις. Στο κολλέγιο αργότερα μελέτησε πολύ το θέατρο και πήγαινε συχνά μόνος του σε παραστάσεις προκειμένου να μπορέσει να εμβαθύνει. Δούλεψε στο Φεστιβάλ Θεάτρου στο Κλήβελαντ του Οχάιο, καταλήγοντας να ασχολείται με την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων για τα επόμενα τρία χρόνια, παρατώντας τις σπουδές του. Το ταλέντο του, όμως, στην υποκριτική φάνηκε αμέσως, όταν το 1978 κέρδισε βραβείο καλύτερου ηθοποιού ερμηνεύοντας τον Πρωτέα στην παράσταση «Οι δύο κύριοι από τη Βερόνα» του Σαίξπηρ – μια από τις λίγες φορές που παίζει τον.... «κακό».

Το 1979 μάζεψε τις βαλίτσες του και πήγε στη Νέα Υόρκη. Το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο δεν άργησε, αφού το 1980 ερμηνεύει τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο ως Έλιοτ στο θρίλερ, «He knows you ‘re alone». Μέχρι το 1984, συμμετέχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, όπως «Taxi», «Happy days», «Family ties» με τον Μάικλ Φοξ κ.ά.

Το... κωμικό του ξεκίνημα

Μια... γοργόνα μπαίνει στη ζωή του το 1984, με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρον Χάουαρντ, στην αισθηματική κομεντί «Η γοργόνα» με την Ντάριλ Χάνα. Η ταινία σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ παρόμοια επιτυχία είχε και η επόμενή του κωμωδία, το «Πάρτι για εργένηδες». Στο ίδιο κωμικό μοτίβο συνεχίζει και τα επόμενα χρόνια με το «The man with the red shoe», το «Volunteers» όπου συμπρωταγωνιστεί με την μέλλουσα γυναίκα του Ρίτα Γουίλσον και τον Τζον Κάντι, ενώ το 1986 αγοράζει ένα σπίτι... «Κελεπούρι» με την Σέλει Λονγκ, σκορπίζοντας τα γέλια παντού, καθώς αυτό σιγά-σιγά καταρρέει.

Το 1988 υποδύεται ένα μικρό παιδί «παγιδευμένο» στο σώμα ενός τριαντάρη στο «Big» κερδίζοντας την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού και μέχρι η δεκαετία του ’80 να μας αποχαιρετήσει ο Τομ Χανκς συνεχίζει με ταινίες στο ίδιο μοτίβο, αλλά με μικρότερη επιτυχία, όπως το «Punchline» (1988), «Μια γειτονιά απίθανη (1989) κ.λπ, με το «Τέρνερ και Χουτς» (1989) -και συμπρωταγωνιστή έναν... σκύλο- να του ξαναχαρίζει την επιτυχία που είχε για λίγο ξεχάσει.

Η... «δραματική» συνέχεια

Από τη δεκαετία του ’90 κι έπειτα, ο Τομ Χανκς αρχίζει να δείχνει κι άλλο πρόσωπο στους ρόλους του, χωρίς όμως να αποχωρίζεται εντελώς τις κωμωδίες και τις κομεντί, με τις οποίες τον αγάπησε ο κόσμος. Το 1993 πρωταγωνιστεί με την Μεγκ Ράιαν στην αισθηματική κομεντί «Άγρυπνοι στο Σιάτλ», κερδίζοντας υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και πέντε χρόνια αργότερα βρίσκεται πάλι με την ίδια συμπρωταγωνίστρια και την ίδια σκηνοθέτιδα (Νόρα Έφρον) στο «Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας».

Το «Philadelphia» το 1993, ήταν αυτό, όμως, που έδειξε για πρώτη φορά ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο του Τομ Χανκς. Ερμηνεύοντας έναν ομοφυλόφιλο δικηγόρο που έπασχε από Aids, ο Τομ Χανκς πέρασε σε ένα απόλυτα δραματικό ρόλο και κέρδισε Όσκαρ, αλλά και Χρυσή Σφαίρα α΄ανδρικού ρόλου.

Την επόμενη χρονιά έρχεται να προστεθεί άλλο ένα Όσκαρ στη «συλλογή» του, για την ερμηνεία του στην ταινία «Φόρεστ Γκαμπ», όπου υποδύεται έναν άνθρωπο χαμηλού δείκτη νοημοσύνης, που όμως έζησε από κοντά σημαντικά γεγονότα της ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, τις δεκαετίες ’60 και ’70.

Οι διαφορετικοί ρόλοι συνεχίζονται και στο «Apollo 13» του Ρον Χάουαρντ το 1995, αλλά και στην ιστορική δραματική ταινία «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, το οποίο του χάρισε διάφορα βραβεία και υποψηφιότητες, ανάμεσά τους και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Προς το τέλος της δεκαετίας, το 1999, πρωταγωνιστεί στο «Πράσινο Μίλι» την κινηματογραφική προσαρμογή από το ομώνυμο βιβλίο του Στήβεν Κινγκ, ερμηνεύοντας τον πονόψυχο φύλακα Πολ Έτζκομπ και τη σχέση του με κατάδικους θανατοποινίτες. Το 2000 ο αμερικανός ηθοποιός υποδύεται έναν «Ναυαγό» και κερδίζει άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ μέσα στην επόμενη δεκαετία τον βρίσκουμε σε πολλές και σημαντικές ταινίες με έμφαση σε σοβαρούς ρόλους, όπως στην κινηματογραφική μεταφορά του «Κώδικα Ντα Βίντσι» και του «Άγγελοι και Δαίμονες», από τα βιβλία του Νταν Μπράουν, σε σκηνοθεσία Ρον Χάουαρντ, στο «The Terminal» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όπου ζει εγκλωβισμένος στο αεροδρόμιο JFK της Νέα Υόρκης, καθώς δεν του επιτρέπεται η είσοδος στις Ηνωμένες Πολιτείες, κ.ά.

Η τελευταία του ταινία, «Η περίπτωση του Λάρι Κράουν» με την Τζούλια Ρόμπερτς, έχει και πάλι «αέρα» κομεντί, ενώ την έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος, έχοντας γράψει και το σενάριο με την ελληνοκαναδέζα ηθοποιό, Νία Βαρντάλος. Δεν είναι βέβαια η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, αφού ο Τομ Χανκς έχει σκηνοθετήσει 3 ταινίες και κάποια επεισόδια τηλεοπτικών σειρών, έχει γράψει το σενάριο 2 ταινιών («That thing you do!» και «Η περίπτωση του Λάρι Κράουν») και κάποιων επεισοδίων τηλεοπτικών σειρών, ενώ σε πάνω από 30 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, θα δούμε δίπλα στο όνομά του τον τίτλο του παραγωγού.

Διακοπές στην Ελλάδα

Όσοι έχουν βρεθεί στην Αντίπαρο κάποιο καλοκαίρι, το πιθανότερο είναι να έχουν δει τον διάσημο ηθοποιό σε ένα από τα σοκάκια του νησιού ή να έχουν ακούσει άλλους να του μιλάνε γι’ αυτόν. Για περισσότερα από 10 χρόνια, ο Τομ Χανκς με τη σύζυγό του, Ρίτα Γουίλσον και τα παιδιά του, επισκέπτεται το νησί, έχοντας χτίσει βίλα 300 τ.μ., περνώντας εκεί το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών τους. Η σχέση αυτή με την Ελλάδα, έχει τις ρίζες της και στη σύζυγό του, η οποία είναι ελληνίδα τρίτης γενιάς και χριστιανή ορθόδοξη, θρησκεία την οποία έχει ασπαστεί και ο ίδιος, ενώ τα παιδιά του μιλούν και ελληνικά. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι αν εγκαταλείψει ποτέ τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ελλάδα είναι ο τόπος που θα ήθελε να εγκατασταθεί.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «He knows you ‘re alone» (1980), «Splash» (1984), «Bachelor party» (1984), «The man with one red shoe» (1985), «Volunteers» (1985), «The money pit» (1986), «Nothing in common» (1986), «Every time we say goodbye» (1986), «Dragnet» (1987), «Big» (1988), «Punchline» (19880, «The ‘burbs» (1989), «Turner and Hooch» (1989), «Joe versus the volcano» (1990), «The bonfire of the vanities» (1990), «A league of their own» (1992), «Sleepless in Seattle» (1993), «Philadelphia» (1993), «Forrest Gump» (1994), «Apollo 13», «That thing you do!» (1996), «Saving private Ryan» (1998), «You ‘ve got mail» (1998), «The green mile» (1999), «Cast away» (2000), «Road to perdition» (2002), «Catch me if you can» (2002), «The ladykillers» (2004), «The terminal» (2004), «Elvis has left the building» (2004), «The polar express» (2004), «The DaVinci code» (2006), «Charlie Wilson’s war» (2007), «The great Buck Howard» (2008), «Angels and Demons» (2009), «Larry Crowne» (2011).