Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι σοκάρει την ιταλική κοινή γνώμη το 1972 με το ερωτικό δράμα του «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», με πρωταγωνιστές τον Μάρλον Μπράντο και την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Μαρία Σνάιντερ.

Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι σοκάρει την ιταλική κοινή γνώμη το 1972 με το ερωτικό δράμα του «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», με πρωταγωνιστές τον Μάρλον Μπράντο και την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Μαρία Σνάιντερ.

Ένα από τα δικαστήρια της Μπολόνια που απαγόρευσε το συγκεκριμένο φιλμ κατηγορούσε τον σκηνοθέτη ότι παρουσίαζε τα κατώτερα ένστικτα της λίμπιντο.

Ο μαθητής και συνεργάτης του Πιερ Πάολο Παζολίνι, ο Μπερτολούτσι, καταδικάστηκε σε λίγους μήνες φυλάκιση ενώ στερήθηκε τα πολιτικά του δικαιώματα για πέντε χρόνια. Κι όμως το περιβόητο φιλμ που προβάλλεται και πάλι στους θερινούς κινηματογράφους σε επανέκδοση, μοιάζει σαν να γυρίστηκε πρόσφατα καθώς πίσω από τις «πορνογραφικές» του εικόνες κρύβεται η μοναξιά και η απόγνωση του σύγχρονου ανθρώπου.

Στην υπόθεση της ταινίας, ένας μεσήλικας αμερικανός, ο Πωλ προσπαθεί να ξεπεράσει την αυτοκτονία της γυναίκας του, αναπτύσσοντας μια περίεργη, σαδομαζοχιστική σχέση με την πολύ νεότερή του Ζαν, σε ένα παλιό διαμέρισμα στο Παρίσι. Το ακραίο πάθος των δύο εραστών καλύπτεται από το πέπλο της ανωνυμίας.

Ο Πωλ επιθυμεί να διατηρήσει την ταυτότητά του μυστική, ενώ αντίθετα η νεαρή κοπέλα επιδιώκει μια πιο στενή, συναισθηματική σχέση. Στον ελεύθερο χρόνο του ο Πωλ επιχειρεί να λύσει το μυστήριο του ξαφνικού θανάτου της συζύγου του, προσπαθώντας να γνωρίσει τον εραστή της. Παράλληλα εκτονώνει τον πόνο και την οργή του μέσα από σπαρακτικούς μονολόγους προς τη νεκρή γυναίκα του .

Η νεαρή ερωμένη του, η Ζαν διατηρεί μια παράλληλη ερωτική σχέση με ένα συνομήλικό της σκηνοθέτη, οπαδό του σινεμά βεριτέ. Ο νεαρός καλλιτέχνης καταγράφει καρέ-καρέ τον έρωτά του με την Ζαν, τιμώντας με έναν ιδιαίτερο τρόπο την κλασική ταινία του Ζαν Βιγκό «Αταλάντη».

Ο Μπερτολούτσι αξιοποιεί στην ταινία του τα διδάγματα της ψυχανάλυσης, μεταφέροντας ωστόσο στη μεγάλη οθόνη μια από τις αγαπημένες του ερωτικές του φαντασιώσεις: να κάνει έρωτα με μια όμορφη γυναίκα, χωρίς να γνωρίζει το όνομά της. Σύμφωνα με τον φίλο του Τζακ Λέμον, ο οποίος έσπευσε να τον υπερασπιστεί, η ταινία έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία του σκηνοθέτη, ο οποίος αποφάσισε πολύ νωρίς να απέχει από οποιαδήποτε σχέση μπορούσε να τον «δολοφονήσει συναισθηματικά».

Ο κεντρικός ήρωας, ο Πωλ προβάλλει στο νέο αντικείμενο του πόθου του όλη τη συσσωρευμένη οργή του για την κοινωνική υποκρισία, τα απωθημένα της ενήλικης ζωής αλλά και τη βία που δέχτηκε από το οικογενειακό του περιβάλλον.

Η Ζαν, η γυναίκα-παιδί, είναι το ιδανικό πρόσωπο για αυτό το επώδυνο ταξίδι στο παρελθόν, καθώς θεωρεί ότι το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η ενηλικίωση. Μέσα από τα σκληρά, παιδιάστικα ερωτικά παιχνίδια που αναπτύσσει ο Πωλ με την ερωμένη του επιστρέφει νοερά στις σκοτεινές σελίδες των παιδικών του χρόνων, οδηγώντας τη Ζαν στην απελπισία.

Ο ακραίος ερωτισμός της ταινίας επηρέασε αρνητικά τους πρωταγωνιστές, ιδιαίτερα τη νεαρή τότε Μαρία Σνάιντερ. Σύμφωνα με την ηθοποιό η συμμετοχή της στο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» ήταν το μοναδικό πράγμα για το οποίο μετάνιωσε στη ζωή της. Ο Μάρλον Μπράντο παρά τη μοναδική ερμηνεία του, είπε στον Μπερτολούτσι ότι δεν θα πρωταγωνιστούσε ξανά σε ένα τέτοιο φιλμ. Το «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» παρόλα τα προβλήματα με τη λογοκρισία σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία και η ταινία ήταν υποψήφια για τα Όσκαρ Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου και Σκηνοθεσίας. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Seven Films.