Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο μόνος σύγχρονος σκηνοθέτης που μπορεί άτυπα να ονομαστεί διάδοχος του Stanley Kubrick είναι ο Paul Thomas Anderson.

Μπορεί η φόρμα του να μην είναι εξίσου ρηξικέλευθη με αυτή του Kubrick, μα η σκηνοθετική του διαύγεια, οι καλογραμμένοι μέχρι τελείας «καταραμένοι» χαρακτήρες του και η διαρκώς σκυθρωπή στην ψυχή κοινωνική του κριτική δείχνουν να έχουν αφομοιώσει τις σημειώσεις που κράταγε από τις διδαχές του «δασκάλου» του.

Μετά από ένα σερί εκπληκτικών ταινιών οι οποίες έχουν τη βάση τους στην κοινωνική σήψη, το αναπόδραστο και την αυτοκαταστροφή, έρχεται η ώρα να ξαναθυμηθεί τις ρίζες του και να προσφέρει ένα πιο ανάλαφρο δείγμα γραφής με το Έμφυτο Ελάττωμα. Όσο ανάλαφρο μπορεί να είναι ένα φιλμ του Anderson, τουλάχιστον.

Με φόντο την Καλιφόρνια της δεκαετίας του 70 και «μαριονέτες» του τη λούμπεν και στερεοτυπική πλευρά της κοινωνίας, ο σκηνοθέτης στήνει με όσο πιο στέρεο τρόπο γίνεται την δύσκολη πλοκή του. Δύσκολη επειδή οι υποπλοκές και ο τρόπος της σύνδεσής τους είναι τόσο περίπλοκος που δύσκολα μπορούν να κρατήσουν αμείωτη την προσοχή του μέσου θεατή.

Πρόκειται για μια περίπτωση πληθωρική ως προς την αφήγηση, που ο συνειρμός (ή ο μη-συνειρμός, επί του προκειμένου, καθώς η γενικότερη εικόνα είναι που, στο κάτω-κάτω, έχει μεγαλύτερη σημασία) είναι απαιτούμενος προκειμένου να καταλάβει κανείς τη σύνδεση των γεγονότων. Όσο προχωρά βαθύτερα και αποκαλύπτονται οι διασυνδέσεις τους, όμως, γίνεται κατανοητό γιατί ο δημιουργός επέλεξε να διασκευάσει το μυθιστόρημα του Thomas Ruggles Pynchon στη μεγάλη οθόνη.

Με τέτοιο σαρδόνιο χιούμορ, τέτοια σάτιρα –με την πλήρη σημασία της λέξης- και τέτοια πολυεπίπεδη αφήγηση, αποτελεί μια περίπτωση που δύσκολα θα άφηνε ασυγκίνητο έναν ταλαντούχο οραματιστή της 7ης Τέχνης. Πέραν της απόλυτα πειστικής σκηνογραφίας, ενδυματολογίας και του ιδιαιτέρως πολυσυλλεκτικού και έξυπνου soundtrack–ταινία που μπαίνει με το Vitamin C των Can εξ’ ορισμού κρίνεται ως ιδιαίτερη- , ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στους πρωταγωνιστές της.

Η Katherine Waterston υπενθυμίζει τον ξεχασμένο ρόλο της damsel in distress γυναίκας που προσφεύγει στον ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο Josh Brolin με τη βλάχικη macho ερμηνεία του σκληροτράχηλου επιθεωρητή ξεπλένει τη δυσωδία του remake του Oldboy, το δευτερεύον καστ με μπροστάρηδες τη Hong Chau και τον Michael Kenneth «Omar» Williams πιάνει επακριβώς τα b-movie στερεότυπα που καλείται να υποδυθεί, μα το βάρος πέφτει για μια ακόμα φορά στον Joaquín Phoenix.

Μετά από τόσους κυκλοθυμικούς ρόλους, εκπλήσσει ευχάριστα με την κωμικότατη εκδοχή του ντετέκτιβ με κατάθλιψη-απόρροια του κλίματος της εποχής. Όλοι μαζί, συντελούν στη συναρμολόγηση της διασκεδαστικότερης «μαρκίζας» της αποδόμησης του χωροχρόνου που εξετάζουν.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Paul Thomas Anderson. Πρωταγωνιστούν: Joaquín Phoenix, Katherine Waterston, Josh Brolin. Στους κινηματογράφους από την Tanweer.

Φοίβος Κρομμύδας