Με το ¼ της συνολικής έκτασης της Ελλάδας να αποτελείται από δάση, δεν αποτελεί απορίας άξιο το πώς βρισκόμαστε στην τέταρτη θέση των χωρών της Ευρώπης με δασικό πλούτο.

Η μεγαλύτερη πηγή οξυγόνου και φυσικής ομορφιάς, τα δάση μιας χώρας, αποτελούν μια σημαντική κληρονομιά που κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά και όλοι μαζί έχουμε χρέος να προστατεύσουμε. Με το 25,4% της έκτασης της χώρας μας να καλύπτεται από αυτά, καταλαβαίνουμε ότι διαθέτουμε κι εμείς μια πλούσια φυσική κληρονομιά, με δάση που είναι στην πλειοψηφία τους φυσικά και χαρακτηρίζονται μεσογειακά, με οικοσυστήματα προσαρμοσμένα σε ξηρά, ζεστά καλοκαίρια και ψυχρούς χειμώνες. Τα δέντρα που συναντάμε είναι βελανιδιές, πεύκα, ερυθρελάτη, οξιές κ.ά., ενώ σε αυτά κατοικούν και πολυάριθμα είδη πουλιών, ερπετών, εντόμων και θηλαστικών, με τους λύκους, τους ασβούς, τις αγριόγατες και την καφέ αρκούδα να είναι κάποια από αυτά. Τι λέτε, πάμε μια βόλτα σε 5 από τα πιο όμορφα δάση της Ελλάδας;

Δάσος του Λαϊλιά Σερρών
Πανύψηλα δέντρα οξιάς και δασικής πεύκης, απότομες χαράδρες και απόκρημνοι βράχοι είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του Δάσους του Λαϊλιά στις Σέρρες, το οποίο συναντάμε ψηλά στον οροσειρά της Βροντούς. Βρίσκεται κοντά στην πόλη των Σερρών, αποτελώντας τον παράδεισό της σε μια έκταση 33 χιλιάδων στρεμμάτων, η οποία το χειμώνα καλύπτεται με χιόνι, θυμίζοντας αλπικό τοπίο. Στο δάσος αυτό είναι έντονη η παρουσία ζαρκαδιών και αγριογούρουνων, ενώ δεν λείπουν και οι ασβοί, οι σκαντζόχοιροι, οι σκίουροι και άλλα είδη ζώων, με το κυνήγι να απαγορεύεται επί μονίμου βάσεως. Στη βόρεια πλευρά της κορυφής Aλή Mπαμπά, μέσα σε δάσος σε υψόμετρο 1600 μ. βρίσκεται και το χιονοδρομικό κέντρο του Λαϊλιά, δημιούργημα του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Σερρών, σε απόσταση 27 χιλιομέτρων από την πόλη.

Εθνικός Δρυμός Βίκου
Στο Ζαγόρι της Ηπείρου, βόρεια της πόλης των Ιωαννίνων, η εν λόγω περιοχή έχει ανακηρυχτεί εθνικός δρυμός από το 1973 κι έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών natura 2000, με τις κατάφυτες πυκνές εκτάσεις της να αλληλοδιαδέχονται απότομους γκρεμούς. Τα δέντρα που αποτελούν τα πυκνά δάση του δρυμού είναι ιτιές, πλατάνια, οξιές και λεύκες, ενώ σε μεγαλύτερο υψόμετρο συναντάμε δρυς και βελανιδιές, σε μια περιοχή που ενδείκνυται για πεζοπορία και ορειβασία, ειδικά γι’ αυτούς που θέλουν να ζήσουν αυτή τη μοναδική επαφή με το ατόφιο φυσικό περιβάλλον. Στην πανίδα του δρυμού περιλαμβάνονται 24 είδη θηλαστικών, πολλά από τα οποία είναι υπό εξαφάνιση, όπως αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, λύγκες, κουνάβια. Στην κατηγορία των πτηνών συναντάμε περί των 133 ειδών, μεταξύ των οποίων και διάφορα αρπακτικά όπως αετούς, γύπες και γεράκια.

Δάσος Μουριών, Κιλκίς
Στα 4 χιλιόμετρα βόρεια του οικισμού Δοϊράνη, στο χωριό Μουριές του Κιλκίς, 590 στρέμματα φύσης σπάνιας ομορφιάς απλώνεται, με ένα φυσικό δάσος μεικτής σύνθεσης δρυός και φράξου. Μαζί με ένα μικρό τμήμα της λίμνης, το δάσος περιλαμβάνεται στις προτεινόμενες προς ένταξη περιοχές στο δίκτυο natura 2000, ενώ αποτελεί και ένα σημαντικό σταθμό κατά τη μετανάστευση των πουλιών. Στο δάσος αυτό θα βρείτε και χώρο αναψυχής, ανάμεσα σε βελανιδιές ηλικίας… 400 ετών, με πρόσβαση σε οργανωμένη παραλία, δασικό περίπτερο, αναψυκτήριο, ψαροταβέρνα και ιχθυοτροφείο, στην τοποθεσία που είναι γνωστή ως «Χίλια Δέντρα», τα οποία σύντομα ελπίζουμε να επαναλειτουργήσουν.

Βάλια Κάλντα
Στα όρια μεταξύ των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων και σε έκταση που φτάνει τα 68.990 στρέμματα εκτείνεται ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου, σε μια ιδιαίτερα δυσπρόσιτη περιοχή της οροσειράς. Το τοπίο συνθέτουν γκρεμοί, βουνά, χείμαρροι και πυκνά δάση. Αιωνόβια ρόμπολα και μαυρόπευκα, δάση κωνοφόρων και οξιάς και πάρα πολλά είδη ενδημικών φυτών των Βαλκανίων και της Ελλάδας χαρακτηρίζουν τη δασική περιοχή, η οποία δεν υστερεί και σε πανίδα, φιλοξενώντας περισσότερα από 80 είδη πουλιών, μεταξύ των οποίων και αρπακτικών, και σπάνια θηλαστικά, όπως η βίδρα, το ζαρκάδι και ο αγριόγατος.

Φοινικόδασος του Βάι
Ένα δάσος διαφορετικό από τ’ άλλα, που συνθέτει μια τροπική εικόνα, το φοινικόδασος του Βάι βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, στο νομό Λασιθίου, δίπλα στη θάλασσα, στις κρητικές ακτές του Καρπάθιου πελάγους, σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από τη Σητεία. Εκεί συναντάμε τον ενδημικό κρητικό φοίνικα και το δάσος αποτελεί ένα από τα 19 αισθητικά δάση (προστατευόμενες φυσικές περιοχές με πρωταρχικό σκοπό την ανθρώπινη αναψυχή και κατ’ επέκταση την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος) της Ελλάδας, στα οποία εντάχτηκε το 1973. Κι αν αναρωτιέστε τόσα χρόνια για την ονομασία του, η λέξη «Βάι» προέρχεται από την τοπική διάλεκτο, όπου οι φοίνικες ονομάζονται βάγιες ή βάγια. Στο περιφραγμένο δάσος θα βρείτε μία μικρή πηγή που τροφοδοτεί ένα μικρό ρυάκι και το θέαμα του δάσους θα σας καταπλήξει –πουθενά αλλού στην Ευρώπη, άλλωστε, δεν υπάρχει γνωστό δάσος Phoenix theophrastii.