Κριτική ταινίας: Chappie

chappie
ΤΕΤΑΡΤΗ, 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015

Το Chappie το περίμενα με ανυπομονησία. Βλέποντας πως ο Neill Blomkamp έστω και για λίγο ξαναγυρνά πίσω στα νοτιοαφρικανικά σκηνικά του District 9 και ξαναπραγματεύεται το θέμα του ρατσισμού δεν είναι κάτι που μπορεί να αφήσει αδιάφορο όποιον το 2009 ενθουσιάστηκε με την αμεσότητα της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του.

Περίμενα να δω να ωριμάζει παραπάνω και να κλείνει τις όποιες τρύπες υπήρξαν ή να διορθώνει το στραβοπάτημα του αδιάφορου Elysium. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως δεν είναι στραβός ο γιαλός μα κάποιος στραβά αρμενίζει.

Θυμάστε όλες εκείνες τις ταινίες της δεκαετίας του ’90 στις οποίες action heroes όπως ο Schwarzenegger και ο Stallone δοκίμαζαν το ταλέντο τους στην (σχεδόν) φιλική για την οικογένεια κωμωδία, αλλά φύλαγαν και μερικές σκηνές δράσης ώστε να μην αποκλίνουν και πολύ από αυτό που τους όρισε; Θυμάστε πόσο αδιάφορες ήταν αν τις δούμε εκτός του cult πλαισίου «ο Schwarzenegger παίζει τον νηπιαγωγό»;

Κάπως έτσι είναι και η συγκεκριμένη περίπτωση. Μπορεί να πρόκειται για μια ταινία δράσης, κατά βάση, μα σεναριακά δεν απέχει και πολύ από το παραμυθένιο πρότυπο του παιδιού που βρίσκεται στον άγριο κόσμο και προσπαθεί να επιβιώσει ενώ τα χίλια μύρια κακά το κυνηγάνε. Αφελές και κακογραμμένο, λαμβάνει ως δεδομένη τη συγκίνηση λόγω της θεματικής του και μετατρέπει το κοινωνικό επιμύθιο που προσπαθεί να περάσει σε κάτι πλήρως άχρωμο και κιτς.

Ο (καλοσχεδιασμένος) Chappie θα μπορούσε να είναι ο γιος του Robocop, το ξαδερφάκι του David από το (μετριότατο) Artificial Intelligence, ένα μηχανικό ον που για μια ακόμα φορά εκπροσωπεί το ζήτημα του τι πραγματικά είναι άνθρωπος και ψυχή, αλλά ποτέ δε φτάνει σε σαφή συμπεράσματα, αφενός λόγω του εκβιαστικού γραψίματός του και αφετέρου λόγω του άχρωμου χαρακτήρα του. Πολύ μεγαλύτερο (ναι, και ερμηνευτικό) ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο Ninja και η Yo-Landi των Die Antwoord που παίζουν μια πιο εύληπτη εκδοχή αυτού που εκπροσωπούν μέσα από την τέχνη τους παρά ο κεντρικός πρωταγωνιστής.

Ως προς την απεικόνιση του ρατσισμού και της κακίας του ανθρώπου, μια από τα ίδια. Όλα όσα είδαμε στο District 9 τα βλέπουμε εδώ νερωμένα και αναμασημένα. Κακοί άνθρωποι-καλές μηχανές, χωρίς καμία εμβάθυνση στη διττή φύση αυτού του ζητήματος ή στις γενεσιουργούς αιτίες. Και όχι, με λίγο αίμα και αθυροστομίες εδώ κι εκεί, μια ταινία δε χαρακτηρίζεται ως ενήλικη, ειδικά όταν το χιούμορ της είναι το λιγότερο παιδιάστικο.

Αν θέλετε σώνει και ντε ένα blockbuster για να περάσετε την ώρα σας, τη δουλειά του μέχρι ενός σημείου την κάνει. Αλλά μην περιμένετε ότι θα το ξαναδείτε στο μέλλον.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Neill Blomkamp. Πρωταγωνιστούν: Dev Patel, Hugh Jackman, Sigourney Weaver, Ninja, Yo-Landi, Sharlto Copley. Στους κινηματογράφους από τη Feelgood Entertainment.

Φοίβος Κρομμύδας