Τέταρτο album για τον ευρηματικό Βρετανό παραγωγό και μουσικό, που συγκεντρώνει για άλλη μια φορά δυνατά ονόματα της σύγχρονης και παλιότερης μουσικής βιομηχανίας, δημιουργώντας hits που θα ακούμε για καιρό.

Τον Mark Ronson, μπορεί αρκετός κόσμος να τον γνωρίζει από τη δουλειά του με ντίβες, κυρίως με την Amy Winehouse, που μαζί έφτιαξαν τον δίσκο-ορόσημο, “Back To Black”, ή για τις διασκευές που κατά καιρούς επιμελείται, και καλεί διάσημους συμπατριώτες του να συμμετάσχουν στα φωνητικά.

Ο Ronson είναι μεγάλος λάτρης των ‘70’s και ‘80’s, του αμερικάνικου funk, του vintage κινήματος, των στυλιζαρισμένων συνθέσεων, και είναι από τους λίγους που αναπαριστούν πιστά τις παλιότερες τάσεις, με βλέμμα στο μέλλον. Το “Uptown Special”, ξεκινάει με έναν πρόλογο δια χειρός και δια στόματος Stevie Wonder, στο “Uptown’s Special Finale”, προετοιμάζοντας τον ακροατή ότι θα ακούσει κάτι πολύ ενδιαφέρον.

Δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν τον δικαιώνει. Φυσικά το “Uptown Funk”, ένα κομμάτι με το οποίο αυτή τη στιγμή όλη η υφήλιος, λειτουργεί ως ένας καταπληκτικός κράχτης, με τον Bruno Mars στα καλύτερα του, είναι γκρουβαριστό, σωστά δομημένο για να παίζεται μέχρι να ματώσουν τα ηχεία μας, και φυσικά σου αφήνει μια αίσθηση ευφορίας.

Αυτή η αίσθηση φαίνεται ότι κατακλύζει και το υπόλοιπο album, από το “Daffodils” με τη σύμπραξη του  Kevin Parker των Tame Impala και την ‘70’s club αισθητική, που μας μεταφέρει νοητά στο Studio 54, και σε ξέφρενα πάρτι. Το “Feel Right” είναι από τα πιο “σύγχρονα” πράγματα που θα ακούσει κανείς εδώ, με τη βοήθεια φυσικά του rapper Mystikal.

Πέρα όμως από αυτά τα εκκολαπτόμενα hits, το “Uptown Special” ακούγεται σαν ένα συμπιεσμένο ταξίδι στο παρελθόν, και αδυνατεί να μας κάνει να συνδεθούμε μαζί του. Προφανώς ο Ronson είχε στο μυαλό του την υπερεπιτυχημένη αναβίωση της club κουλτούρας των ‘70’s, όπως έκαναν οι Daft Punk πριν δύο χρόνια, μια μουσική περιπλάνηση σε μουσικά είδη που πλέον δεν υφίστανται.

Δυστυχώς όμως δεν καταφέρνει να αφήσει την έμπνευση του να “απλωθεί”, να δημιουργήσει συναισθήματα στον ακροατή, κάνοντας το γενικό αποτέλεσμα ψυχρό, με τις στιγμές που αναφέραμε πιο πάνω να ξεχωρίζουν. 

Φυσικά το “Uptown Special” είναι ένα album που θα ευχαριστηθεί ο ακροατής, αν δεν ψάχνει το κάτι παραπάνω. Είναι χαρούμενο, χορευτικό, πλούσιο και πολύχρωμο, πλησιάζοντας με σεβασμό μουσικά είδη που αγαπάμε. Θα περιμέναμε όμως κάτι παραπάνω από έναν τόσο ταλαντούχο καλλιτέχνη, όπως μας έχει δείξει στο παρελθόν.

Album: Uptown Special

Καλλιτέχνης: Mark Ronson

Label: RCA/Columbia

Βαθμολογία: 6/10

Ροζίνα Αράπη