Αφού έληξε (έστω και προσωρινά) η τριλογία της Αρπαγής και ο Liam Neeson καθιερώθηκε στις συνειδήσεις μας ως ένας «αναβαπτισμένος» action hero, δεν έχει παρά να κρατηθεί σε αυτό το στερέωμα, συνεχίζοντας με εξίσου «δραστήριους» ρόλους, όπως π.χ. πέρσι με το Non-Stop ή και την πιο συγκρατημένη του ερμηνεία στο Fincherικών καταβολών A Walk Among The Tombstones.

Σειρά φέτος στη «νέα ζωή» του Neeson έχει η Νυχτερινή Καταδίωξη, μια ταινία καταιγιστικής δράσης με τον ίδιο να μετατρέπεται σε μηχανή θανάτου για μια ακόμα φορά. Και να παραμένει σταθερά διασκεδαστικότατος μαζί με όλη την υπόλοιπη ταινία. Κοινό χαρακτηριστικό με τους προηγούμενους ρόλους του (δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, μα υποθέτω πως υπάρχει και μια μικρή ταύτιση μεταξύ του ηθοποιού και του συγκεκριμένου ρόλου), ο βασανισμένος από το παρελθόν που προσπαθεί να ξανακερδίσει όσα έχασε και καλείται να ολοκληρώσει παλιές βεντέτες.

Στo πλαίσιo ενός καλογραμμένου σεναρίου το οποίο σέβεται του άγραφους κανόνες της ποιοτικής δράσης, η ταινία δεν καταφεύγει σε διαρκείς εύκολες λύσεις και αμερικανιές για να πετύχει τον σκοπό της, άσχετα από το ότι δεν αποτελεί μια ταινία με δυνατό μήνυμα ή μια «κουλτουρέ» σινεφίλ χροιά. Αντιθέτως πράττει το ζητούμενο, μετατρέπει τις λέξεις του χαρτιού σε καθαρή ενέργεια, θυμίζει δομικά μέχρι και τις ταινίες πολεμικών τεχνών της Κίνας της δεκαετίας του ’70 με το τρίπτυχο «πλοκή-καταδίωξη-αναμέτρηση», σκηνοθετείται με μπρίο και προσφέρει μερικές από τις πιο έντονες καταδιώξεις που είδαμε φέτος, μα ταυτόχρονα διατηρώντας και μια χαμηλών τόνων στωικότητα όταν προσεγγίζει τους «καταραμένους» ήρωές της.

Μπορεί να μην έχουν το αντίστοιχο βάθος των καταδικασμένων ηρώων του Marcel Carné, ας πούμε, μα στα πλαίσια της mainstream διασκέδασης, η πρόοδος του σεναρίου και των χαρακτήρων παραμένει κατά πολύ άνω του μετρίου και της ασέβειας προς το «αγοραστικό κοινό».

Σίγουρα, υπάρχουν και τα αντίστοιχα κενά, όπως ας πούμε η περαιτέρω εκμετάλλευση συγκεκριμένων σεκάνς για ακόμα μεγαλύτερο χτίσιμο της πλοκής, το οποίο και θα την πέρναγε στην αιωνιότητα, και όχι τόσο μεγάλη βιασύνη προτού περάσουμε στη συνέχεια των ανατροπών, μα από την άλλη τα προτερήματα που προαναφέρθηκαν, καθώς και η απόλυτη αφοσίωση του Neeson στο ρόλο του, την ανεβάζουν κατά πολύ από τη σωρεία του τυποποιημένου και της δίνουν έναν τόνο ξεχωριστό. Μια ταινία που δεν αξίζει μια και οριστική προβολή, μα επαναπαρακολούθηση όποτε ζητείται μια ψυχαγωγική, καλογραμμένη και προπάντων τίμια περιπέτεια για να ανεβαίνει στα επιθυμητά επίπεδα η αδρεναλίνη και να ξεφεύγει το μυαλό απ’ όσα το βαραίνουν. Και, όπωσδήποτε, ανυπομονούμε να δούμε και τις επόμενες κινήσεις του Neeson στο συγκεκριμένο χώρο, εφ’ όσον μας έχει καλομάθει.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Jaume Collet-Serra. Πρωταγωνιστούν: Liam Neeson, Genesis Rodriguez, Joel Kinnaman. Στους κινηματογράφους από την Tanweer.

Φοίβος Κρομμύδας