Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη με φόρα από μια θριαμβευτική χρονιά, μετά από sold out εμφανίσεις στο Ηρώδειο και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και ύστερα από την ιδιαίτερα επιτυχημένη φετινή της sold out θεατρική παρουσία στη παράσταση Πιαφ, παίρνει τη βαλίτσα της για να συναντήσει τους φίλους της σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Η αρχή θα γίνει την Τετάρτη 24 Ιουνίου στο θέατρο Βράχων. Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη μίλησε στο clickatlife.gr για τις εφ’ όλης της ύλης συναυλίες που ετοιμάζει, για τις αλλαγές που φοβάται αλλά που οδηγούν προς την ελευθερία και για την ερωτική της σχέση με την Αθήνα.

Παίρνεις τη βαλίτσα σου και ξεκινάς περιοδεία. Τι ετοιμάζεις για τις καλοκαιρινές σου εμφανίσεις και για τη συναυλία σου στο θέατρο Βράχων;

Ετοίμασα ένα πρόγραμμα που με κάνει να διασκεδάζω, να επικοινωνώ με χαρά και λίγο ξεγνοιασιά. Είχα μεγάλη ανάγκη να τραγουδήσω και να ακούσω τον κόσμο να τραγουδάει μαζί μου. Είχα ανάγκη να δω όμορφα χαμόγελα και να δεχτώ αγάπη. Ο χειμώνας μου αν και πάρα πολύ δημιουργικός, ήταν λίγο δύσκολος εξαιτίας της παράστασης στο Εθνικό Θέατρο. Κουράστηκα και σωματικά και ψυχολογικά. Ήθελα πολύ να ξεκινήσει η περιοδεία μου. Πρώτη φορά το είχα τόσο ανάγκη και πρώτη φορά το χαίρομαι τόσο πολύ.

Τολμάς να αλλάζεις και να δοκιμάζεις. Δε φοβάσαι ποτέ;

Φοβάμαι πολύ συχνά και ούτε είμαι πάντα έτοιμη για τις αλλαγές που αναζητάω και έρχονται στη ζωή μου. Όμως τα δώρα που φέρνουν αυτές οι αλλαγές είναι πολλά. Δεν είναι πάντα εύκολο. Χάνεις πράγματα και δυστυχώς πολλές φορές χάνεις και ανθρώπους. Άλλες φορές πάλι γεμίζεις ανασφάλεια. Αναρωτιέμαι αν ήταν για καλό. Φοβάμαι πολύ. Όταν όμως η αντάρα περάσει και ο φόβος για το άγνωστο καταλαγιάσει, τότε είμαι μόνο κερδισμένη. Γεμάτη από εμπειρίες. Τότε συνειδητοποιώ ότι ακόμα και ο πόνος που πέρασα, η θλίψη, ο θυμός ήταν για να πάω παρακάτω, να ζήσω λίγο πιο ελεύθερη.

Με αφορμή στίχους από 4 τραγούδια σου:

- «Είναι τα λόγια που θέλεις να πεις μα φοβάσαι πως είναι νωρίς : πόσο εύκολα βάζεις όρια στα λόγια και στις πράξεις σου;

Καθόλου. Θα ήθελα πολύ να μπορώ να βάζω όρια. Έχω δυσκολία με αυτό. Με στενοχωρεί αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Το παλεύω. Πότε πετυχαίνω, πότε όχι. Θυμώνω αλλά συνεχίζω να ζω ελπίζοντας ότι την επόμενη φορά θα είναι καλύτερα.

- «Να ‘ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου»: από πού αντλείς τη μεγαλύτερη δύναμή σου;

Προσπαθώ να την αντλώ από εμένα. Από τα βάθη της ψυχής μου. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Εκεί εμφανίζονται ευτυχώς οι άνθρωποι της ζωής μου. Οι αγαπημένοι μου. Αυτοί που γνωρίζουν ή που δεν γνωρίζουν, αλλά έχουν διάθεση να μου συμπαρασταθούν.

- «Πάντα η αγάπη θέλει δύο μονομάχους στο πεδίο»: είναι για σένα μονομάχοι οι εραστές και πεδίο μάχης ο έρωτας;

Σίγουρα ο έρωτας θέλει δύο για να υπάρξει, για να συνεχίσει, για να έχει νόημα και ουσία. Σίγουρα ο καθένας υπάρχει και είναι καλό να είναι ισχυρός σαν μονάδα για να μπορεί η συνύπαρξη να έχει δύναμη. Ολόκληρη η ζωή θα μπορούσε να είναι ένα πεδίο μάχης. Και ο έρωτας είναι σοβαρό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής.

- «Μια λιακάδα μου αξίζει»: ποια είναι η μεγαλύτερη «λιακάδα» για σένα;

Η αγάπη και η αποδοχή που δέχομαι από τον κόσμο. Τα φωτεινά μάτια γεμάτα χαμόγελο και αλήθεια που λάμπουν και με εμπιστεύονται. Περιμένουν με ανοιχτή καρδιά από εμένα να επικοινωνήσω, να τραγουδήσω, να εκτεθώ, να μάθω. Είναι τόσο μοναδικό όλο αυτό. Το ότι μου αξίζει κάτι τέτοιο είναι η μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής μου.

Ποια η σχέση σου με την Αθήνα;

Ερωτική θα την χαρακτήριζα. Ζω όμορφα σε αυτή την πόλη. Μου ταιριάζει. Θέλει φροντίδα, αγάπη και πολλά που μπορούν να την κάνουν πιο όμορφη και πιο λειτουργική. Νομίζω πως χρειάζεται να την αναγνωρίσουμε  αυτή την πόλη. Να βρούμε λόγους να την αγαπήσουμε.

Ποια η σχέση σου με τον έρωτα;

Τον αναζητάω παντού. Τον αναγνωρίζω, Με εμπνέει, με αλλάζει, με κάνει να χάνομαι και να βρίσκομαι αλλού. Με αποδιοργανώνει και με συντονίζει όσο τίποτα άλλο. Με κάνει να επαναστατώ. Με γεμίζει και με αδειάζει. Γενικά τον χρειάζομαι.

Πόση σημασία δίνεις στην κριτική;

Ανάλογα τη στιγμή. Πάντα δίνω σημασία, απλά αν με πετύχει μια κριτική σε μια πιο ευάλωτη φάση, μπορεί να με επηρεάσει πολύ. Να  μου ξυπνήσει τους φόβους μου. Να με σταματήσει. Για λίγο ευτυχώς. Μετά συγκεντρώνομαι και συνεχίζω.

Βάλια Κανελλοπούλου